Dershane Hocam

KARIŞIK HİSLER

Kalbimde öyle bir boşluk vardıki bunun neden olduğunu bilmiyordum. Enesten nefret ettiğimi söylerken şimdi neden deli gibi ona birşey olacak diye korkuyordum?

Gözlerimi yavaşça araladığımda ağrıyan başım kendini bana hatırlattı. Elim başıma giderken etrafıma bakıp nerede olduğumu anlamaya çalıştım. Karşı kanepede oturan yamanı görünce hala evde olduğumuzu anladım. En son bayıldığımı hatırlıyorum devamı ise yoktu

Doğrulmaya çalıştığımda yaman benim uyandığımı görüp hızla yanıma geldi. Kolumdan tutup doğrulmama yardım edip yanıma oturdu. Ağrıyan başım dahada şiddetlenirken bayıldığımda kafamı bir yere vurmuş olabileceğimi düşündüm.

Yamana dönüp "bana ne oldu böyle başım çok ağrıyor" Dedim. Yanan bana bakıp "telefon konuşması yaptım enesle ilgili sonra kötüleştin bayıldın" Yamanın söylediği şeylerden sonra hatırladığım şeylerle gözlerimi belirttim.

Yaman telefonda enesin işinin bittiğinden bahsediyordu! Aman allahım enese ne yapmıştı!

Yaman bu halimi görünce kaşlarını çatıp koluma dokundu "sezin iyimisin?" Sorusunu duymazdan gelip sinirle ondan uzaklaştım "enese ne yaptın!" Diye bağırdım. Yaman eliyle burununu Ovuşturup "sezin sakin olurmusun geç otur anlatacağım"

Derin derin nefes alarak sakinleşmeye çalıştım. Ah tamam sakinleş sezin!
Yamanın yüzüne bakınca sakinleştiğimden emin olarak saçlarını karıştırdı ve bana dönerek oturdu. "Bak şimdi, clupte olanları biliyorsun. O gerizekalı çocuk olaydan bir gün sonra evime geldi ve sana birdaha yaklaşırsam kötü olacağını seni seninle görüşürsem yada konuşursam onu kimsenin tutamayacağından bahsetti. Karşı geldiğimde ise yüzüme yumruk yedim. Sakin kalmaya çalıştım"

Yutkunup derin bir nefes aldım. Ah enes ah! "Bir gün sonra bizim çocuklara haber verdim. Enes'i hastanelik etmelerini istedim. Ama zamanı vardı. İlk önce senin benim yanıma gelmen lazımdı ama sen gelmediğin için bu fikre ara verdim ve bugün sen geldin. Yaptığım plana göre senin buraya geldiğini bir şekilde Enes'in kulağına uçuracaktım ve öylede oldu. Enes haberi alınca deliye dönmüş olmalı. Çocuklara enes buraya gelirken arabayla birden önüne çıkmaları gerektiğini söyledim"

Nefesim kesilirken elimi kalbime koydum. "Enes gelirken çok hızlı kullanıyormuş arabayı. Çocuklar birden arabanın önüne çıkınca direksiyonu sağa kırmış ve orasıda uçuruma bakıyor"

Kalbim hızlandı. Zaman durdu. Öldüğümü hissettim. Uçurum demişti demi... Bildiğimiz uçurum

"Ama önündeki direk sayesinde uçuruma girmekten kurtulmuş! Çocuklar ordan hızla ayrıldığında bir süre sonra oradan geçen arabalardan biri Enes'i fark etmiş ve ambulansı aramış. Ambulans geldiğinde kalbi çok yavaş atıyormuş şehrin merkezindeki hastaneye gittiklerinde doktor durmunun kötü olduğunu ve yaşayamayacağını söylemiş"

Kelimeler ağzından bir bir dökülürken ağlamak istedim. Haykırmak kırmak dökmek istedim. Enes benim yüzümden ölecekti! Belkide ben buraya gelmesem bunların hiç biri yaşanmayacaktı! Salak kafam!

Karşımdaki caniye bakarken normal birşeymiş gibi söylediği bu sözlerden sonra onu öldürmek istiyordum. Tiksinti bakışlarımı ona sunduğum da kaşlarını çattı

Ayağı kalktım ve tam karşısına geçip üzerine eğilip işaret parmağımı ona doğru salladım "şimdi beni birkez dinleyeceksin anladınmı? Birdaha sakın karşıma çıkmaya kalkma okadar acizsin ki birinin ölümünü isteyecek kadar korkak ve canisin eğer enese birşey olursa bende senin ölümünü isteyecek kadar cani olurum anladınmı beni psikopat!"

Enes'i görmem gerekiyordu. Saçlarımı önümden çekip kapıya doğru yürümeye başladım "tekrar görüşücez seninle sezin ozaman kim korkak kim cani görücez" Hiç birşey söylemeden kapıyı açtım ve asansöre ilerledim. Başım dönüyordu.