၁၉၇၀ခုနှစ်၌ အလိုလိုက်ခံထားရသော ဇနီးလေး

6

၁၉၇၀ ခုနှစ်က အလိုလိုက်ခံထားရသော ဇနီးလေး

အပိုင်း ၆

                     
 ငွေ သုံးလည်း မသုံးခဲ့၍ ထပ်မလိုအပ်ပါ။ ကျန်းထျန် မသေချာလှစွာ မေးလိုက်သည်။ "ဒါတွေ ဘယ်လောက်တန်လဲလို့အမေထင်လဲ? "
                      

သူမ အခုခေတ်စျေးနှုန်းတွေကို မသိသော်လည်း မူလပိုင်ရှင် မသိသည်ကတော့ မဖြစ်နိုင်။ 

                         
သူမ စျေးတွင် ဂျုံနှင့် အသား ဝယ်ခဲ့သည်။  ထို့ကြောင့် သူမ ဝက်သားက တစ်ပေါင် ၈၀ဆင့်၊ ဂျုံတစ်ပေါင်က ၂၀ဆင့်၊ ဆိုင်းဘုတ်ပေါ်တွင်ရေးထား၍ ဆန်က တစ်ပေါင် ၁၅၀ဆင့် ဖြစ်ကြောင်း သိသည်။
                          

ကော်တွန်၊ နို့မှုန့်နှင့်ကျန်သော ပစ္စည်းများ၏ စျေးနှုန်းကိုတော့ သူမ တကယ်မသိပေ။

                       
ရွှီကျင်းဖန် ကျန်းထျန် တွေးနေသည်များကို မသိပါ။ သူမ စားပွဲသို့သွား၍ ပစ္စည်းများကို ကြည့်လိုက်သည်။
                          

နို့မှုန့်ကို သံဘူးထဲမထည့်ထားဘဲ အကြည်အိတ်သေးသေးလေးတွေထဲ ထည့်ထားသည်။  တစ်ထုပ်ကို ဆန်ပြုတ်ထဲ ထည့်ပြုတ်လိုက်လျှင် အမွှာလေးတွေ တစ်နေ့စာသောက်ရန် လုံလောက်သည်။ အထုပ်သေး ၅၀ ၆၀ခန့်ရှိသည်။  တစ်ထုပ် ၅၀ဆင့်ဆိုလျှင် ပေါင်း ယွမ်၃၀ခန့်တန်မည်။ သူမ မြို့ဈေးတွင် ဒီလိုနို့မှုန့်ရောင်းသည်ကို မတွေ့ဖူးပါ။  ထို့ကြောင့် မှောင်ခိုဈေးတွင် ဝယ်ခဲ့တာ ဖြစ်နိုင်သည်။ 

                    
ရွှီကျင်းဖန် အိတ်၏ သေချာထုပ်ပိုးထားမှုကို ကြည့်၍ ဟိုက်ရှီက ရတာဖြစ်နိုင်သည်ဟု တွေးလိုက်သည်။ စျေးတော့မပေါလှ။ မှောင်ခိုစျေးရှိ ကုန်သည်များကြား အဆင့်ဆင့်ရောင်းပြီးသည့်နောက် စျေးက အနည်းဆုံး ၂ဆ ၃ဆတက်သွားလောက်သည်။ နို့မှုန့်အပါအဝင်ဆို ယွမ်၁၀၀ထပ် မနည်းပါ။

                       
ရွှီကျင်းဖန် စျေးကိုတွက်ကြည့်ပြီး လန့်သွားသည်။ ယွမ်၁၀၀မှာ သာမန်အလုပ်သမားတစ်ဦး၏ တစ်နှစ်လစာ တစ်ဝက်ဖြစ်သည်!!
         
                       
သူမ တံတွေးမျိုချလိုက်ပြီး နို့မှုန့်ကိုကိုင်ထားသော သူမလက်များတုန်ယင်လာပြီး မျက်လုံးများ မူးဝေလာသည်။