L O L I T A ( +18 )

6

Evime döndüğümde,sessizlik beni yeniden boğmaya başladı.Neden şimdi böyle hissettiğimi hiç anlamıyordum.Zaten her zaman yalnız değil miydim? Üstesinden gelebilirdim,elbette gelirdim.Gelirdim öyle değil mi? Bu sabah annemin avukatı buraya uğramıştı.Bana bir düzine evrak ve hala kafamda dönüp duran cümleleri bırakıp gitmişti.

" Bayan Lombardi,anneniz kendi çapında sizin için bir yatırım fonu oluşturmuş.Sizi bir süre idare etmesi ve okul masraflarınızı karşılamanız için.Babanızdan nafaka almak istemediğinize emin misiniz? "

Artık düşünmeyi bırakıp kahve bardağımı bir kenara koydum ve teyzemin bana kargoladığı kutuyu açmak için ayağa kalktım.İki gündür masanın üzerinde duruyordu.Açmaya cesaret edememiştim.Bir bıçak alıp bantını kestim ve içindeki çıkartmaya başladım.

Annemle ikimizin olduğu fotoğraflar,annemin yemek kitapları,bir kaç romanı,kolyesi ve hırkası duruyordu.Onları tek tek çıkarttıktan sonra annemden geriye kalan şeylerle ne yapacağımı düşünmeye başladım.Hiçbir şey.Sadece acı çekmeme yardımcı olacak bir kaç eşya.Onları ağlayarak koliye geri koydum ve evin en ücra köşesine sakladım.

Bunların dışında pek bir şey yapmadım.Verity yalnız kalmamam adına yanıma uğradı,gelirken aldığı kahveleri ve çikolatalı keki birlikte yedik.Biraz lafladık,bana asla sarılmasına izin vermedim.Çünkü bir kişi daha bana sarılırsa,yeniden ağlamaya başlardım.

Benimle kalabileceğini teklif etse de gitmesini istedim çünkü yalnız kalmaya alışmam gerekiyordu.Ne tuhaf bir kişiliğim vardı.Alo? Annem öldü benim.Biraz dağıtmaya hiç mi hakkım yoktu? Ya da herhangi birinden duygusal yardım istemeye? Peki,ya konuşmaya?

Hepsini reddediyordum.Bu acıyla baş başa kalışımın ilk günü değildi.Dünya üzerinde annesini kaybeden tek zavallı kız ben değildim.Boşver,öylesin işte.Her gün,hatta her saniye birileri ölüyordu.Ama tatlım,o senin annendi,herhangi birisi değil.

Hırkamı giyip balkona çıktığımda,uzaktan duyulan boğuk korna seslerini dinlerken sigara içiyordum.Kurumaya,hatta çürümeye başlamış bir çiçek yaprağını parmağımla koparttım.Lanet olası çiçeklere bile bakamıyordum işte.Telefonum kucağımda titredi.Kayıtlı olmayan bir numaradan gelen mesaja dokundum.

" Daha iyi misin? "

Kaşlarımı çatarak onun kim olabileceğini düşündüm.Yine de sorgulamadan olumlu bir yanıt verdiğimde ikinci mesaj ekrana düştü.

" Gelmek istersen adresimi artık biliyorsun.Bir şey lazım olursa,ara ya da mesaj at. "

Tamam,bu Zayn'di.Bekle,dur bir dakika ; numaranı kimden almıştı? Verity? O iyi bir arkadaştı.Bir kez daha bunu kanıtlamıştı.

&&

Koridor,bu sabah her zamankinden daha kalabalıktı.Burnumun üzerindeki çerçeveli gözlüğe hala alışmaya çalışıyordum.Gözlerim ne ara bozulmuştu,Tanrı aşkına? Otuzdan sonra hiçbir şey yolunda gitmiyordu.Bir öğrenci kalabalığın kenarından geçtim ve öğretmenler odasına daldım.Burada bir yerlerde ders notları olacaktı.

" Profesör Malik. "

Bir kadın sesiyle döndüm ve geçen hafta aramıza katılan Doçent Akademisyen Inanna'yı karşımda gördüm.Burnumun üzerindeki gözlüğü işaret parmağımla düzeltirken onu dinliyormuş gibi yaptım.

" Merhaba,Bayan Lori. "

" Ne arıyorsunuz? "

" Ders notlarımı burada unutmuşum.Buraya alışabildiniz mi? "