Herkese merhaba tekrardan. Yeni bölümle karşınızdayım. Umarım seversiniz. Oy ve yorum atmayı unutmayın lütfen canlarım. Öpüyorum sizii. Hadi bölüme
~
Yüreğime taa 5 yıl önce düşmüşdü onun aşkı. Düşmanının kızı o Alaz sök at kalbinden dedim kaç kez kendime. Ama olmadı işte. Bir bakışıyla gönlüme giren peri kızını söküp atamadım ordan. Gün geçdikce daha çok yerleşdi. Öyleki kenidimden önce onunun canını koyucak kadar önemli benim için.
Bir zamanlar benim için imkansız olan nazlı güzel beklemediğim bir anda karım olmuşdu. Onununla evli olmak bile benim için nimetken o da beni sevmişdi. Uyandığımda ilk gördüğüm yüz onundu. Kokusuyla gülüşüyle her şeyiyle benim karımdı.
Özenle sevdiğim severken incitmekden korktuğum kadın şimdi kollarımda kanlar içindeydi. Kalbim bin parçaya bölünmüşdü. O parçlar kaburgalarıma batıyor canımı acıtıyordu.
Mizginden gözümü ayırıp bana seslenen abime döndüm.
"Abim hadi arabaya hastaneye gitmemiz lazım"
"Abi uyanmıyor. Seslendim ama uynamadı"
Niye uyanmıyordu? Abim acı çeker gibi cevapladı.
"Uyanıcak abim. Gel hastaneye gitmememiz lazım"
Başımı sallayıp Mizginle beraber ayağa kalktım. Beyaz elbise ona çok yakışıyordu. Ama şimdi beyaz elbisesi kırmızıya boyanmışdı.
Arabaya binidiğimiz gibi yola koyulduk. Mizgini bir an bile bırakmamışdım. Bırakamazdım. Zaten koruyamamışdım. Ona değecek zararın önüne geçememişdim. Elimi kaldırıp solgun yüzünü okşadım.
"Meleğim sakın bırakma beni. Bana yaşatma bu acıyı nolur"
Hastaneye varınca abim direk indi.
"Sedye getirin çabuk"
Sedye gelince Mizgini benden alıp sedyeye yatırdılar. Elini avcum alıp peşinden gittdim.
"İyleşiceksin meleğim. Nolur dayan. Bırakma beni"
Mizgini hemen amelyata aldılar. Amelyathanenin önünde öylece bekliyordum. Bana doğru gelen adım seslerini duysamda tepki vericek halde değildim. Birinin bana sarılmasıyla başımı kaldırıp gelenlere bakdım. Mizginin ailesi ve annemler gelmişdi. Boynuma sarılan kişiyse Seherdi.
"Abim duyunca çok üzüldüm. Yengem nasıl?"
"Amelyatda hala. Haber yok"
Kimseyi dinleyecek gücümde halimde yokdu. Ayağa kalkmaya çalışdım ama başaramadım. Önüme uzanan elle başımı kaldırıp elin sahibine bakdım. Hazardı. Onun yardımıyla kalkınca sarıldı bana.
"Bırakma kendini. Güçlüdür benim kardeşim. Biran önce kalkıcak ordan biliyorum ben. Çıkdığında böyle görmesin seni. Toparla kendini"
Başımı salladım sadece.
"Ben hava alıp geliyorum"
"Tamam"
Ona arkamı dönüp çıktım hastaneden. Aklıma o pislik gelince aldığım hava haram oldu. Onu orda bırakıp gelmişdik.
"Abim iyimisin?"
Abim gelip yanımda durunca ona döndüm.
"Değilim. Mizginden hala haber yok. O pisliği orda bıraktık"
"Onu merak etme ben halletdim"
Kaşlarım çatıldı.
"Napdın?"
