Pani Anderson 2

Rozdział 9: Spotkanie w Parku

Ciężar smutku przygniatał mnie do ziemi. Nie wiedziałam, co ze sobą zrobić. 

Moje serce złamane było na tysiąc kawałków, a łzy nie chciały przestać płynąć. 

Instynktownie ruszyłam do parku, szukając ukojenia w naturze. 

Usiadłam na ławce pod starym dębem i oparłam głowę o jego szorstką korę. 

Słońce leniwie chyliło się ku zachodowi, malując niebo na kolor pomarańczowy i fioletowy. 

Nagle obok mnie usiadła starsza pani. 

Miała ciepłe, miłe oczy i łagodny uśmiech. 

Spojrzała na mnie z wyrozumiałością i powiedziała:

- Widzę, że smuci cię coś, moje dziecko. Czy mogę ci jakoś pomóc?

Poczułam, jak łzy napływają mi do oczu na nowo. 

Nie chciałam z nikim rozmawiać o moim bólu, ale coś w tej kobiecie skłoniło mnie do zwierzeń. 

Opowiedziałam jej o wszystkim: o zaręczynach z Hannah, o zdjęciu, o liście, o zdradzie. 

Słuchała mnie uważnie, nie przerywając ani razu. 

Gdy skończyłam, powiedziała:

- Czasem w życiu musimy przejść przez bolesne doświadczenia, aby docenić te piękne. Pamiętaj, że miłość to nie tylko łatwe chwile, ale też te trudne. 

Zatrzymała się na chwilę, patrząc mi głęboko w oczy. 

- Czy dałaś Hannah szansę na wyjaśnienie? - zapytała. 

Poczułam się zażenowana. 

Nie dałam jej szansy. Zamiast tego uciekłam przed problemem i pogrążyłam się w smutku. 

- Nie - odrzekłam cicho. - Bałam się usłyszeć to, co ma do powiedzenia. 

Starsza pani uśmiechnęła się pobłażliwie. 

- Strach jest naturalny, moje dziecko, ale nie może nami kierować. 

Zastanów się, czy kochasz Hannah na tyle, aby jej zaufać i wysłuchać jej wyjaśnień. 

Jeśli tak, zaryzykuj i porozmawiaj z nią szczerze. 

Tylko tak dowiesz się prawdy i będziesz mogła podjąć mądrą decyzję co do waszej przyszłości. 

Pamiętaj, że miłość to ryzyko, ale to ryzyko, które warto podjąć. 

Poczułam, jak w moim sercu kiełkuje nadzieja. 

Może starsza pani miała rację? 

Może Hannah nie zdradziła mnie, a zdjęcie i list to tylko jakaś pomyłka? 

Postanowiłam zaryzykować. 

- Dziękuję pani - powiedziałam z wdzięcznością. - Porozmawiam z Hannah. 

Starsza pani uśmiechnęła się promiennie. 

- Wiedziałam, że tak zrobisz - powiedziała. - I pamiętaj, że nawet jeśli okaże się, że Hannah cię zdradziła, to nie znaczy, że nie jesteś warta miłości. 

Jesteś silną i wartościową dziewczyną, a na świecie jest wielu dobrych ludzi, którzy potrafią cię pokochać prawdziwie. 

Wstałam z ławki i pożegnałam się z starszą panią. 

Czułam się o wiele lepiej. 

Wiedziałam, co muszę zrobić. 

Muszę porozmawiać z Hannah i wyjaśnić całą sytuację. 

Tylko wtedy będę mogła zamknąć ten rozdział swojego życia i ruszyć dalej.