Pani Anderson 2

Rozdział 10: Ostateczne Rozstrzygnięcie

Serce biło mi miarowo w piersi, gdy stałam przed drzwiami sali, w której odbywały się zajęcia angielskiego. 

Wiedziałam, że muszę porozmawiać z Hannah, ale bałam się konfrontacji. 

Czy uda mi się jej wybaczyć? 

Czy uda nam się odbudować naszą relację? 

Wzięłam głęboki oddech i nacisnęłam na klamkę. 

Hannah siedziała przy biurku i przeglądała papiery. 

Gdy mnie zobaczyła, uśmiechnęła się promiennie. 

- Emily! - wykrzyknęła. - Nareszcie jesteś! 

Podeszłam do niej wolnym krokiem i usiadłam na krześle naprzeciwko biurka. 

- Hannah - powiedziałam drżącym głosem - muszę z tobą porozmawiać. 

Spojrzała mi w oczy i jej uśmiech zgasł. 

- Co się dzieje? - zapytała zmartwionym głosem. 

Wyciągnęłam z kieszeni kopertę i zdjęcie. 

- Znalazłam to kilka dni temu - powiedziałam i podałam jej kopertę. 

Hannah otworzyła ją i zbladła. 

- Skąd to masz? - zapytała. 

- Nie wiem - odrzekłam. - Ktoś mi to podrzucił pod drzwi. 

Hannah spojrzała na zdjęcie i westchnęła. 

- To zdjęcie jest stare - powiedziała. - Zrobiono je kilka lat temu, gdy jeszcze nie znałam cię. 

Poczułam się głupio. 

Jak mogłam dać się złapać na tak tanią sztuczkę? 

- Przepraszam - wybełkotalam. - Nie wiedziałam. 

Hannah uśmiechnęła się pobłażliwie. 

- Nic się nie stało - powiedziała. .

Wyciągnęła rękę i pogłaskała mnie po policzku. 

- Kocham cię, Emily - powiedziała. - I nigdy cię nie zdradzę. 

Łzy napłynęły mi do oczu. 

W tej chwili wiedziałam, że jej wierzę. 

Przytuliłyśmy się do siebie i poczułam, jak fala ulgi zalewa moje serce. 

W końcu mogłam przestać się martwić i skupić się na tym, co najważniejsze: na naszej miłości. 

Wiedziałam, że przed nami jeszcze wiele wyzwań, ale byłam pewna, że razem je pokonamy. 

Byłyśmy silne, odważne i zakochane. 

A to było najważniejsze.