𝐷𝑢̈𝑠̧𝑚𝑎𝑛 ☆𝑇𝑜𝑚 𝑀𝑎𝑟𝑣𝑜𝑙𝑜 𝑅𝑖𝑑𝑑𝑙𝑒☆

Kararım kesin

"pişmanım , hemde çok"

Tom;

Hayır kendimi kontrol etmeliyim. Zaafım olduğu kızı zehirlememe engel olmalıyım.

Yoksa bu ikimiz içinde büyük bir yıkım olur. Beklemeden Jess'i üstümden ittim.
Böyle daha iyiydi.

Yerimden kalkıp odadan apar topar çıktım. İlk defa bir kadına karşı böyle oldum.

Yani nasıl, söylenir bilemiyorum ama bir kadına karşı dirençli oldum. Ya da olmadım,kendimi kandırıyorum.

Kafamdaki belli belirsiz düşüncelerle odama gittim. Kendimi direk yatağıma attıp ,biraz da olsa uyumaya çalıştım. Bu sayede bu öpücüğü ve düşüncelerden kurtulmuş olurdum.

Jessica;

Ben onu niye öptüm?! Tamam aptal küçücük minicik bir öpücük alt tarafı. Bu kadar büyütme Jess!

Tamam iki gün boyunca yüzüne utançtan bakamıycam. Belki iki gün sonra unutup gidicek.

'jess ;tam bir aptalsın,haddi ama direk öptün mü onu ?'

'Bir de kendisine diyordu, şu hâline bir bak acınası durumdasın '

'Bir de minicik öylemi ? Resmen somurdun adamın dudağını '

Ahhh sus artık!! Öptüysem öptüm sanane yahu!!

Bir o da karşılık verdi bir kere ?!

' o ,sana karşılık verdi öylemi? İtti seni gerizekalı '

Off sus artık, bir anlık oldu .

Aklımdaki o aptal düşüncelerimi susturup.

Çalışma masasına yönelip kitap rafımdan elime gelen ilk kitabı alıp, slytherin Ortak salonuna  ilerleyip en arka koltuklardan birine geçip oturdum.

Aradan bir yada iki dakika sonrasında yanıma birisinin gelmesiyle kitabı kapatıp ona doğru döndüm.

Bu kişi tahmin edersiniz ki Draco Malfoy;

'vayy vayy Draco'nun bize işi falan mı düşmüş?'

Kesin işi düşmüştür ,

Draco: Şeyy benim  sana bir şey söylemem gerekiyor, müsait misin?

' hayır de , işim var de !'

Jessica: yok işim, kitap okuyordum . Sonra da okuya bilirim.

' süzme mal '

Draco:  Ben yani sen sana ittiraf etmem gereken bir konu var. Ayak üstü konuşulacak bir konu değil.

Jessica: umm şey astronomi kulesi yada bahçede konuşmaya ne dersin ?

Draco: Aslına bakarsan hava almaya ihtiyacım var .

Bir şey demeden elime kitabı alıp bahçeye çıkmaya karar verdik. Draco'ya gözümün ucundan baktığımda stresli gibi bir hâli vardı.

Belki bu stres altında ben de olabilirdim.
Bilmiyorum.

Nihayet bahçeye çıktığımızda rahatça konusabilicegimiz alanlara baktım. Her tarafta Hogwarst öğrencileri dolanırken bırak rahat konuşmayı, nefes bile alınamazdi.

Draco aniden elimi tutup koştuğunda, o eski kalp çarpıntım yok olmuştu. Belki Draco'yu artık o gözle bakmıyordum.

Belki o benim için arkadaş olmuştu.

Değerli Wattpad sakinleri nasılsınız?
Biliyorum kısa bölüm yapıp uzun zaman bölüm atamıyorum ama bu aralar cidden moralim bozuk.

Bir yandan can dostum Rina , bir yandan da dost bildiklerim arkasını dönüp gidiyor.
Bu arada hepiniz Rina için baş sağlığı dilediğiniz için teşekkür ederim.
Ama en çokta size:
Moonlight_0011
y2kagent11
Olu_ruh56
Lumia_malfoy

Keşke herkes sizin gibi olsa💓