❝ Hayatımın rayından çıkmış bir tren olduğunu düşünürdüm, onunla tanışana dek. O benim ilham kaynağımdı. Düştüğüm yerden kalkmamı sağlayan, başlangıcım değil ama sonum olan kişiydi. ❞
~
Kitabı çok satanlara giren ünlü yazar, ikinci kitabı yazdığı s...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alina Devin Mer
Hayatımın İtalya'ya geldiğinden beri değiştiğinin farkındaydım. Hiçbir zaman yurtdışında yaşamak gibi bir hayalim olmamıştı çünkü yaşadığım yeri seviyordum. Yine de buraya geldim geleli, Türkiye'yi özlemiyordum.
Buraya geldiğim süreçten beri yaşananlar beni etkilemişti. Egemen'le ayrılmıştık. Sabahın erken saatlerinde evden ayrılmıştı. Kısa bir sarılmanın ardından görüşürüz diyerek gitmişti. Babam tek bir soru sormuştu, "Bir daha gelecek mi?" neye güvenerek cevap vermiştim emin değildim ama kendimden emin bir şekilde "Hayır." demiştim.
Odamda ne giyeceğime karar verirken dolabımın içine koyduğum kağıttan yapılma kitaba baktım. Dudaklarımda sıcak bir gülümseme belirirken uzanarak elime aldım. Hala okuma fırsatım olmamıştı, açıkçası bir his okumamı engelliyordu. Zamanının gelmediğini haykırıyor, açmamamı söylüyordu.
Ya gittiğimizde soru sorarsa kitap hakkında? İşte o zaman ne yapacağımdan emin değildim.
Aklıma dün yaşananlar geldiğinde, yüzümdeki gülümsemeyi silmeden kıyafetlerimi değiştirdim. İki saat boyunca aralıksız konuşmuş, gülmüştük.
Kitabım hakkında konuşurken dinlemiş, sustuğumda ise tepkilerini anlatmıştı. Hayatımda daha mutlu olduğum bir anı hatırlamıyordum. Michel kendimi iyi hissetmemi sağlamıştı.
Ben düşüncelere dalmış üstümü giyinirken içeri Lidya girdi, üstündeki pembe takıma baktım. Sarı saçlarını açık bırakmış, düzleştirmişti. Muhteşem gözüküyordu.
"Bu tatlılığını yerim bak." diyerek yanaklarımı sıktı. "Çok güzel olmuşsun, döverim bak onu." söyledikleriyle kıkırdadım. "Onu neden dövecekmişsin?"
"Her zaman güzel olduğun için sana vuracak değilim ya! Michel'in sana iki saniyeden fazla baktığını görürsem onun gözlerini oyarım. Erkek milletine güven olmaz." gülüşlerimin arasında kollarımı beline dolayarak sarıldım.
Boyununun uzun olmasından dolayı her sarıldığımda abla hissiyatı veriyordu. 1.65 boyumun aksine o 1.73'tü.
"Hadi hazırsan çıkalım, eve çağırmaları zaten güven vermedi." dediğinde, ona eksik bilgi verdiğimin farkına vardım.
