Pani Anderson 2

Rozdział 8: Zdrada i Smutek

Minęło kilka dni od zaręczyn. W szkole wciąż musieliśmy się skrywać z naszym związkiem. Choć to było trudne, cieszyłam się z każdego wspólnego momentu z Hannah. 

Pewnego dnia, gdy wracałam ze szkoły, ktoś podrzucił mi pod drzwi kopertę. Z drżącym sercem otworzyłam ją i z przerażeniem zobaczyłam w środku zdjęcie Hannah obejmującej się z jakimś mężczyzną. Do zdjęcia dołączony był liścik: "Widzisz? Ona cię zdradza."

Nie mogłam uwierzyć w to, co widzę. Hannah? Zdradza mnie? To niemożliwe! 

Poczułam się oszukana, zraniona i rozczarowana. 

Znowu dałam się nabrać na jej piękne słowa i czułe gesty. 

Łzy napłynęły mi do oczu. Jak mogłam być tak naiwna? 

Postanowiłam, że nie dam się jej znowu zranić. 

Będę unikać z nią spotkań i rozmów, nawet na lekcjach angielskiego. 

Niech sobie nie myśli, że może mnie zdradzać i bezkarnie do tego wracać.

Następnego dnia w szkole starałam się unikać Hannah. 

Na lekcjach angielskiego odpowiadałam krótko i beznamiętnie, a na przerwach uciekałam przed nią, ile sił w nogach. 

Po lekcjach Hannah kazała mi zostać. 

- Emily, co się z tobą dzieje? - zapytała zmartwionym głosem. - Od kilku dni jesteś jakaś dziwna, unikasz mnie. 

Poczułam, jak złość zalewa moje serce. 

- Nic mi się nie dzieje - odrzekłam chłodno. - Po prostu się śpieszę. 

Hannah chwyciła mnie za ramię. 

- Emily, nie kłam mnie - powiedziała. - Coś się stało. Powiedz mi, co cię gryzie. 

Spojrzałam jej w oczy i poczułam, jak łzy napływają mi do oczu. 

Nie chciałam jej kłamać, ale nie mogłam jej też powiedzieć o zdjęciu i liście. 

- Nie mam czasu na pogawędki - powiedziałam i wyrwałam się z jej uścisku. 

Wybiegłam z sali i nie zatrzymałam się, dopóki nie dotarłam do domu. 

Zamknęłam się w pokoju i zalałam się łzami. 

Czułam się tak pusta i samotna. 

Znowu straciłam kogoś, na kim mi zależało. 

Czy kiedykolwiek znajdę prawdziwą miłość?