Beni Aşka İnandır 🖤

Zor Kararlar Verildi🖤

(Umay'ın Anlatımı ilee)

Hepimiz benim kaldığım odama toplanmıştık artık konuşmak için kaybedecek zamanımız yoktu.

"Arkadaşlar iki olasılığımız var. İlk olasılık canımızı tehlikeye atıp her tarafta önemli şeyler arayıp,yakalayıp fotoğraf çekmek. Diğeri ise askerlerin koruması altında durup, görevlerinin bitmesini bekleyip onlarla dönmek."

"Bence fotoğrafları çekip hemen gitmeliyiz." Demişti Volkan Ayar gerçekten soyadı gibi bir insandı ancak soyadını böyle taşıyabilirdi bir insan.

"Ama canımızı tehlikeye atmalıyız o zaman. Ve belki bir gün fotoğraf çekeceğimiz zaman o kadının yerinde bizde olabiliriz bilemeyiz. Canımızın güvencesi yok."

"Ayrıca bu saatten sonra müdüre de güvenemeyiz. bizden fotoğrafları alıp helikopter göndermezse böyle bir olasılıkda var." dedi Deva

"İşte bu mantıklı geldi o zaman oylama yapmaya geçelim mi ?"

"Hayır Zehra oylamaya falan geçmeyeceğiz askerin bizi koruyacağını nereden biliyorsunuz ya korumazlarsa. Ya yine yarı yolda kalırsak."

Gerçekten çok ayar bir insandı.

"İlk olarak onlar Türk Askeri. İkinci olarak bize yardım etmeyecek olsalar zaten şuan onların konteynerında kalmamıza izin vermezlerdi. Sen onları bir başkasıyla karıştırıyor olabilirsin Türk Askeri yardıma ihtiyacı olanı, korunmaya ihtiyacı olanı yarı yolda bırakmaz. Ayrıca bunu bu yaşına kadar öğrenemediysen sana öğretme zahmetinde bulunmayağım."

Kalmıştı tabi öyle açık göt gibi.

"Evet şimdi oylamaya geçebiliriz."

"Ben,Simay,Zehra,Deva askerlerle kalıp güvenli bir şekilde onlarla eve dönme kararındayız."

"Volkan hala kararını değiştirmedin öyle değil mi ?"

"Evet öyle."

"Karar alınmıştır burada kalıp askerlerin dönmesini bekliyoruz ama bu süreçtede fotoğraf çekmeyi unutmayın. Artık yatabiliriz kızlar biz aynı yerde kalalım hepimiz. Volkan sen de çok güvendiğin Türk Askerlerinin yanına gidebilirsin.Konuşma bitmiştir."

Hırslı bir şekilde çıkmıştı Volkan ama onun atar gideri buradaki kimseye çalışmadı. Herkesin yüzünden belliydi.

"Hadi kızlar yatalım bizde kararımızı yarın kahvaltıdan sonra açıklarız."

"Tamamdır iyi geceler."
Herkesten aynı anda ses gelince artık uyuma vaktimin geldiğini anlamıştım.

Uykuya dalmadan önce her zaman yaptığım şeyi yaptım o ve gözlerini düşünmek. Neden yaptığımı bilmiyordum ama gözlerinde rahatlatıcı bir etki vardı 2 dk baktıktan sonra uyuşuyordunuz. İlk gördüğüm zaman ki gibi değil di artık omuzları, daha genişti ama zaten o zamanda yaşıtlarına göre geniş omuzlara sahipti şimdi o omuzlar 3+1 ev olmuştu. Gel çök,satın al beni, başkalarına bırakma diyordu. Farkındaydım ama yapamazdım. Bunun nedenini kendime bile çok zor itiraf ediyordum. Ve şimdi itiraf sırası değildi farkındaydım o yüzden yapmadım.

(Yavuz un Anlatımı ilee)

Sabah gözlerimi açtığımda üzerimde bir ağırlık hissettim ve baktığımda ise Yağız üzerimde yatıyor kollarını boynuma dolamıştı.

"LANN! yanım da yatın dedim üzerimde değil."

Yağız tam olarak kulağımın dibinde.

"5 dk dahaa."

Diye mırıldanıyordu tabiki ben ne yaptım üzerimden savurup kıçına bir tekme atmıştım.

En iyisi bu bok kokan yerden çıkıp dışarıda zaman geçirmekdi. Ve öylede yaptım çıktığımda karşımda fotoğrafçı kızlarımızın hepsi kahvaltı hazırlıyordu. Ama bir şey eksikti nefes almamı sağlayan, uyanmamı sağlayan bir şey eksikti bildiğin. Yavaşça en yakın arkadaşı olduğunu düşündüğüm Simayın yanına yaklaştım ve o soruyu sordum.