Çaresizlik bazen insanı karanlığa doğru itebilirdi...
Siz hiç dibi görünmeyen bir karanlığa canınız pahasına atladınız mı?
Ablam atlamıştı...
Evet, insan bazen sevdikleri için cesur olmasa da cesur davranışlar sergiliyordu. Fakat cesaret sandığımız şeyler bazen bir aptallıktan ibaret olabilirdi.
Bana sorsanız cesaret diye bir şey yoktu, sadece sevdiğin insanları koruma içgüdüsü diye bir şey vardı.
Ve bu içgüdü daha önce bu aptallığı yapmasına izin verdiğim için hatalar zincirine dönüşecekti.
Ve aynı içgüdü dört ay önce çalışmak için gidip bir daha haber alamadığım ablamı bulmak için beni çoktan harekete geçirmişti...
§
Yakında sizlerle... >>
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Pençesinde
Science Fiction"O taktığın eldivenlerle görünen yaralarını kapatabilirsin fakat ya kalbindeki yaraları?" Dedim çaresizce... Onu böyle görmeye dayanacak gücüm kalmamıştı. " Kalbimdeki yaralar kimseyi ilgilendirmez!" Dedi... " Ya beni ilgilendiriyorsa?" Dedim so...
