Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
↝ A Silent Voice (Koe No Katachi)↜ Shoya İshida
❛ ━━━━━━･❪ ❁ ❫ ･━━━━━━ ❜
Shoya'nın sınıfımızdaki en kötü çocuk olduğunu söyleyebilirdim. Zorbalık yapmayı gerçekten seviyordu, özellikle bana... Yakışıklı ve uzun boylu olmasına karşın davranışları boktan ve aptalcaydı.
Bugün iki dersimiz boştu. Nöbetçi öğretmen de gelmiyordu. Shoya da sınıfta sigara içme fırsatını değerlendirdi.
Shoya sigarasını çıkardı ve yaktı. Duman anında sınıfı doldurdu. Bu çok sinir bozucuydu.
Okul ortamında sigara içemezdi. Ayrıca okula nasıl çakmak getirmişti ki?
Ona oturduğum yerden bir bakış attım. "Kötü kokuyor. Bahçeye çıkamaz mısın?"
Shoya'nın gözleri bana dönerken kıkırdadı. Duman bulutunu üflerken dudaklarında bir sırıtış oluştu.
"Pekala pekala pekala... Bakın burada kimler varmış? Sensei'mizin küçük evcil hayvanı." Güldü. "Söylediğin şey... Prensesimizden bir öneri mi geldi acaba?"
Kaşlarımı çattım. Konuşması anında sinirlenmeme neden olmuştu.
"Sensei'nin evcil hayvanı mı? Onun açık dizlerine bakarken salyalı bir ayıya benzeyen kişi ben değildim! Burada bir hayvan varsa o da sensin!"
Shoya dediklerimi umursamadı. Öne doğru eğilirken sırıtışı daha da genişledi. Sigarası parmaklarının arasında gevşek bir şekilde asılıydı.
"Ah, içinde biraz ateş var öyle mi? Bu hoşuma gitti. Ama neyi daha çok seviyorum biliyor musun? Öfkelendiğinde kızarma şeklini, gerçekten çok tatlı."
Bakışlarımı ondan uzaklaştırıp ayağa kalktım. Sonra da sigara dumanından ve kendisinden çok rahatsız olduğum için pencerenin kenarına doğru yürüdüm.
Ayağa kalkıp pencereye doğru yürürken Shoya'nın gözleri beni takip etti. Sigarasından uzun bir nefes çekerken bakışları neredeyse yırtıcıydı.
"Bu kadar çabuk mu gidiyorsun? Seni daha iyi tanıma fırsatım bile olmadı."
Ona baktım. "Beni tanımana gerek yok. Aynı sınıfta olmak yeter de artar bile."
Shoya ayağa kalkıp benim durduğum yere doğru yürürken kıkırdadı ve duman bulutunu bana doğru üfledi. Gözleri benimkilere kilitlenmişti.
"Ah, sanırsam bu konuda seninle aynı fikirde olmayacağım prenses."
Yüzümü buruşturdum. "Benden uzak dur! Sigara gerçekten kötü kokuyor!"
Shoya'nın sırıtışı bir adım daha yaklaştığında daha da genişledi. Gözleri eğlenceyle parıldıyordu.
"Sorun ne? Duman kokusundan hoşlanmıyor musun? Bu konuda bir şeyler yapabilirim."
Sigarasından uzun bir nefes çekti, sonra eğilip doğrudan yüzüme üfledi.
Birkaç saniye öksürdüm ve ona ölümcül bir bakış attım. "Gerizekalı."
Elimi uzattığım gibi sigarasını yakaladım ve onu hızla yere atıp söndürdüm.
Shoya'nın gözleri şaşkınlıkla büyüdü. Birkaç saniye şok olmuş şekilde bakmaktan kendini alamadı, sonra da kahkahalara boğuldu.
"Biraz cesaretin varmış."
Gözlerimi devirdim. "Çok komik."
Shoya sonunda gülmeyi bıraktığında gözünden akan bir damla yaşı sildi. Ardından muzip bir parıltı ile bana döndü.
"Sen küçük, alıngan bir şeysin değil mi? Sanırım senden hoşlanıyorum. Ne dersin, bir anlaşma yapalım mı?"
Kaşlarımı kaldırdım. "Ne? Benden hoşlanıyor musun? Ayrıca ne anlaşması?"
Shoya'nın gözleri vücudumda gezindi. Bana yaklaşırken yüzünde kendini beğenmiş bir gülümseme vardı.
"Hoşlanma derken tabii ki de aşk anlamında değil, aptal. Sadece seni takdir ediyorum. Anlaşmaya gelince, seninle küçük bir bahse girmeyi önerdim."
Kollarımı bağladım.
Shoya başını yana eğdi. Bakışları bir anlığına bağlı kollarımda kaldı, sonra yüzüme döndü.
"Pekala, anlaşma şu. Eğer bütün bir haftayı zorbalıklarıma katlanarak geçirebilirsen, seni yalnız bırakacağım. Ama eğer yapamazsan benim için bir şeyler yapmalısın."
Eğlencesi giderek artıyordu. Konuşmaya devam etti.
"Ah bu arada, kaybedersen yapacağın şeyler benim emirlerime uymayı da içeriyor." Sesi fısıltıya dönüştü. "Ayrıca özel bir toplantı için evime de gelmen gerekecek. Ve güven bana, senin için planladığım birçok şey var."
Birden sinirden patladım. "Ha?! Beni eve mı atmaya çalışıyorsun?! Anlaşma yok, seni aptal."
Sakinleşmeye çalıştım ve gülümsedim. Ardından suratının ortasına orta parmak çekip hızla onun yanından geçtim.
Shoya'nın gözleri söylediğim şeylerden sonra kısıldı, yüzü öfkeli bir ifadeye büründü. İleriye doğru bir adım attı, yumruklarını iki yanında sıkıyordu.
"Seni küçük velet! Benden öylece uzaklaşabileceğini mı sanıyorsun?! Buna pişman olacaksın!"
"Klasik bir zorbasın Shoya Ishida! Anca bokumu ye!"
Gülerek sınıftan çıktım. Artık canıma tak etmişti. Ağzımdan çıkan hiçbir sözcüğü umursamıyordum. Küfür veya argo olmaları da önemli değildi. Beni yaralayaran kişinin de zarar görmesini istiyordum.
Shoya hırladı, benim gidişimi izlerken öfkesi taştı. Hiç tereddüt etmeden sırt çantasını bir kenara attı ve benim peşimden koştu.
"O KADAR KOLAY KAÇAMAYACAKSIN PİSLİK!"
Koridorda baş döndürecek kadar yüksek bir sesle bağırmıştı. Öyle ki alt sınıfta okuyan işitme engelli Shouko Nishimiya bile duymuş olabilirdi.
Şaşkınlıkla olduğum yerde dondum. Ardından arkamı dönüp ona baktım.
"Ne halt ediyorsun?! Aklını mı kaçırdın?!"
Kolumu yakaladığı gibi beni kendisine doğru çekti. İfadesi karanlık, tutuşu sıkıydı. Benimle alay ederken parmakları tenime batıyordu.
"Kiminle uğraştığın hakkında hiçbir fikrin yok, seni küçük kaltak!"
Kaltak?
Kaşlarımı çatıp gözlerimi ona diktim. "Bana hakaret edemezsin seni pisliğe batmış gece gündüz sigara kokan sikik yavşak! O hücre yoksunu beynin okulda olduğumuzu kavrayamayacak kadar işlevsiz mi?! Senden iğreniyorum!"
Kolumu ondan zor da olsa kurtardım ve o an aklıma gelen tek şeyi yaptım.
