... Ve kapıyı açtım.
Üstüme başıma çeki düzen vermeme rağmen son bir kez daha kabaca düzelttim ve daha emin adımlarla merdivenlerden inmeye başladım.
Şuanlık ne yapacağımdan emin değildim, bu yüzden bir süre etrafı tanımakla geçirecektim zamanımı.
Merdivenlerden ana salona açılan bölüme geldiğim de olduğum yere çivilendim.
Aşağıda büyük ihtimal Chairle'nin beni tanıştıracağı arkadaşları sohbet ediyorlardır.
Ancak beni şaşırtan şey bu değildi.
Otelin ana salonu harika bir biçimde süslenmişti, nedense bu süslemenin benim için olduğunu düşündüm ki bu düşüncem gördüğüm afiş sayesinde emin olmamı sağladı.
Afişde 'ARAMIZA HOŞGELDİN!' yazıyordu.
Aramıza hoşgeldin, derken?! Burada kalacağım ile ilgili hiçbir şey söylememiştim bile!
Tam bu sırada Charlie "Sonunda
inmişsin!" diyerek, burada olduğumu açık adres gibi herkese paylaştı.
Bir anda tüm gözler bana döndü. Yerimde huzursuzca kıpırdanacaktım ancak kendimi tuttum ve dik bir duruş sergiledim.
"Merhaba" evet, aklıma daha iyi bir giriş gelmedi ve bence idare ederdi.
Kimseden ses çıkmayınca, sessizce merdivenlerden aşağıda inmeye başladım. Bu sırada tüm gözler benim üzerimdeydi.
Aşağıda indiğimde Chairle yanıma geldi ve diğerlerine doğru dönerek, "Evet Arkadaşlar O telimize katılan e-"
Bana doğru döndü, sessizce fısıldadı "Ah- üzgünüm nasıl unuturum, ismin neydi?" bende hızlıca "Y/N" dedim.
Boğazını temizledi ve devam etti "Evet Y/N'yi aramızda görmekten mutluluk duyuyoruz. Kendisi bir kaza sonucu otelimize katıldı-" Chairle'nin sözünü bar tarafında ki pembe örümcekle konuşurken gördüğüm kedi kesti. "Peki o otele katıldığını biliyor mu?" EVET BENDE TAM OLARAK BUNU DÜŞÜNÜYORUM!
Bu kediyle iyi anlaşıcaz gibi görünüyordu.
Chairle, afallamış görünüyordu. Yanına çift gözünün birinde çarpı işareti olan bir kız yaklaştı, "Bebeğim, biliyorum Oteli büyütmek için elinden geleni yapıyorsun ancak ona onun fikrini sormalıydın." dedi.
Birbirlerine fazlasıyla yakın görünüyorlardı. Acaba sevgililer miydi? Diye düşündüm.
Chairle, üzgün bir yüz ifadesiyle bana döndü "Üzgünüm, fikrini sormadan senin adına bir karar verdiğim için. Ama bize katılmanı çok isterim." dedi.
Etrafıma bakındım, buranın günahkarları alıp, onları kötü düşüncelerden arıdırılıp, cennet hayatı için bir şans verilmesi için yapıldığını gayet iyi biliyordum... Ancak hala herhangi biri cennete gidememişti.
Chairle'ye döndüm. "Emin değilim, ama bana biraz süre verebilirsen bunu düşüneceğim." dedim.
Chairle'nin gözleri parladı. "Umarım katılırsın!" diye küçük çaplı bir çığlık attı. "Seni ikna etmek için elimizden geleni yapacağız." diye kıkırdıyarak ekledi, Gülümsedim.
Chairle, "Şimdi istersen sana etrafı göstereyim ve buradakileri tanıtıyım-" tam bu sırada Charlie'nin telefonu çaldı. Chairle mahcup bir yüz ifadesiyle "Ah- üzgünüm babam arıyor bunu cevaplamalıyım." dedi ve yanında sevgilisi olduğuna emin olduğum kızı yanağından öptü ve yanımızdan uzaklaştı.
Chairle gidince herkes yavaş yavaş işine dönmeye başladı.
Yaklaşık bir-iki adım uzağımdaki kıza baktım. "Merhaba, ben Y/N" dedim. Tam o sırada bir enerji hissettim... Bu enerji sadece meleklerden gelebilecek bir enerjiydi ve enerjinin kaynağı tam karşımdaki kızdan geliyordu. Onun gözlerinin içine baktığımda onumda benden gelen enerjiyi hissettiğini anladım.
