DİLDÂDE MAFYA

1.BÖLÜM

Evet canım okuyucularım bu benim ilk kitabım acemiliğim olabilir.Bir anda aklıma esti ve yazmaya başladım.Bazı yazım hataları olabilir uyarırsanız düzeltirim:)

Okumaya başlama tarihiniz->

26.05.2024

21.55

*
*
*

Öncelikle kendimi tanıtayım ben Aden Küçük 27 yaşındayım.Doktorum.Küçüklüğümden beri doktor olmak istemiştim.Şimdi hikayeme başlayalım.

Dün nöbet yaptığım için yorgundum.Eve gelir gelmez uyuya kalmışım.Ama arkadaşım uyandırdı.

"Aden hadi uyan...hadi."
"Tamam kalktım."yatakta doğruldum.
"Hadi kalk makarna yaptım yiyelim."
"Tamam geliyorum Zeynep."kalkıp yüzümü yıkadım.Aşağıya indim.
"Ben makarnayı çok severim."
"Sen seviyosun diye yaptım."dedi Zeynep.
"Teşekkür ederim canım."
"Rica ederim afiyet olsun."
"Televizyon kumandası nerde?Haberlere bakalım."
"Koltuğun üstünde olması lazım."dedi Zeynep
"Tamam buldum."Televizyonu açtım.Haber kanalında mafya çatışmasını anlatıyorlardı.
"Şu mafyaları anlamıyorum ya."
"Bende ama şu mafyaların içine girmek isterdim.Nasıl yaşıyorlar diye."Masaya oturdum.Yemeğimi yerken annem aradı.

"Alo kızım."
"Alo anne."dedim
"Uyandırdım mı seni"
"Yok anne yemek yiyordum.Zeynep hazırlamış."
"Bende uyandırdım sandım.Afiyet olsun."
"Babam napıyor?"dedim.
"O da oturuyor.Habere bakıyor."
"Güzel anne."dedim.Bir yandan da yemeğimi yemeye çalışıyordum.
"Neyse kızım sen yemeğini ye sonra konuşuruz."
"Tamam anne"dedim.Zeynep "selamımı  söyle."dedi."Anne zeynep'in selamı var."
"Benim selamımı da söyle."dedi annem."
"Zeynep anneminde sana selamı var."dedim.
"Hadi görüşürüz kızım."
"Görüşürüz anne."dedim kapattım.
"Makarna ister misin daha var."
"Olur yerim."dedim.Makarnayı koydu.
"Ee Aden sen uyanana kadar akşam oldu.Yarın bir yere felan gidelim mi?"
"Aa olur.Hastane ev diye diye bir hâl oldum."
"Yemeği yiyelim hazırlanalım çıkarız."
"Tamam bana uyar.Yağız'ı da çağıralım mı?"
"Tamam ararım ben."

Eve geleli 2,3 saat olmuştu.Hâlâ uykum vardı.
Biraz televizyona baktıktan sonra yeniden yattım.Ama aniden bir sese uyandım.
Telefonum çalıyordu.

"Alo ne oldu?"dedim uykulu bir sesle.
"Doktor acil gelmeniz lazım hastamız var.Çok kan kaybediyor."
"Tamam geliyorum."dedim ve kapattım.Sessiz
bir şekilde hazırlandım.Zeynep uyusun istedim.Arabayı sürüp hastaneye geldim.

"Nerde hasta"dedim aceleci bir sesle.
"Beni takip edin doktor."

Çalışanı hızlı adımlarla takip ettim.Odaya girdiğim de çok kan kaybediyordu.Hemen o bölgeyi kapattım.Temizledim.Odadan çıktım.
Kahve içip tekrar odaya girdim.Hastaya baktığım da uyuyordu.Kendi kendime şöyle dedim.

"Bu hasta ünlü biri mi ki?Bu kadar kişi hastayı bekliyor."dedim.Tam kapıdan çıkacakken.
"Fazla merak iyi olmaz doktor hanım."
"Siz uyanık mıydınız?"dedim utangaç bir sesle
"Evet uyanıktım.Arkadaşım Mert'i çağırır mısınız?Bir şey konuşmam gerekiyor."
"Tamam çağırayım."dedim.

Kapıdan çıktım.Herkes bana bakıyordu.İyi bir haber versin diye.

"Mert kim?"dedim.Biri ayağa kalktı.
"Benim ne oldu ki?"
"Öncelikle merak etmeyin hasta iyi.Sizi çağırdı."dedim.Hemen odaya girdi.
                    
BORA KORKMAZ,

"İyi misin Bora?"dedi
"İyiyim merak etme."dedim Mert'e
"Kendini sıkma tamam mı onu düşünme."
"O adamı bitircem zaten."dedim
"Tamam bunları düşünme."biz konuşurken doktor içeri girdi.
"Yarın taburcu olabilirsiniz.Ama oraya dikkat edin bir daha bir şey olmasın."
"Tamam doktor hanım teşekkür ederiz."dedi Mert.Doktor odadan çıktı.
"Onları yarın bitireceğim."dedim sinirli bir sesle.
"Ben sesin başında bekleyeyim bir şey olmasın."dedi.
"Ben biraz dinleneyim yarın konuşuruz bunu."
Dedi Mert'e