AN: Omyghaaaaaa. Namatay yung computer. Nawala lahat ng pinaghirapan ko sa chapter na'to. I have to start it all over again. T.T But it won't be as good as the first one. :( <|3
Supposedly, half day lang ako ngayon, if it wasn't for the freakin' community service. Iniwan na rin ako ni Kuya. What a gentleman. Susunduin niya na lang daw ako. DAW. But I doubt it.
"Hoy, babaeng maldita, imbes kaya na nagpapout ka dyan, maglinis ka na kaya ng kwarto? Aksayada sa oras." Di ko namalayang nakapasok na pala ng kwarto si Xavier.
"Excuse me? I'm not pouting. I don't pout."
"Yeah right. Whatever." Urgh. I'm losing the fight easily. 'Whatever' is the only pang-asar na wala akong masagot.
I started cleaning on my own classroom. Dito ko ibubuhos lahat ng effort ko. Dyahe naman kasi kung uunahin ko yung room ng iba habang mukhang basura pa yung sakin diba? BTW, four hours yung service. Ouch.
Five minutes later, when I was cleaning the chalkboard the third time- with the floor mop- may narinig akong boses. I can't be mistaken, kay Xavier yun.
"How could you think you're still the same
Believing I can
It's too late to start pretending
It's too late for a new beginning
Later than the sunset
Later than the rain
Later than never
To love you again
How could you ask-"
"Nice." Oooops. Di ko napigilan sarili ko magsalita. Urgh. I hope hindi niya 'ko narinig. Nakaearphones naman siya eh. Oh please, Gods of the earphones. Wag niyo siyang hayaan na marinig ako. -_-
"Oy! Kanina ka pa dyan?" Gulat at iritang sabi niya, sabay napatayo ng biglaan.
"Ah... Anoooo, kasi, kukunin ko lang sana yung dustpan, eh kaso, may narinig ako. Kala ko may ibang tao dito sa labas. Ikaw lang pala." The reason why the heck am I stammering, I dunno. -_-
"Suuuus. Kiddo, just admit na nagandahan ka lang sa boses ko." Then he gave me a boyish grin. How cute. :3 Ay, MALI. Hindi pala siya cute. HALIMAW siya eh. May cute bang halimaw? Haynako. Di ko alam kung dala lang to ng pagod ko sadyang nakakahigh ang dust dito sa school. -_-
"Hoy! Wag mo nga 'ko makiddo-kiddo dyan. Kapal ng mukha mo. Akala ko nga may nagsusuntukan dito kaya tumingin ako. Kumakanta ka lang pala." He rolled his eyes on me, kaya binato ko na lang siya ng walis at pumasok na lang ulit sa kuwarto.
Three hours after, nakatapos na'ko ng tatlong kuwarto. Dalawa na lang and off to go na'ko. Lumabas na'ko ng kuwarto para lumipat sa kabilang classroom., nakita ko na namang nakasalampak si Xavier sa sahig. wether he's asleep or not, I dunno. Nakacover ng libro yung face niya eh. Umupo lang ako sa tabi niya. Keep your friends close, enemies closer daw eh. >:)
"Alam mo, Xavier, pogi ka sana eh. Pogi talaga. Kaso, ang yabang yabang mo. Sometimes I let myself wonder what your attitude would be kung hindi ka naman anak ng principal natin dito. Kung mabait ka ba?... O mas malala pa sa kung ano ka ngayon? Tapos, ang sungit sungit mo rin. Tinalo mo pa yung admin na sumaway sa'tin eh. Kaya minsan, I admit, natatalo ako sa'yo sa mga barahan natin, kaya hindi na'ko pumapalag. But that doesn't mean that I am weaker than you. Someday, you'll see, babagsak ka sa'kin. Let's say, pagbabayaran mo lahat ng ginawa mong pangbubully dito sa school na'to. Hindi ko alam kung ba't ganyan yung approach mo sa mga girls- and sometimes, boys-, pero wag mo naman idamay yung mga taong walang kalaban laban at walang kinalaman sa galit mo, whatever it is. Ako, ayos lang sa'kin kasi kaya kitang labanan eh. Kaya pa nga kitang talunin, kaso I transferred here para magbago. Pasalamat ka na lang. Pero pa'no yung mga defenseless? Ikaw rin, pag tumanda ka ng ganyan yung ugali mo, walang magpapakasal sa'yo, mapipilitan kang magpari. Kawawa ka naman, sunog ka sa simbahan. Ngayon ko lang narealize, nakakamatay rin pala yung ugali mong ganyan, no?"
