Gizli Evrenin Sahte Aşkı (Ters Yüz 1)

7. BÖLÜM: KEŞKELER

Elif ile beraber kapıyı açmak ilerledik ancak kapıda şifre olduğunu gördük. Bu yüzden Ela'yı aradık.

"Ela'yı arar mısın? Şifreyi söylesin." dedim yanımda duran Elif'e bakarak. Cevap vermeden parlak kırmızı çantasının içinden telefonunu aldı. Numaralardan "Ela" yazılı olanı çaldırdı.

Konuşmalarının sesini duyabiliyordum. Elif "Alo, bebeğim Gece'yle kapıdayız da kapı şifresini bilmiyorum söyler misin?" dedi.

Telefondan dışarıya çıkan Ela'nın sesi hızla şifreyi söyledi "1453" duyduğum şifreyi kapıya girdim ve dııt sesi ile beraber kapı açıldı.

"Tamam, açıldı, teşekkür ederiz." diye söyledi kulağındaki telefona ve telefonun kapanma sesi duyuldu. Kapı açıldığı andan itibaren bira kokusu ikimizin de yüzümüzü buruşturmuştu. Şarkının sesi de oldukça yüksekti. Duyduğuma göre Isabel LaRosa'nın Favorite şarkısı çalıyordu. Kızlar tıpkı Kumsal, Ela ve ben gibi fazlasıyla açık giyinmişti. Erkekler de çoğunlukla benzer giyinmişti. Genelinde kot pantolon ve askı kollu kıyafetler vardı. Partidekilere baktığımda aynı renkleri görüyordum. Kırmızı, siyah, kırmızı, siyah, kırmızı... ve siyah.

Keşke gelmeseydim diye geçirdim içimden. Bakışlarım etrafı araştırırken Elif ile göz göze geldim.

"Pişman mısın?" gözlerimin içine bakarak gülümsedi.

"Hayır, alışırım." dedim, hayır cidden çok pişmanım. İçimden geçenleri bir yanım dışarı vurmak istiyordu, bir yanım da bende kalsın istiyordu ve ağzım bende kalmasından yana olarak konuştu. Kalbim her zaman aptal konuşur, ağzımın da konuşurken beynime ihtiyacı var, kalbime değil.

"O zaman hadi, Ela'yı bulup biz de birer içki alalım." dedi yüzüme bakıp gülümsemeye devam ederek. İç sesim dilimi ve ağzımı azarlar gibi istemsizce konuşuyordu beyninden yana konuşacaksın, kalbin aptalın teki, bu partide her şey olabilir o yüzden aklımdan yana konuşacaksın, bu partide kalman iyi değil, evet, hadi, aklını kullanarak konuş, bu kafası güzel insanların arasın- da, kafası güzel biri tarafından taciz edilmek istemiyorsan defol bu lanet ortamdan!

Bu sefer beynim ya gerçi alışamam, içki falan da istemiyorum, gitmek istiyorum hatta, ortamı sevmedim dememi söylüyordu. Fakat o aptalca konuşan kalbim ah tabii ki, bir şarap isterim! gibi onaylama sözcükleri söylememi istiyordu.

Ama bu sefer kontrolüm elimdeydi. Zihnimi kullanarak konuşacaktım kalbimi değil. Sakince dudaklarımı araladım ve konuştum "Tamamdır, gel bulalım!" demiştim. Lanet olsun...

Hayır demeyi de bilmiyorum ki ağzımdan çıkan kelimeleri tekrardan geri çevireyim. Bir de kendi kendimi özgüvenliyim diye adlandırdım. Aynen, aynen o kadar özgüvenliysen çevir bakalım lafını Gece, söyle bakalım istemediğini. Ah, tabi yine kalbin seni geri zekalı yollara yönlendirmezse. Gerçi kalbini konuştursan ne olur ki! Konuşamazsın tekrar, konuşsan da yani boş laflar. Kendini yönetmeyi bilmeden ama bu sefer kontrolüm elimde demeyi çok rahat biliyorsun ama. Sen evde bir çalışsana kendini yönetmeye. Bir aynanın karşısına geç ya! Gerçi sen kendine bile gerçekleri vuramazsın ki, ne fayda. Aptal! yürürken hakaretler savuruyordu iç sesim. Ah, gerçekten iç sesim bile kendi kendime istemsizce hakaretler savuruyordu bana, kendime, kendi iç sesim. Gerçekten de- diklerimi düzeltmek istiyordum ama yapamayacak kadar utangaçtım. Elif ile Ela ve içkilerinin yanına yürüyecektim, yürüyordum.

İçeri girerken yalnızca bira kokusu gelse bile, şimdi rahatça şarap, viski ve tekila olduğunu görebiliyordum. Lakin bira kokusu diğerlerinin kokusunu bastırıyordu. İçki istemesem de artık olumlu şekilde konuşacaktım. Her şeyi isteyecek, her dansa kalkacak mıydım?