Yarına Bir Umut

4.Bölüm

Baktım 75 vote gelmiyo , erkenden yayınlayım dedim . O kadar okunma varken 75 vote az bile , en azından emeğe saygı için bölümü okunduktan sonra  oylayın.

 Bu bölümü  mavidencoksiyah adlı kullanıcıya ithaf ediyorum.Yazdığı kitaba bir bakın derim. Beğeneceğinize eminim.

Yorgun bir günün ardından kendimi kollarına bıraktığım güzeller güzeli uykumdan uyanmıştım. Saatin kaç olduğunu öğrenmek için komodinin üzerindeki telefonu gözlerimi açamadan buldum. Saate bakmak için gözlerimi açmak zorunda kaldım. Olamaz ! Cumartesi günü sabahın erken saatlerinde uyanmak da neydi ?17 yıllık hayatımda yaşadığım bir ilkti bu.
Telefonumu komodinin üzerine tekrar bıraktıktan sonra uyuyamayacağımı biliyordum. Sadece gözlerimi dinlendirecektim.
Küçük bir kıkırdama duydum. Bu sesin nerden geldiğini anlamadım , açıkçası pek de umrumda değildi. Pikemi kafama kadar çekip yatağıma iyice yayıldım. Sonrasında garip sesler ve ardından bir kahkaha sesi yayıldı odamda. Bu sesin sahibini biliyordum , Furkan..Heyy !! Furkan mı ! Onun sabahın sekizinde , benim evimde hatta odamda ne işi var ! Kafami yastığa koydum ve tekrar gözlerimi kapattım. O kadar uykusuzdum ki hayal görmeye başlamıştım , uyumalıydım.

" Uyumaya devam mı edeceksin miniğim ? " Duyduğum ses gerçekti , o buradaydı. Annem evdeyken nasıl gelmişti ki ?

Kafami yastığımdan kaldırıp hastası olduğum yeşil gözlere baktım. Gözlerindeki ışıltıdan mutlu olduğu anlaşılıyordu. Annem onu odamda görse o mutluluk kaynaklı ışığın yok olacağından emindim. Zaten annem Furkan'dan pek de hoşlanmıyordu.

" Burada ne işin var , annem görmeden git Furkan. " Ve bir kahkaha daha... Başka zaman olsa ona eşlik edebilirdim ama benim hassas olduğum ve gitmezse pek de iyi şeyler yaşanmayacağı bu konuda onunla gülemezdim. Hala güldüğünü inanamıyorum , gülüşü artık siynir bozucu olmaya başlamıştı. Kaşlarımı çatıp ona bakmaya devam ettim.
" Ne ? "  Sesi çok masum çıkmıştı.
" Ne ne ? "
Tamam kabul ediyorum , ciddi olmayı pek beceremiyordum yine de iyi dayanmıştım. Sorduğum bol    ' ne li ' sorunun ardından  ben de gülmeye başladım.
Dakikalarca güldükten sonra sonunda durmayı başarmıştım.
Bu kadar ciddi kalabildiğime bile şükrediyordum. Tamam ciddi olamayabilirim ama en azından güldüğüm zaman bir noktada durabileyim.

" Dediğimi duymadın mi sevgilim ? Saat daha sabahın sekizi ve benim odamdasın . Annem görürse neler olabileceğini biliyorsun değil mi ? "
Kısa bir gülüş attıktan sonra konuşmaya başladı.
" Merak etme miniğim , buraya gelmeden önce annenle konuştum.
Beni eve alan da annendi zaten . Emin ol miniğim anneni senden daha iyi tanıyorum. " Tekrar gülmeye başladı. Bugün çok neşeliydi anlaşılan ama bu neşesinin uzun sürmeyeceğini biliyordum.

Ben şaşırmış bir şekilde ona bakarken konuşmaya başladı.

" Böyle odanda oturup bakışmaya gelmedim miniğim , hazırlanmaya başlasan iyi edersin ; ben seni burada bekleyeceğim. Hızlı ol sevgilim."
Ahhh öyle gülme ama eriyorum bak , bir kez daha seviyorum seni , tüm kızgınlığım geçiyor sonra...

" Ebru ve Eren'e de haber verelim sevgilim. Uzun zamandır birlikte birşeyler yapmıyorduk. "

" Bana kalırsa yalnız gitmemiz daha iyi olurdu. "
Gözlerimi devirip Furkan'a bakmaya devam ettim.
" Ancak onlarında gelmesini isteyeceğini düşündüğüm için haber verdim bile sevgilim. "
Bu çocuk beni benden daha iyi tanıyordu. Yanına gidip yanağına küçük bir buse kondurdum ve kulağına fısıldadım.

" Dünü unuttum sanma ve o konuyu bugün konuşup halledeceğiz , kaçışın yok . "
Yavaşça geriye çekildim ve sırıttım. Daha sonrasında dolabımdan giyeceğim kıyafetlerini uyarlayıp odamda bulunan banyoma ilerledim. Daha sonra arkama dönüp Furkana baktım. Pis pis sırıtıyordu ve bu sırıtmasının altında yatan düşünceyi biliyordum.