KOMŞU AŞK|| Hyunlix ||Minsung

Özel bölüm|Hyunlix+18

Felix anlatım...

Günler belki de yıllar sonra mutluluk ve huzur içeren bir duygunun esiri olarak açıyordum gözlerimi. Bakışlarım uyumaya devam eden adamın üzerindeydi, öyle yakışıklıydı ki kendim de en az onun kadar yakışıklı olmasam kıskanabilirdim. Kusursuzdu. Yaklaşık bir ay önce ki o geceden sonra her şey çok güzel ve istediğim gibi ilerliyordu. Onu her şeyden çok sevdiğim değişmez bir gerçekken, sevildiğimi hissettiğim o duygu da kendini göstermeye başlamıştı, seviyordu beni artık bundan emindim. O geceden sonra yine eskisi gibi davranmaya başlasaydı bu sefer arkama bile bakmadan giderdim büyük ihtimalle, neyseki öyle olmamış hiç tanımadığım bir Hyunjin olarak bakmaya başlamıştı gözlerime Aşık Hyunjin...

Yüzüne yaklaşıp dudaklarımı yanağına bastırıp yumuşak bir öpücük bıraktım, dudaklarım tenine ne zaman temas etse karıncalanıyordu resmen, öyle değişik duygular yaşatıyordu bana. Yetmediği için bir kez daha öptüm kulağının altını, bir öpücükte boynuna bıraktım çok güzel kokuyordu. Doyamasam da yataktan kalkarak banyoya girdim, yıllık izinde oldukları için erken uyanmıyorlardı artık. Elimi yüzümü yıkayarak odaya dönüp mutfağa geldim. Jisung her zamanki gibi mutfakta oturuyordu.

"Günaydın, Yine erken kalkmışsın"

"Günaydın lix, kahvaltı hazırlamak için erken kalktığım günlerde alışkanlık yaptı sanırım. İstesem de uyuyamıyorum"

"Kahvaltıyı da hazırlamışsın, uyandıralım mı bizimkileri"

"Bilmem, biraz daha uyusalar kıyamıyorum uyandırmaya"

"Tamam biraz bekleyelim"

"Kahve yaptım, içelim mi?"

"Olur, bekle ben koyarım"

Jisung'un yaptığı kahveyi kupalara doldurup masaya bırakarak oturdum. Kahvemden bir yudum alırken damağıma dolan tat bana o günleri hatırlatıyordu, kahvemi yapıp balkona çıkararak Hyunjin'in balkona çıkmasını beklediğim günler. Ne kadar şımarık davransam da içimdeki sevginin ağırlığı anlatılır gibi değildi. Onun o irinti ve sevgisiz bakışlarını bir dakika olsun görebilmek için az mı üşüdüm o balkonda, olsundu yine de ona değerdi, sevgisiz bakışlarının yerine o sevgi kırıntıları yerleşmişti ya yaşadığım herşeye değmişti.

"Nereye daldın yine, gülümsüyorsun?"

"Eski günlere, bir gün balkonda otururken Hyunjin karşı balkondan göz kırptığında şok geçirip elimdeki kahveyi üzerime dökmüştüm, tabi o kahkaha atıyordu. O gülüşünü gördüğüm için yanmak canımı acıtmamıştı"

"Az orospu çocuğu değillerdi, şerefsizler"

"Öyle valla, sıçtılar ağzımıza"

"Değdi mi sence?" Jisung'un sorusuyla dakikalar önce öpmelere doyamadığım adam ve dudaklarımı yakan o his geldi aklıma kesinlikle değmişti. Gülümseyerek başımı salladığım da jisung da gülümsedi, o da beni onaylıyordu sanırım.

"Ben Hyunjin'in yanına gidiyorum, yarım saat içinde kahvaltıda buluşalım"

"Tamam, kahvemi bitirip giderim bende"

Kahvemden bir yudum daha alarak masadan kalkıp tekrar odaya döndüm. Uyuyan adama dudaklarımı büzerek yaklaşıp yanına uzandım. Boynuna yaklaşıp sert bir öpücük bıraktım bu sefer, uyanması içindi bu. Hafif kıpırdansa da gözlerini açmadı. Çok tatlı uyuyordu şerefsiz. Yüzüne yaklaşıp dudaklarına nefesimi üfledim. Diliyle dudaklarını ıslatarak gözlerini açtı.

"Sevgilim" Dediğinde kalbim yine teklerken ağlama isteğimi yutkunarak geriye gönderip "sevgilim" Diyerek aynı onun gibi karşılık verdim, gülümsedi.