Küçücüğüm

4.Bölüm

Keyifli okumalar sonunda yazabildimm🖤

Şarkılar:
Mavi gri: Vazgeç rüyalarımdan🖤
Cihan mürtezaoğlu: Bir Beyaz orkide🖤
∘₊✧──────✧₊∘

Ben ediz ve ilk defa başarısız olmuştum hemde işimde. O kadını ayartmak kolay olmuştu ama abisini kandırmak kolay değildi bir an bile yanımızdan ayrılmıyor kardeşini yalnız bırakmıyordu. Mavera napıyordur acaba? Umarım uyumuştur saat baya geç olmuştu davet bitmek üzereydi. Şuan kaçındığım şeyleri yapmaktan başka çarem kalmadı. Elimi beline attım hülyalı hülyalı bakıyordu kanmıştı yanındaki sik kırığı gitse çok iyi olacaktı işim çoktan bitmişti.

"Kardeşinizi alabilir miyim son dans için?" korumadı olabilirdim ama şu üç günfür olan davetlerle sevgilisi olmuştum kaç gündür eve gitmemiştim kahretsin bana şüpheli bakıyordu gerekirse öldürecektim.

"Şimdilik al bakalım." bir şey demeden yanımdaki kadını belinden tutarak sahneye götürdüm.

"Çok güzelsin seninle güzel bir gece geçirmek isterdim ama belli ki abine bağlısın." onu küçük düşürmeliydim kadınlar kimseye bağlı olmak istemezdi.

"Öyle değil aslında yakın zamanda kötü bir olay yaşamıştım o yüzden abim çok dikkat ediyor." ötürcem hemde burda başka çarem kalmamıştı.

"Nasıl bir olay? Anlatmak istersen dinlerim." onu kendime daha fazla çektim etkilenmişti.

"Babamın ve abimin işleri yüzünden beni kaçırmışlardı. Kötü günler geçirmiştim abimde çok endişeli kusura bakma." dudağıma kondurduğu öpücükle midem bulandı belli etmemeliydim. Dikkat çekmiştim yeterince mavera iyi miidir? Bu niye benim aklımdan çıkmıyordu.

"Anladım korkma ben yanında olacağım sıkma canını gecenin tadını çıkar olur mu?" boynuna kondurduğun öpücükle daha çok sokuldu. Gördüğüm şeyle ben nasıldım. Üzerinde çip vardı teninde ve emindim bu izi bilirdim. Şuan dinleniyorduk ona hiçbir şey soramazdım bize doğru gelen abisinin yüzündeki ifadeye bakılırsak bu sefer sıçmıştım yakalanmıştım. Ulan mavera. Onun ne suçu var diye nağırdı iç sesim. Susmuyor ki kafamda hep yazmak için o telefonu elime yüz kere almıştım. Etrafımı saran adamkarla kollarımdaki kadının şakağına dayadım silahımı.

"Eemre." he aynen emre.

Kardeşimi bırak hemen burdan çıkışın yok."

"Hadi ama beni hafife mi alıyorsun Ege yılmaz."

"Seni kaleye bile almıyorum." kardeşinin kafasına sıktığımda öyle bir bağırdı ki bu ses bile bana yeterdi çıkışa kadar önüme gelen adamları yok ettim ama kapıdaki orduyla işim belli ki çok büyüktü. Korkmadım şimdi ölemezdim mavera iyi olunca ölürdüm zaten.

Bana doğru koşan orduyla yapacağım tek şey dalmak olacaktı. İlkine yumruğumu çaktım arkamdan gelen gölge ile tekme savurdum. Yediğim yumrukla sendelendim siktim oğlum seni.

"Teke tek yapamıyorsunuz tabi." yerdeki sayısız adama baktım alt etmiştim etmesine ama yorulmuştum burdan gitmem gerekiyordu. Keskin nişancı vardı. Motora binip ordan uzaklaşmaya başladım ama nafileydi sırtımda hissettiğim kurşunlarla hakimiyetimi kaybettim. Kahretsin adiz kaybetmişti. Ediz ilk kez kaybetmişti. Bir kehribar göz uğuruna.

Mavera

Nerdeydim Allah kahretsin ellerim bağlıydı ediz ediz iyi miydi? Çok kötü görünüyordü onun yanına gitmem gerekiyordu onu kurtarmam gerekiyordu.

"Siz kimsiniz beni niye kaçırdınız çocuk oyuncağı mı bu ya?"

"Lan bir sus taramalı tüfek gibi başladın konuşmaya." sizi bezdirmezsem bende mavera değildim.