UYSAL YILAN

2.Bölüm

Gözlerimi sarsılmayla açtığımda

Mattheo: hadi kalk uysal yılan

Bu takma ismi benimle sevgiliyken vermişti bana

Emma: bir daha öyle seslenme!

Mattheo: neden?

Emma: kabulmbağa deden

Diyerek kalktığımda bile kendi esprime gülüyordum

Bu kadar engelliydim işte ben

Mattheo: çok komiksin sen ya

Emma: dimi dimi

Diyerek yerimden kalktığımda cübbemi aldım ve banyoya geçtim

Cübbemi giyindikten sonra masama oturdum ve saçlarımi yapmaya başladım

Mattheo'da aynanın karşısına geçmiş kravatıni bağliyordu
Ya da çalışıyordu

Mattheo: lanet olsun böyle kravata! Bir insan niye cübbeye kravat koyar ki!

Emma: gömlek var diye?

Mattheo: sen nesin böyle sabah sabah zeka fıskırıyor senden

Emma: off uğraşamayacağım kes sesini lütfen

Mattheo: kesmiyorum sanane sabaha kadar konuşacağım

Emma: zaten sabah!

Mattheo: yarın sabaha kadar konuşacağım o zaman

Ofladiğımda tekrar konuşmadım çünku bir işi yaparken o işe odaklanmam gerekiyordu

Ve konuşunca ya da başka bir şeyle ilgilenince o işe odaklanamıyordum ve batıriyordum

Saçlarımı düzgün bir at kuyruğu yapmaya çalışıyordum

Ama hep bir yerlerden saç çıkiyordu ve benim çıldırmamı saglıyordu!

Emma: OF!

Dedim ve elimde ki tokayi kenara fırlattım

Mattheo: bak sana ne diyeceğim sen benim kravatımı bağla ben de saçını yapmanda yardımcı olayim

Dediğinde yutkundum
Saçlarıma dokunmasını istemiyordum

Emma: hayır kalsın

Mattheo: ikimiz de çok kötu bir durumdayız görmüyor musun?

Emma: gerek yok dedim istemiyorum

Mattheo: saçlarına daha önce de bir çok kez dokundum bu sefer de dokunabili-

Emma: daha önce dokunduğun zaman bu durumda değildik farkındaysan
Beraberdik ve bir sorun çıkmazdı
Ama şimdi
Beraber değiliz ve sorun çıkar eminim sevgilin de böyle bir şey yapmanı istemezdi ben yaşadım biliyorum başka kimsenin yaşamasını istemem

Dedim ve bir şey demeden odadan çıktım

MATTHEO'DAN

Odadan çıktığında sinirle koltuğa oturdum ve öfkeyle derin bir nefes verdim

Ona bunlari yaşattığım için kendimden nefret ediyordum

Onu aldattığım yetmemiş gibi şimdi de gerçekten bir yüzsüz gibi onunla konuşuyordum

Ama yapmak zorundaydım eğer yapmasaydım babası yapacaktı ve bu onun canını daha çok acıtacaktı
Babasına benimle sevgili olduğunu söylememişti sadece bir sevgilisi olduğunu söylemişti
Ama eğer benim olduğumu söyleseydi hiçbir şey demezdi babası. Korktuğu için de benim ismimi vermemişti

Onu suçlamıyordum

Onun da kendi yönünden hakli yanları vardı

O gün ona söylediğim her bir kelimenin canını nasıl yaktığını tahmin edebiliyordum

Ve o buna rağmen hâla unutmaya çalışıyordu

O bunların hiç birini hak etmemişti

Nasıldi sizce ikinci bölümümüz💚💚