What the hell??!! MERT HAKAN YANDAŞ

anilar kilitlemis sana

Dzeko bana destek oldu ve mertle konusabilmem icin merti yanimiza cagirdi.
"Biliyo musun?" dedi Dzeko bana hafif hafif yaklasirken.
"Neyi?" dedim aglamaktan kizarmis gozlerimle.
"Mertin yerinde ben olsaydim her sey cok farkli olurdu." dedi iyice yakinimdayken. Ikimiz de gozlerimizin icine bakiyorduk.
Dzeko adeta bu firsati bekliyormus gibi dudagima lops diye yapisti. Karsilik vermistim evet ama Mertin bu kadar seri yanimiza gelebilecegini hic dusunmemistim.

Bizi Dzekoyla opusurken goren Mert
"Bir de bana diyorsun yaptigina bak rezil pislik" dedikten sonra tam gidecekken kolunu tuttum.
Sen suan kendini uste cikarabilecegini saniyorsan cok yanilmissin demektir. Diyip yuzune puu diye tukurdum. Dzeko ikimizi ayirmaya calissa bile aramizda zaten oyle agam sagam bir fiziksel kavga olmadigi gerekcesiyle vazgecmisti. Hizlica yuzune bir tokat attim. Bu kariyla kizla dolandigin icindi dedim.
Bir tane se obur yanagina attim. Aciyordum ona evet ama o da benim canimi fazlasiyla yakmisti.
Bu da bana boyle bir seyi diyebildigin icindi diye bagirdim.
Sonra gercekten deliler gibi aglamaya basladim. Aramizdaki bu seyi unutabilirdik. Sonucta biz evlenecektik ve benim yaptigim da yanlisti. Sonunda birbirimize sarilarak eve donduk. Dzekoyu kirdigimi biliyordum ama benim gonlum de gozum de sivas kangalimdan baskasini gormezdi...