"ආහු උඹ කොල්ලො ගහනවද?"
ඔව්වත් නෑවත් කියාගන්න බැරුව මං කඳුළු නළියන්න ගත්තු ඇස් එහෙමම බිමට බරකරගත්තා.. විහේන්ගෙ මූණෙ තිබුනු එකම එක හැඟීමක්වත් වෙන් කරලා අඳුරගන්න බැරිවෙන තරම් වුණා.. එයා හිටියෙම ඔලුව ගිනිගත්ත මනුස්සයෙක් ගානට ඇවිලීගෙන..
"මට කියපං උඹ කොලුකාරයෙක්ද? තෝ ගේද බල්ලො?"
විහේන්ගෙ සද්දෙට වටේ පිටේ මිනිස්සුන්ගෙ ඇස් කිසි මහන්සියක් නැතුවම අපි දෙන්නා මත්තෙම ඇලවීගෙන තියෙද්දි මං වෙව්ලන ඇඟිලිතුඩුවලින් හෙමීට ඒ අත අල්ලගන්න දැගලුවත් ඒ වත මගෙන් ඈත්වුණේ සර්පයෙක් ගෑවුනු ගානට.. මහ අමාරුවෙන් හිරවෙවී උඩට ඇදගත්තු හුස්මක් බිමට අතෑරගෙන මමත් එහෙමම පොළවට කඩාගෙන වැටුණා...
"ආරව් මට උත්තරයක් ඕනෙ.. ඔව්ද නැද්ද කියපං.."
අනේ මට ඉබේම ඔලුව වැනුනා.. අවුරුදු ගානක් පුරාවට හිතේ තිබ්බ ආදරේ ඔක්කොම දීගෙන දෝත බදලා පපුවට කරන් උන්න මනුස්සයාට බොරුවක් කියාගන්න බැරිකමට මං අසරණයෙක් ගානට ඔහේ ඔලුව වැනුවා..
"ෂිට්.. ෂිට් ෆක්... අනන්‍යා හරි එහෙනම්.. ඒ කෙල්ල මට කිව්වා තෝව ආශ්‍රය කරන්න එපා කියලා.. තෝ ඇලීගෙන ඉන්නෙ වෙන මඟුලකට කියලා.. ෂිට් මමයි විස්වාස නොකලෙ... මමයි.."
"විහ්.. ව්හේන්... වීහු.. අහ්... අනේ මචං ප්ලීස්.."
උඹට බෑ මෙහෙම මාව අතෑරලා දාන්න විහේන්.. මට ආයෙ වතාවක් තනි වෙන්න බෑ.. උඹෙ හුස්මක්වත් නොදැනී කොහොමින් කොහොම හරි පණ ගැටගහගන්න බෑ.. නෑ.. මට එච්චර හයියක් නෑ... මං ඒ කකුල් දෙකේ එල්ලීගෙන අඬාවැටුනත් මාව තඹ සතේකට ගණන් නොගත්ත විහේන් එහෙමම කකුලත් ගසලා දාලා යන්න ගියත් ඒ ගිය පමාවටම ආපහු අනිත් අතට දුවන් ආවා.. ඒ ඇවිත් බිම වැටීගෙන උන්නු මගෙ කොලර් එකෙන්ම ඇදලා අරන් නැඟිට්ටෙව්වා...
"මට කියපං.. මට කියපං උඹ මාව ආශ්‍රය කරෙත් ඒකටද? යකෝ තෝත්තෙක්ක මං එක ඇඳේ නිදියලත් තියනවා.. කවුද දන්නෙ තෝ මෙහෙම... ෂිට්... උඹ මට මොනව කරාද දන්නෑ.. තිරිසනා..."
විහේන්ගෙ වචන පපුව ඕනෙවටත් වඩා බර කරද්දි ඔලුව පිටිපස්සෙන් හිරි වැටීගෙන දැනුනු මහ වේදනාවක් හින්දා මං දෝතින්ම ඔලුව බදාගෙන එහෙමම ඒ වතට වාරු වුණා.. එපා විහේන් දැන් ඇති. මට තවත් උහුලන්න බෑ..
