Herkese merhaba. Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Yeni bir bölümle karşınızdayım. Umarım seversiniz. Finale son 1 bölüm. Sona yaklaşdık artık. Ama veda konuşmasını sonda son bölümde yapıcam. Şimdi duygusallığa gerek yok. Keyfili zaman geçirmeniz dileğiyle.
Hadi bölüme...
~
5 ay sonra
Son 2 aydır olduğu gibi sabah erken kalkma sebebim oğlumun tekemeleriydi. Yatakda doğrulup elimle karnımı okşadım.
"Bebeğim. Uyandın mı annecim?"
Oğlum bana cevap olarak tekme atınca güldüm.
"Oğlum ne bu haraketlilik sabah-sabah. Babaya mı benzedin sen şimdiden. Sabah erkenden uyandın böyle?"
Bu sefer hiç bir şey olmadı.
"Ama oğlum böyle iletişim olmaz ki. Sen bir soruya cevap verip diğerini es geçiyorsun"
Oğlumla konuşmama ara verip sağıma dönüp Alaza bakdığımda çokdan uyandığını gördüm. Gülümseyerek bana bakıyordu.
"Günaydın"
Alaz doğrulup saçlarımdan öptü. Daha sonra da karnımdan öptü.
"Günaydın meleğim"
"Ne zaman uyandın?"
"Çok olmadı. Karımın oğlumuzla konuşmasının tamamını duyucak kadar önce"
Uzanıp yanağından öptüm.
"Hadi kalkalım kahvaltımızı yapalım. Benim sonra bir kaç işim var"
"Şirkete mi gidiceksin?"
"Yok güzelim evden çalışıcam bu gün"
Bu cevap şaşırtmamışdı beni. Alaz hamileliğin sonunda olduğum için çıkmıyordu konakdan. Oğlumla beni yalnız bırakmıyordu. Çünkü doğurmama çok az kalmışdı. Az bir zaman sonra oğlumuzu kucağımıza alıcaktık.
Gardıropdan aldığım bir kaç hamile elbisesinden birini çıkardım. Çiçek desenli elbisemi giyip ayna karşısına geçdim. Aynadan kendime bakarken Alaz da gelmişdi yanıma.
"Çok güzelsin"
Arkamı dönüp yanağından öptüm.
"Teşekkür ederim"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alaz elimi tutunca beraber aşağa indik. Herkes masada oturmuşdu bizde yerimize geçince kahvaltıya başladık.
