Responsibilities That Ties Us

Chapter 19: One look, and Then I knew Iba Na

"I thought may duty kapa? Why are you still here?" agap ko kay Nathan noon nakabalik na siya sa inuupuan namin, hawak hawak nito'y isang tray ng puro baso.

Naka-lukipkip ako habang umupo ito sa kilid ko, each distributing ang mga drinks na kinuha niya. He had taken pretty long doon dahil napalibutan siya ng ibang mga costumer doon sa bar area, and since he couldn't easily escape from them, I had spend the rest of that free time thinking... and watching the performer do their thing.

Sadly, umalis na rin siya at napalitan ng banda at nabuhay bigla ang mga tao nang tumugtug na sila ng musika. Gusto kong ipalamon ang sarili ko sa couch dahil halos matunaw na ako kakatitig ng ibang mga tao sa paligid. Is it really a big deal?

Or dahil baguhan lang ako dito?

"Palamigin muna nati ulo mo..." natawa ito ng mahinahon, "at staka, hayaan mo na 'yon. Kaya na nila sarili nila."

"Ewan ko sayo." Hindi ko siya pinansin pa ang kinuha lanag yung dinala niyang baso, sumandal sa upuan.

I'm still unable to digest all of this, at salamat sa walang tigil na mga mata sa paligid, I feel bound to this damned couch and leaving me no choice but to not move much to avoid attention to myself. Gustong, gusto ko nang umalis dito.

"Hindi ka ba...komportable?"

Who would be? "People can't mind their business here."

"...Pasensyahan mo na... parang club kasing 'tong part ng bar, kaya't magkakakilala tao dito. Bagong muka ka kasi."

"I can see that."

For the next couple of minutes, hindi ko lang siya kanakausap at pinatuloy na mas tuonan ng pansin yung bandang nagtutugtog ng na banda sa harapan; it may have been their forth song since they started. Their tone was soothing that fits the atmosphere in here; calm and... something sensual.

Kahit saan ko dalhin yung mga mata ko, I'll always catch a couple fiddling amongst themselves, giggling and eating each other's faces na parang sila lang yung tao dito. I quinted my eyes multiple times para umiwas na ibuka ang bibig ko.

Last drum notes and the band's current song comes to an end, palagpakan ng mga nakaupo sa harapan ang sumunod. Nagpasalamat ang kanilang singer, bago sabohin ang title ng sunod nilang song.

"This is... Estranghero." The crowd cheers again bago tumunog ang cymbal ng drum. The harmonic tone of the song played, at pinuno ang paligid ng tono nito. Binuhay ang ibang audience na nakaupo malayo sa stage. Lahat na'y naka-attensyon sa musika ng banda. You can hear synconized claps and humming.

Umankat ang kamay ng singer, sabay sabi, "Sing!"

"'Di na alam kung ba't na ganito,

Mga kilos ay nagbago."