✒️ |On-going| SeKai ichi [EXO SeKai] [BOYxBOY]

III. Bitter-Sweet [KaiSoo]

⚠️KaiSoo Moments Ahead (Chapter)

KIM JONGIN's POV

Nakahiga ako ngayon dito sa damuhan sa may soccer field ng may maramdaman akong tumabi sakin. Nilingon ko iyon at nakita ko si Kyungsoo.

"You look depressed." Sabi niya.

"Is there any reason to be happy?" Walang ganang sagot ko sa kanya.

"Sehun." Napatingin ako sa kanya ng banggitin niya ang pangalan ni Se pero hindi ako nagsalita.

Ayoko siyang kausap kasi bumabalik lahat. Bumabalik lahat ng magaganda at masasakit na nakaraan.

Binalik ko ang tingin ko sa langit at hindi ako nagsalita.

"Why so cold?" Tanong niya makalipas ang ilang segundo.

"Mag'jacket ka para hindi ka lamigin." Narinig ko ang mahina niyang pagtawa dahil sa sinagot ko.

"Hindi ka pa rin nagbabago. Pilosopo ka pa rin." Natatawa niya pang sabi.

"Madami ng nagbago." Sabi ko bago umupo at humarap sa kanya. Nakaupo kasi siya.

"Like what?" He asked me expectantly.

"Katulad ng feelings ko para sayo. Alam mo bang ang feelings ko sayo ay parang forever?" Nangunot ang noo niya dahil sa tanong ko pero agad din siyang nakabawi.

Ngumiti siya sakin. Yung ngiting nagpahulog sakin dati. "Dahil hanggang dulo mo ko mamahalin?"

Tumayo ako at pinagpagan ang sarili ko. Ganun din ang ginawa niya. Humarap ako sa kanya at medyo tumingala siya sakin. Nakatingin siya sa mga mata ko.

"It doesn't exist, anymore."

Nakita ko ang pagkawala ng mga ngiti niya kaya umalis na rin ako sa lugar na yun.

Goodjob, Kim Jongin! Best shot ever.

Finally! I can say..

I can move on.

I'm moving on.

I've moved on.

-

Akala ko yun na ang magiging huling pag'uusap namin ni Kyungsoo pero para wala lang sa kanya ang sinabi ko. At the same time, ang weird niya kasi sobrang sweet niya sakin.

Naiilang ako. Seryoso.

Pero sinasakyan ko na lang kahit ayoko.

"Here. Kainin mo yan. Ako ang nagluto niyan." Sabi ni Kyungsoo at inabot sakin ang isang lunchbox.

Kinain ko naman yun. Hindi pa rin nagbabago, masarap pa rin siya magluto. Nasa dugo na talaga niya yun.

"Teka nga lang! Hoy! Kyungsoo! Jongin!" Napatigin ako kay Baekhyun ng tawagin niya kami. "Kayo na bang dalawa?!" Halos mabilaukan ako sa tanong niya.

Nakatingin silang lahat samin pati si Sehun. There's something in his eyes that I can't understand. Gusto kong mag'assume na nagseselos siya't nasasaktan siya kasi may KaisSoo na ulit pero mukhang mali ata ako kasi tuloy lang siya sa pagnguya na kapag sinabi kong hindi kami nagdedate ni Kyungsoo at madidisappoint siya. Ang gulo. Tss.

"What if... we are?" Napatingin ako kay Kyungsoo dahil sa tinanong niya. Nakangiti siya ng nakakaloko.

Ano bang ginagawa't sinasabi niya?

"For real?! Kyaaaah! Jongin! After so many years! Nagbunga na ang paghihirap mo! Nasayo na si Kyungsoo! Kyaaah! KaiSoo! KaiSoo!" Sigaw ni Baekhyun na halatang kinikilig.

Binatukan naman siya ni Luhan kaya natigil siya.

Nakatingin pa rin sila sakin. Oo, sakin na lang na parang hinihintay nila ang magiging reaksyon ko o sasabihin.

"Nowadays, it's easy to fool people and friends are the most fooled ones. We're not dating, okay? I'm not into him anymore." Sabi ko na nakapagpatahimik sa kanilang lahat.

Napatingin ako kay Kyungsoo at nakita kong nangingid na ang luha niya. Tumayo naman siya at umalis.

"Jongin, what was that?" Tanong ni Luhan sakin.

"What? I'm just stating the fact. Hindi naman talaga kami. Walang kami. Never nang magkakaroon at magiging kami. Nakamove on na ako." Tumayo ako at kinuha ang bag ko.

Pero paglingon ko sa likod ko ay nakita si Kyungsoo. Hindi na siya nag'abalang punasan pa ang mga luha niya. Kinuha niya ang bag niya at tumakbo palabas ng cafeteria.

Guilt. Yan ang nararamdaman ko ngayon.

Nakita ko sina Luhan at Suho na sinundan si Kyungsoo.

"That was... too harsh, Jongin."

Napatingin ako kay Chen dahil sa sinabi niya.

"Bakit mo sinabi yun?" Medyo galit na tanong ni Tao.

"Why are you all so mean to me?! You're being too unfair! Nung nasaktan ako, siya yung kinampihan niyo! Ngayon, siya pa rin! Tao din naman ako ah? Kaibigan niyo din naman ako..." Mahaba kong sabi pero ang mga gago tinawanan lang ako.

"The fck, Jongin! Ang lalim ng hugot mo! Hahaha! Hindi bagay sayo!" Sigaw ni Chanyeol sakin. Napairap na lang ako sa kagaguhan nila.

Umalis na ako ng cafeteria at dumiretso sa likod ng school.

Walang natambay dito kasi masyadong madamo at mapuno. Abandonado.

Umupo ako sa usual spot ko at tumingin sa langit.

Ang payapa ng langit. Sana ganyan din kapayapa ang buhay ko.

Hindi nagtagal ay nakarinig ko ng mumunting hikbi.

M-Multo ba yun? Halos kilabutan ako sa naisip ko. Ambakla mo Kim Jongin! Peste.

Tumayo ako at hinanap ang pinanggagalingan ng iyak.

Nakita ko si Kyungsoo malapit sa isang puno habang nakatakip ang dalawa niyang kamay sa mukha niya.

Alam ko naman ang iniiyak niya.

Kahit nagiguilty ako ay mas pinili kong tumalikod at umalis sa lugar na yun.

I think, it's been a year since he broke my heart into pieces.

Halos magiisang taon ko na siya nililigawan. Wala naman akong pakialam kahit gaano katagal, handa naman kasi akong maghintay ganun ko siya kamahal.

Pero ang lovestory namin ni Kyungsoo ay hindi katulad ng sa iba na may Happy Ending. Kasi nung gabi na naghanda ako ng surprise sa kanya may surprise din pala siya sakin.

"...alam mo naman, Kyungsoo kung gaano kita kamahal di ba? And now, I want to make it official. Kyungsoo... Can you be my boyfriend?"

Akala ko yun na ang magiging pinakamasayang araw ng buhay ko pero nagkamali ako.

"I'm sorry, Jongin. But... in almost a year, I can't love you... I just can't.. I tried pero hindi talaga eh. I'm sorry. You'll find someone..."

-T O B E C O N T I N U E D-