mahkûm bey

26

"aşk adamı inletir dert adamı söyletir sayende oldum dertli derdindeyim"

Okullarımız tatil olmuştu an itibariyle yaz mevsimine yatay geçiş yapmış bulunuyorduk.

Temizlik yaparak şarkı dinliyordum ama bu kavurucu sıcakta cam sil sıktığım yerde buhar oluyordu.

Tamam biraz abarttım ama olabilir yani.

Akşam için bizimkilere sahil planı yapmıştık.

Ondan önce ise temizlik yapmam gerekiyordu ne yazıktır ki.

Gerçi öyle bir zorunluluğum yoktu.

Sadece işten dönen Neriman annemin  uğraşmasına kalbim el vermiyordu.

...

Işimin bitmesine az biraz kalmışken telefonum çaldı.

Neriman annem arıyordu.

"Alo efendim anne"

"Merhabalar ben **** hastanesi hemşiresi Burcu Gül. Neriman Aksoy'un kızı oluyorsunuz galiba
isminizi sorabilir miyim?"

"Adım Lina Malkoçoğlu. Hastane dediniz annem nerede? Ona bir şey mi oldu?"

"Kendisi bir kaza geçirmiş oğlum yazan numarayı aradık ama ulaşamadık sizi bu nedenle aradık.  Hastaneye gelmenizi rica ediyorum"

"Ee tamam. Tamam tamam ben şimdi çıkıyorum "

Telefonun yüzüme kapanmasıyla kendimi stres altında hissetmeye başlamıştım.

Ne yazık ki abim bu sefer Şırnak'a gitmeden önce arabayı tamire bırakmıştı.

Soluğu Anıl'ın kapısının önünde bulmuştum.

Ancak Anıl'ın bugün son stajı vardı delirmek üzereydim.

Yavuz ve Begüm bir yere gitmişti.

Telefonuma gelen mesajla irkildim.

Şurimşine 🤍: ne yapıyor benim güzeller güzeli turuncu kafalı sevgilim???

Siz:pars en acilinden arabayı al buraya gel

Şurimşine 🤍:hayatım ne oluyor?

Siz: yolda anlatırım

(Görüldü)

..

Koşa koşa içeri girmiştik içimde büyük bir stres ve korku vardı ben zaten annemi kaybetmiştim.

Onu da kaybetmezdim değil mi?

Pars benim adıma danışmadaki kadınla konuşmuş ve odanın yerini öğrenmişti.

Asansör ile yukarı çıkıyorduk.

yoğun bakımın önünde durdum.

Neriman annem yaşlarında bir adam kapının önünde bekliyordu.

"Annemin durumu nasıl?!"

"Geldiniz mi kızım."

Amca kör müsün? diye bağırmak istedim,  zaten stresten ve korkudan bayılmak üzereydim bir de adam suratıma baka baka geldiniz mi diyordu.

Yok yoldayım sen git ben gelicem.

"durumu nasıl?" dedi Pars sinirlendiğimin farkındaydı.

"bilmiyorum ki oğlum hala içeride" dedi adam mahçupça.

"peki nasıl oldu?" diye atıldım, "siz mi çarptınız?"

"yo hayır benim kliniğin önünde oldu ne olduysa vuran adam kaçmış gitmiş muhtemelen. yerde yatan birini görünce ne olduğunu anladım ambulansı aradım."

"iyi yapmışsınız teşekkür ederiz" dedi pars benim yerime.

"ne teşekkürü oğl-"

"baba iyi misin!?" diye bağıran pardon düzeltiyorum böğüren bir adam yanımıza geldi.

"Atakan hoş geldin oğlum"

"Baba sen telefonda hastane diyince çok endişelendik, tansiyonun var çok yorma kendini demiyor muyuz sana!?" Diyerek azarlamaya başladı bir kadın .

"Yahu Banu yok bir şey diyorum"

Çocukları (muhtemelen) onu koltuğa oturttu ve iki yandan sarıldı.

Ben ise gözümdeki yaşla onları izliyordum.

"Çok korktum baba" dedi kız nazlı nazlı.

Babası ise saçlarından öptü onu.

"Korkma güzel kızım benim, prensesimi nasıl korkuturum? "

Güldü kız yanındaki Atakan da konuştu "siz böyle sarmaş dolaş olmayın kıskanıyorum"

"Tabii olacağız kerata o benim biricik kızım"

Istemsiz olarak imrenmiştim keşke sende böyle olsaydın baba.

Pars onlara baktığımı anlamış olmalı ki beni koltuğa oturtup kollarını bana doladı.

"Güzeller güzeli turuncu kafalı sevgilim. "

Ağlamaya karışık bir "hı" dedim.

"Ben yanındayım güzelim, her zaman , her dakika , her salise, nefes aldığım her zaman diliminde buradayım. Üstesinden geleceğiz beraber tamam mı?"

"Annem?"

"Annen iyi olacak. "

"Baksana ne kadar tatlılar " dedim kendimi tutamayarak.

"Ben buradayım sevgilim, gerekirse ailenin her bir bireyi olurum senin için , ölürüm sana çillerinde hayat bulduğum "

Kafamı Pars'ın omzuna yasladığımda yoğun stresten ve üzüntüden dolayı uyumuştum.