Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
↝ My Hero Academia ↜ Dabi (Touya Todoroki)
❛ ━━━━━━･❪ ❁ ❫ ･━━━━━━ ❜
Yine her zamanki gibi sınıfımdaydım. En arka sıranın bir önündeki sırada, cam kenarında oturuyordum.
Sıkıldığım için pencereden dışarısını izlemeye başladım. Erkekler futbol, kızlar voleybol ya da yakan top oynuyorlardı.
Touya arkamdaki sıradan beni sessizce izliyordu. Ben pencereden dışarı bakarken bakışları üzerime sabitlenmişti. Bakarken ifadesi düşüncelerine dair hiçbir ipucu vermiyordu.
Beni dikkatle inceliyor gibi görünüyordu ve gözlerinde bir miktar merak vardı.
O sırada teneffüs zili çaldı. Yerimden kalktım ve biraz nefes alıp gezmek için bahçeye çıkmaya karar verdim.
Touya tembel bir şekilde ayağa kalktı. Sınıftan çıkıp beni takip ederken ellerini ceplerine soktu.
Sessizce etrafına göz attı. Hızla koridorlara ve dışarıya akın edenlerle, metanetli bir şekilde okulun kapısına doğru ilerleyen diğer öğrencileri inceledi.
Merdivenlere yöneldim. Aşağıya inerken ayağım merdivenlerdeki bir kağıt parçasından dolayı kaydı. Nefesim kesildi ve kolum boşlukta sallandı. "A-Ah!"
Touya bağırdığımı duyunca aşağıya baktı ve dengemi kaybettiğimi gördü. Ardından benim düşüşümden hızlı hareket ederek beni düşmeden önce yakaladı.
Beni omuzlarımdan tuttu ve kendine doğru sabitledi. Sert ama nazikçe tutuyordu. Turkuaz gözlerinde bir miktar endişe vardı.
Gözlerimiz buluşunca şaşkınca dudaklarımın arasından ismi kaçtı. "T-Touya?"
Bir an bile tepki vermedi, beni merdivenlerin başına çekti. Bakışları benimkileri araştırıyordu. "..."
Biraz geri çekildim. "Teşekkürler..."
Benim bir adım uzaklaştığımı görünce elleri yeniden ceplerine düştü. Hafifçe başını salladı. İfadesi okunmaz hâldeydi. "Gerek yok."
Hafifçe gülümsedim.
Touya bir anlığına gülümsememi inceledi. Gözlerinde tanınmayan bir şeyin parıltısı belirdi, ardından ifadesi yeniden metanetli bir hâl aldı. Derin düşüncelere dalmış gibi görünüyordu.
Konuşmadan önce birkaç saniye boyunca beni sessizce inceledi. "Neden gülümsüyorsun?"
"Bilmem." diye cevap verdim.
Açıklamama kaşını kaldırarak şüpheyle baktı. Pek ikna olmuş gibi görünmüyordu ama konuyu ısrarla vurgulamadı. Sadece sessizce bir 'hmph' sesi çıkardı.
"Pek konuşkan biri değilsin sanırım, değil mi?"
Bana soğukkanlılıkla baktı, turkuaz gözleri boş bir ifadeyle bana odaklandı. Bir süre sessizce düşündükten sonra düz, mesafeli bir ses tonuyla yanıt verdi.
"Konuşkan biri değilim, hayır."
"Anladım..." Başımı eğdim ve birkaç saniye sonra ayrılmak için bir adım attım. "Tekrar teşekkür ederim, Touya."
Bakışları beni takip etti. Ben ayrılmak üzere dönerken gözleri hafifçe kısıldı. Kısa bir an için sanki bir şey söyleyecekmiş gibi göründü ama sessiz kaldı. Benim uzaklaşmamı izledi.
Köşeyi döndüğümde, arkamdan hafifçe seslenen sesini zar zor duydum.
"... bir daha düşme."
Omzumun üzerinden ona döndüm ve sıcak bir şekilde gülümsedim. "Deneyeceğim."
Hafifçe ofladı, benim gülümsememi izlerken ağzının kenarında hafif bir sırıtış belirdi.
Arkasını dönüp yakındaki bir duvara yaslandı ve kollarını kavuşturup yüzünde anlaşılmaz bir ifadeyle benim gidişimi izledi.
Ben tamemen gözden kaybolunca sadece kendisinin duyabileceği bir ses tonuyla fısıldadı. "Bana ne yaptığının farkında değilsin, değil mi Y/N?"
