၁၉၇၀ခုနှစ်၌ အလိုလိုက်ခံထားရသော ဇနီးလေး

7

၁၉၇၀ ခုနှစ်က အလိုလိုက်ခံထားရသော ဇနီးလေး

အပိုင်း ၇

                        
ကုလျန်ရုန် အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ မိသားစုဝင်အားလုံး ညစာစားဖို့ အသင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။

                       
ရွှီကျင်းဖန် ပြုံး၍ပြောလိုက်သည်။ "တတိယမြောက်ကလေး ပြန်ရောက်ပြီပဲ"

                                
ကျန်းထျန် ရွှီကျင်းဖန် ပြောသည်ကိုကြား၍ ခေါင်းလှည့်ကာ အနာဂတ်တွင် တရုတ်ပြည်၌ အချမ်းသာဆုံးအဓိကအမျိုးသား ဇာတ်လိုက်ဖြစ်လာမည့် ကုလျန်ရုန်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

                              
သူမ ခေါင်းပြန်လှည့်ကာ စားပွဲပေါ်က ခမ်းနားလှသော ညစာကိုကြည့်လိုက်သည်။ အချမ်းသာဆုံးဖြစ်မည့်လူက အခုသူမလောက် လောဘမကြီးဘူးဘဲ။

                       
ကုလျန်ရုန် ခေါင်းကုတ်လိုက်ပြီး အသားအနံ့များကို ခံရင်း အနောက်ခြံက ရေတွင်းသို့ ခြေလက်ဆေးကြောရန် သွားလိုက်သည်။

                           
အသားဟင်း၊ အရံဟင်း၊ ပန်ကိတ်များကို ကြည့်ရင်း ကျန်းထျန် တစ်ခုခုလိုနေသေးသလို ခံစားရသည်။ "အမေ၊ ပန်ကိတ်ကို ဒီတိုင်းစားရင် နင်မိလိုက်မယ်။ သမီးတို့ ကြက်ဥစွပ်ပြုတ် ထပ်လုပ်လိုက်မလား?"

                        
ရွှီကျင်းဖန်မှာ အစားအသောက်နှင့် ပတ်သက်လျှင် ကပ်စေးကုတ်သည် မဟုတ်ပါ။ အလေအလွင့်ဖြစ်သည်ကိုသာ နှမြောသည်ဖြစ်သည်။

                             
ကုချန်းချင် မဆုံးခင်၊ ကုလျန်ရွှမ် ခြေထောက်ကောင်းစဥ်အခါက မိသားစုဝင်ငွေက ကောင်းပြီး လတိုင်း ဝင်ငွေအမြဲရှိသည်။ အနောက်ခြံတွင် မွေးထားသော ကြက်များကလည်း တစ်နေ့ ၂လုံး ၃လုံး အမြဲဥ၍ ကလေးတွေအတွက် အမြဲအပိုချက်နေကျဖြစ်သည်။

                        
ရွှီကျင်းဖန် စားပွဲပေါ်က ဟင်းများကိုကြည့်ရင်း စွပ်ပြုတ်ချက်လျှင် ပိုကောင်းမည်ဖြစ်၍ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ "ကောင်းပြီ။ သမီးတို့ အရင်စားနှင့်။ အမေ မီးဖိုချောင်သွားပြီး ကြက်ဥစွပ်ပြုတ်လုပ်လိုက်ဦးမယ်။ တစ်ခါတည်း အမွှာလေးတွေအတွက်ပါ နို့မှုန့်ဖျော်လိုက်မယ်"