Dla mnie jesteś inny niż wszyscy wyjątkowy

Rozdział 4

 – Śliczne imię – powiedział Ethan i puścił mi oczko.

– Dziękuję.

– Ten chłopak, który cię przywiózł, to twój...?

– Nie, no co ty! To kolega mojej przyjaciółki.

– To dobrze.

– Dlaczego dobrze?

– Zobaczysz.

– Idziemy się czegoś napić?

– Oczywiście.

– Panie przodem – powiedział, pokazując ręką w stronę baru. Spojrzałam jeszcze raz na chłopaka, po czym ruszyłam w stronę kelnera. Usiedliśmy przy barze i zamówiliśmy picie.

Wypiłam chyba z pięć mocnych drinków. Ethan był jeszcze w miarę trzeźwy, gdy poczułam jak zaczyna kręcić mi się w głowie. Wstałam, chcąc iść do łazienki, a chłopak ruszył za mną, obserwując mnie. Nogi ugięły się pode mną i gdyby nie Ethan to runęłabym na ziemię.

– Na drugi raz uważaj.

– Yhym.

– Daj mi rękę.

– Po co?

– Chcę ci pomóc.

– Ale ja nie chcę twojej pomocy. – Poczułam odruchy wymiotne.

– Na pewno? – zaśmiał się chłopak.

– Będę wymiotować.

– Ja pierdolę, teraz?!

– Nie, kurwa, wczoraj.

– Przestań pierdolić i rusz dupę, bo ja nie będę po tobie sprzątać.

– Zamknij się i mi pomóż.

– Ja pierdolę – powiedział Ethan, przecierając dłonią twarz. Po chwili podał mi rękę. – Chodź szybciej.

– Zwolnij trochę, w głowie mi się kręci.

– Jak mam zwolnić, jak ty się zaraz zwymiotujesz?!

– To posprzątasz.

– Pojebało cię.

W drodze do łazienki poczułam się lepiej, więc zawróciliśmy i usiedliśmy przy stoliku. Wtedy uświadomiłam sobie, że kompletnie zapomniałam o swojej przyjaciółce. Zaczęłam się rozglądać, ale nigdzie jej nie było. To trochę mnie zaniepokoiło, ale myślę, że Clara nie zrobi nic głupiego. Chociaż ostatnio nie skończyło to się dobrze... Myślałam nad tym czy iść jej poszukać.

– Coś się stało? – Z myśli wytrącił mnie głos chłopaka.

– Nie.

– Na pewno?

– Moja przyjaciółka gdzieś poszła.

– Chodźmy jej poszukać.

Chodziliśmy w kółko, rozglądając się za Clarą. Wpadłam na pomysł, że mogła wyjść na dwór, więc od razu pociągnęłam chłopaka za sobą i wyszliśmy z budynku.

– Myślisz że wyszła?

– Ja nie myślę, ja to wiem.

– No to szukamy twojej przyjaciółeczki.

– O co chodzi?

– Robisz za jej matkę? Powinna być bardziej odpowiedzialna.

– Jej matka zmarła niedawno...

– Przepraszam, nie wiedziałem.

Zauważyłam że Ethanowi zrobiło się przykro. Wiem, że powiedział to, bo nie wiedział, że jej mama nie żyje, dlatego nie robiłam mu z tego wyrzutów sumienia.