Hepinize merhaba arkadaşlar. Nasılsınız? İyisinizdir inşallah. Yeni bir bölümle geldim yine. Seversiniz inşallah. Hadi bölüme geçelim hemen.
Buyrun efendim...
~
Öğlen yemeğinden sonra erkekler tekrar şirkete gitmişdiler. Evde oturmakdan çok sıkılmışdım. Şu sıralar davam yokdu. Kaçırılma olayından sonra bir tek cinayet davasına girmişdim. Sonra İstanbul için iznimi kullanmışdım.
Alaza kalsa işe gitmemem lazımmış. Bebeğe ve bana zarar gelir diye korkuyor. Ama bu yasal olarak doğru değil. Doğum iznine ayrılmam için 7 aylık hamile olmam gerekiyor. Benim miniğimse sadece 3 haftalık bir bebekdi.
Daha dün öğrenmişdim varlığını. Çok mutluydum ama aynı zamanda da çok endişeliydim. Daha çok küçükdü çünkü. Onu koruyamamakdan çok korkuyordum.
Okuduğum kitabın yarısındayken telefonum çaldı. Arayan Alazdı. Hemen açdım telefonu.
"Efendim"
"Güzelim nasılsınız? Yolunda mı her şey?"
"Yolunda merak etme. Sen nasılsın?"
Alaz sıkıntıyla nefes verince kaşlarımı çatdım.
"İyiyim güzelim de yarın erkenden İzmire gitmem lazım"
"Neden?"
"İşle alakalı"
"Anladım"
Alaz bir süre sonra tekrar konuştu.
"Neyse güzelim ben çıkıcam şimdi evde görüşürüz"
"Tamam"
Telefonu kapatdıkdan sonra ayağa kalkıp çıktım odadan. Alaz hariç herkes gelmişdi. O niye onlarla beraber gelmedi ki?
Ben düşüncelerimle beraber Yaman abilerin yanına geldim.
"Abi Alaz niye sizinle gelmedi?"
"Yenge abi sü-"
Kaanın sözünü kesen Yaman abinin dirseği oldu. Kaan abisinin dürtmesiyle susunca ben daha da gerildim.
"Abi noluyor?"
"Yok bir şey abim. Alaz gelir birazdan işi bitmemişdi onun"
İnanmasamda fazla sorgulamadım. Alaza güveniyordum. Yerime geçip oturucakken Konakdan içeri Alaz girdi.
"Hoşgeldin"
Alaz yaklaşıp şakağıma bir öpücük bırakdı.
"Hoşbuldum güzelim. İyimisiniz?"
"İyiyiz merak etme"
Alaz üstünü değiştirmek için yukarı çıkınca peşinden gitdim. Odaya girince Alaz bana sarılınca şaşırdım. Biraz sonra bende kollarımı doladım ona.
"Meleğim güzel karım benim"
Alazın sözleri gülümsememe sebeb oldu. Alaz durup-durup böyle sevgi patlaması yaşıyordu. İlk günler bu garip gelsede artık alışmışdım.
Çoğu zaman Alazın beni böyle sevmesi bana mutlulukla beraber içimde adını koyamadığım bir duyguda aşılıyordu. Alaz buralarda sözü geçen biriydi. Koca Kozcuoğlu aşiretinin ağasının oğluydu. İstese bu zamana kadar kaç kez evlenirdi. Ama o beni beklemişdi. 5 yıl boyunca. O zamanlar imkansız gördüğü kadını seçmişdi. Bazen düşünüyorum da ya abim Seheri kaçırmasaydı? O zaman belki hiç bir zaman Alazla evlenemiycekdim. O zaman şansızlık diye düşündüğüm olay en büyük şansım olmuşdu. Sevdiğim adamı bana getirmişdi.
