2.BÖLÜM

157 27 3
                                    


***

Gözlerimi açtığımda bir odadaydım.Bir yatakta yatıyordum.Etraf karanlıktı.

"Nerdeyim ben ya?"dedim.
"Benim evimdesin."dedi.Bu Bora'nın sesiydi.
Sağ taraftan sesi geliyordu.
"Bora sen misin?"dedim.Etrafıma bakarak
"Evet benim."dedi ve ışıkları açtı.
"Neden burdayım ya."
"Hatırlamıyorsun herhalde"güldü."çatışma çıkmıştı ya."Hatırlamaya çalıştım...Evet en son
gürültülü bir ses duymuştum.
"Arkadaşlarım nerede?"
"Onlar kaçmıştı..Silah sesini duyduktan sonra arabaya binip kaçtılar."
"Beni unuttular mı?"
"Muhtemelen o korkuyla akıllarına gelmemişsindir."
"Beni evime bırakabilirdiniz niye buraya getirdiniz?"dedim.
"Sonra anlatırım sana,şimdi kalk yüzünü yıka.
Üstünü değiştir."
"Tamam da benim kıyafetlerim yok."
"Ben hallederim"dedi gülümseyerek..

Kalkıp yüzümü yıkadım.Banyodan çıktıktan sonra Bora elinde kıyafet ile geldi.

"Al giy bunları"dedi.Kıyafetleri alıp baktım.
Bunlar benim kıyafetimdi.
"Bunlar benim kıyafetlerim evime mi girdiniz?"
"Evet."dedi.
"İnsan bir izin alırdı evime girmek için."
"Ayy güzelim uzatmada giy şunları.Giyip aşağıya in."dedi ve çıktı.

Emir veriyor sanki dedim kendi kendime..
Üstümü değiştirip aşağıya indim.

"Sonunda geldin."dedi Bora masaya oturup yemek yiyorlardı.Yanında Mert denilen arkadaşı vardı."Hadi gel yemek ye."dedi Bora
"Tamam"dedim.Masaya oturdum.Makarna yiyorlardı.
"Makarnayı çok severim.Teşekkürler bu arada"dedim.
"Afiyet olsun ye,rica ederiz."

***

Yemeği yerken Mert şöyle dedi,

"Bora yenge gelmedi daha"
"Şuna yenge deme"diye bağırdı.Ben onları film izler gibi izliyordum.
"Yengem değil mi hamile sonuçta."dedi Mert
Yemek boğazımda kaldı."Hamile mi"dedim.
"Hamile ama benden değil uyduruyor işte."
"Aradım.İşim var aramayın diyor."
"Ne zaman işine gelmiş ki."
"Belki işi vardır Bora"dedi Mert
"Aman onun ne işi olacak yine bir halt yapıyordur."dedi Bora sinirli bir sesle "Bir daha onun isminin veya yenge kelimesini bu evde duymak istemiyorum!"
Güldüm."neden güldün"dedi Mert
"illa biri ile evlenicek"dedim.Yemeğimi bitirip
"Ben yukarı çıkıyorum."
"Çıkma bekle  seninle konuşacaklarım var."
"Tamam bekliyorum."dedim.

***

Bora da yemeğini bitirip koltuğa oturduk.

"Evet?"dedim meraklı bir sesle
"Nasıl anlatayım bilmiyorum."yüzünü sadece baktım."Hani biz kulüpteyken gürültü bir ses
gelmişti ya hatırlıyorsun değil mi?"
"Evet hatırlıyorum.Silah sesimiydi?"
"Evet.Basmışlardı orayı."
"Neden gelmişlerdi?"dedim.
"Senin için.."
"Neeeeeeeeeeeeee!!!"dedim.

Daha ne olduğu anlamamıştım.Biraz salak davrandım.

Güldüler."Daha ne olduğunu bilmiyorsun."dedi Mert
"Evet"dedi Bora "Babanın düşmanlarıydı onlar"

İkinci şok geliyorr.

"Neeeeeeeee!"dedim.
"Evet inanılması zor"dedi Mert
"Eee ne olucak "
"Benimle evlenmek zorundasın."

Üçüncü şokkkkkk

"Neeeee!..hayır olmaz hayır."
"Ben tanınmış bir mafyayım.Bunu biliyorlar.
Bunu duyduklarında sana zarar veremezler."
"Anladım"dedim.

Neyi anladın salak ya..

"Ama tabiki bu evlilik sahte olucak."
"Tamam içim rahatladı."
"İstersen şimdi ailene haber ver."
"Tamam telefonum nerde?"
"Bende."dedi Bora
"Aaaa ver telefonumu o senden pahalı."
Mert güldü.
"Bak vericektim.Şimdi vermiyeceğim."
"Tamam ver telefonumu"dedim.Verdi ve şöyle dedim.
"Öküz."
"Ne dedin duymadım?"
"Öküz dedim"sinirle baktı bana.Telefonumdan
Annemi aradım.0545...

DİLDÂDE MAFYAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin