❝ Bağlandı her şey birbirine kırmızı bir mumla yıllarla. ❞
🕯️
Yalancılar, mumlarını yatsıya ve ötesine kadar yakabilmek için her türlü pis oyunu oynar ve seni de bir hiçmişçesine harcarlardı.
Bu düny...
Mum yanıyor, zaman yanıyordu.. Bir tarafındakiler gülüyor, Bir tarafındakiler ağlıyordu. Biri vardı aralarında. Düşünüyor, hayata bakıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕯
SIFIRINCI MUM
Nicholas Britel - Succession
ANKARA 8 AĞUSTOS 2019 ÇINAR YALÇIN
"Çınar! Cübben?"
Çınar, girmek üzere olduğu lüks restoranın kapısında unutkanlığının verdiği aptal mahcubiyetle gülümseyerek arkasına döndü ve yolun diğer tarafında arabasının önünde ona el sallayan asistanı Selçuk'a teşekkür ederek üzerinde alelacele geldiği restorana girerken cübbesini çıkardı. Kapıdaki çalışanlara büyük bir kibarlıkla selam verdikten sonra cübbesini çapraz sırtına doğru asılı deri çantasının kenarına asarak geneli bordo döşenmiş loş ışıklı büyük salonda yemek sesleri eşliğinde masaların arasına karıştı yerini bulabilmek adına.
Ankara'ya bile yazın geldiğini hissettirecek kadar sıcaktı bugün, fakat içeriye girer girmez onu karşılayan klimaların soğukluğu, ürpermesine neden olmuştu; gün içinde arka arkaya girdiği uzun karar duruşmalarının ve günün en başında aldığı yeni bir pro bono davanın verdiği yorgunluğu henüz üzerinde seyrediyordu. Karar duruşmalarının sonuçları tarafınca oldukça iyi bir şekilde bitmiş olmasına rağmen, kazanmış olmasına rağmen, içinde mutluluğa dair herhangi bir şey hissedemiyordu.
Bir boşluk, hayatta kalmaya çalışan vicdan kırıntılarını yiyip bitiren ve gözlerini örten kara kumaşı açmaya, düşürmeye çalışan bir boşluk vardı, gittikçe büyüyen. İyi hissedemiyordu ve hissizliğin verdiği rahatsızlık ise yüzüne bin bir maskesinden herhangi birini takmaya ve ondan istenen rolünü oynamaya itiyordu onu, yine de kendisine bu dünyada bir yer bulamıyordu.
Oturduğu koltuğu dolduramadığı düşüncesini bir şekilde atamıyordu içinden.
Gözleri büyük yemek masaları arasında tanıdık ultra zengin insanların arasında gezinirken restoranın en iyi masasında, denize sıfır köşede parlak ışıkların altında babasının ona elini kaldırdığını gördüğünde oraya doğru yöneldi.
Etrafta garsonlar ellerinde pahalı tepsilerle dolaşıyorlar, yemeklerini yerken gülüşen insanların her bir kahkahasından para akıyormuşçasına bir tını dolduruyordu dört kalınca duvarın içini. Geniş solu birçok yerde kesen ince işlemeleri kolonlardan sarmaşıklar sarkıyor, büyük kristal avizede kırılıyordu.
Daha önce birçok kez bulunduğu o restorandaydı uzun zamandan sonra tekrardan ve nedenini çok iyi biliyordu, neden çağırıldığını tahmin etmesi zor değildi.
