14.Bölüm

106 12 7
                                    


Karnımda ki ağrılar sıkılaşmaya başlamıştı ama sanki ağzım bantlanmış gibi suskundum bir şey diyemiyordum.

Mattheo: iyi misin cevap ver lütfen?! Bebeğim..

Draco: çekilsene lan! Görmüyor musun ne halde?! Birde salak gibi soruyorsun!

Abim sinirle onu geri çektiğinde elini anlıma koydu ve sıcaklığı ölçtü

Draco: ateşi yok

Pansy: neyi var o zaman?!

Gözlerim açıktı ve bilincim yerindeydi ama heykel gibi durmuş ne konuşabiliyordum ne de hareket edebiliyordum.

Adrian: hava açılıyor yavaş yavaş acilen çıkıp hastaneye götürmeliyiz! Önemli bir şey olabilir!

Mattheo'nun beni kucağına alması ile ordan hızla ayrıldık

Aradan geçen 2 saatin sonunda artık bilincim yavaş yavaş kapanıyordu.

Konuşamıyordum veya derdimi anlatamıyordum.

Mattheo: sadece yarım saat kaldı bebeğim. Lütfen biraz daha dayan

Gözlerim kapandığında yavaşça yanagıma doğru süzülen yaşlardan başka bir şey hatırlayamadım

YAZAR'DAN

Zoe: bilinci kapanıyor!

Draco: lanet olsun! Daha hızlı!

Theo: o salak niye böyle bir şey yaptı ki?!

Adrian: şuan sorun o değil. Emma iğleşince bu konuyu daha iyi araştırırız

Mattheo: nefes almıyor! Nabzını ölçün hemen!

Pansy korku ve şokla hemen nabzına baktığında

Pansy: nabzı atıyor ama çok az! Nefes alamıyor gibi

Hepsi adımlarını hızlandırdığında mattheo içinde ki korku yüzünden öleceğini sanıyordu

Sonunda hastaneye varmışlardı

Emma'yı hızla acile soktuklarında onlar sadece kapının önünde bekliyorlardı.

Draco ailesine haber vermişti ve hepsi ordaydı.

Annesi kendinden geçmiş şekilde ağlıyordu. Babası ise onu teselli etmeye çalışıyordu

En köşede oturmuş tıpkı kızın annesi gibi kendinden geçmiş şekilde ağlayan sevgilisi mattheo ise bir ayrı korkuyordu.

Ona bir şey olsaydı yaşayamazdı.

Adrian: keşke dinleseydik...

Theo: bize girmemenin daha doğru olduğunu söylemişti!

Lucius: kadını bulmuşlar ve zindanlara kapatmışlar. Burdan çıktığımız an icabına bakacağım

Draco: sakın bizsiz hareket etme baba!

Draco ise aralarından en öfkeli ve sinirlisiydi.

Kardeşine sahip çıkamadığı için kendini suçluyordu

Theo ve adrian ağlayan pansy ile zoe'yi sakinleştirmeye çalışırken

Narcissa: ona bir şey olmasın lütfen...

Hastende ki en büyük haykırışlar ve feryatlar ondan çıkıyordu.

Birden kapı açıldığı an ise herkes ayağıya kalkmış doktorun etrafında toplanmıştı












Nasıldı sizce💚💚

UYSAL YILANHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin