Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
↝ Diabolik Lovers ↜ Shu Sakamaki
❛ ━━━━━━･❪ ❁ ❫ ･━━━━━━ ❜
Shu her zamanki gibi koltuğunda uzanmış, kendince uyku çekmeye çalışıyordu.
Her gün aynı şeyi yaptığı için ve bana hiç zaman ayırmadığı için ona sinirliydim.
Bir gün onu yine koltukta yatarken yakaladım ve yanına dikildim.
Geldiğimi anında fark etmişti. Bir gözünü yavaşça açıp beni süzdü. "Yanımda durup ne yapıyorsun, Y/N? Uyumaya çalıştığımı görmüyor musun?"
Kaşlarımı çattım ve kollarımı savunmacı bir şekilde göğsümün altında bağladım. Ona sinir olmuştum.
"Sürekli uyuyorsun, biraz benimle vakit geçiremez misin?"
İki mavi gözünü de açtı ve bana göz devirdi. "Çok sinir bozucusun. Ben dinlenmeye çalışırken beni gerçekten rahatsız etmemelisin. Benim ilgimi çekmek için bu kadar çaresiz misin?"
"Hmph! Siktir git!" Sonunda dayanamadım. Yumruklarımı sıkıp arkamı döndüm.
Arkamdan konuşmaya devam etti. "Tch, ne kadar kabasın. Gerçekten bunun seni ciddiye almamı sağlayacağını mı düşündün? Yoksa kendimi kötü hissedip seninle vakit geçirmeyi kabul edeceğimi mi?"
Ona omzumun üstünden öfkeli bir bakış attım. "Ne yaparsan yap, seni uykucu kan emici piç."
Umursamaz bir şekilde bana bakmaya devam etti. Sözlerim onu bir gram etkilememiş gibi görünüyordu.
"Ne kadar tatlı. Bana hakaret etmeye çalışıyorsun. Ne yaparsan yap, bu beni etkilemeyecek." Gözlerini tekrar kapattı. "Ben sadece dinlenmeye gidiyorum. Beni bir daha rahatsız etmemen senin yararına olur, seni küçük velet."
Olduğum yerde dondum. "Ha? Küçük velet?" Şaşkınlıkla ona doğru döndüm ve bağırdım. "Ben senin kız arkadaşınım Shu!"
İç çekti ve gözlerini tekrar kapattı. "Gerçekten bu gerçeğin seni daha da özel kıldığını mı düşünüyorsun? Senden hoşlanıyor olmam sana herkesten daha iyi davranacağım anlamına gelmiyor. Benim için hâla sinir bozucu bir veletsin, Y/N."
"..." Sessiz kaldım ve dediği şeylerin zehirli bir ok gibi kalbime saplandığını hissettim.
"Söyleyecek bir şeyin yok mu?" diye sordu. "Sonunda seni susturdum mu?"
Gözlerim yaşlarla doldu. "S-Sen çok kırıcısın..."
Ağlama sesimle gözlerini yeniden açtı ve hüzün dolu ifademe baktı. "Cidden şu anda ağlıyor musun? Ne, duyguların mı incindi?"
"..." Cevap veremedim. Sessizce ağlamaya devam ettim.
"Tch... Zavallısın." Uzandığı koltuktan kalktı ve bana doğru yürüdü. Tam karşımda durduğunda da iç geçirerek başımı okşadı. "Senden hoşlandığım için şanslısın."
Başımı kaldırıp Shu'ya baktım. "Gerçekten mi?"
"Tch, elbette. Sevmediğim biriyle zamanımı boşa harcayacağımı mı sanıyorsun? Sevmediğim insanlara tahammülüm yok ve onları sevimli bulmasaydım kesinlikle başlarını okşamazdım."
Saçlarımı okşamaya devam etti. "Böyle davrandığımı kimseye söylemesen iyi olur, Y/N. Anladın mı?"
"Evet..." Yavaşça kollarımı açtım ve ona sarıldım.
En son ne zaman ona sarıldığımı unutmuştum.
Shu, ona sarılmama şaşırdı ama geri çekilmedi. Birkaç dakika sessiz kaldı, ardından da sonunda kollarını bana doladı ve sarılmaya karşılık verdi. Eli tekrar başıma çıktı ve yavaşça saçlarımı okşarken kokusunu içine çekti.
Bir süre sonra konuştum. "Benimle neden bu şekilde konuştuğunu anlamıyorum..."
Beni kollarında tutmaya devam etti. Dudaklarını araladı. "Çünkü tatlısın. Soğuk davransam da seni seviyorum. Biraz sinir bozucu olabilirsin ama yine de senin etrafımda olmanı seviyorum."
Tekrar gülümsedim. "Ben de seni seviyorum."
Beni daha da yakına çekti, daha sıkı sarıldı. Çenesini başımın üzerine koydu.
"Bunu duymak güzel. Sen benimsin."
Gözlerimi kapattım ve kendimi rahat kollarının arasına hapsettim. Shu, soğuk bir vampirdi. Beni sevdiğini hissettirmese de bunu anlayabiliyordum.
Şu ana kadar canım yanar diye benden bir kere bile boynumu ısırıp kan almamıştı.
Diğer kardeşlerinin bana dokunmasına izin vermemişti.
Beni uyurken yakaladığı zaman yanıma kıvrılıp kollarını bana dolayarak o da uyurdu.
Shu'yu seviyordum.
Çünkü o, sevilmeyi herkesten daha çok hak ediyordu.
