sakız :: chanbaek

23 (M)

Geçen günden beri olaylar daha da kötü hâl almaya başlamıştı. Jongin'in telefonu hiç susmuyordu çünkü Kyungsoo olan her gelişmeyi aktarıyordu ona, hatta birazdan evlerine geleceğini de söylemişti.

Koltuğa oturmuş onu izlerken 'Jongin böyleyse Baekhyun'u düşünemiyorum bile' diye geçirdi aklından ardından içindeki huzursuzluğu bastırmak için derince bir nefes alıp verdi.

Birazda olsa suçlu da hissediyordu aslında bu konuda. Sonuçta o yazının yayımlanmasında oldukça fazla etkisi olmuştu hatta direkt o yayımlamıştı. Artı olarak maskesini çıkarttığı için olmuştu her şey, sırf gerizekalı gibi davrandığı için. İstemsizce tekrar derin bir nefes alıp verdi.

"Chanyeol sıkıldığını biliyorum, inan bana bende sıkıldım ama San beni arayacağını söyledi sabret biraz daha" dedi Jongin sıkkın bir şekilde. Hiçbir yanıt gelmediğini fark edince yan tarafındaki oldukça bitkin görünen Chanyeol'a baktı. Bir yere dalmıştı ve eliyle koltuğu sıkıyordu, yani yine kendini kötü düşüncelerine teslim etmişti.

Onu ani bir hareketle korkutmak istemediği için yavaşça ayağa kalktı ve Chanyeol'un kafasının hizasında diz çöktü, yüzüyle aynı hizadaydı şuan.

"İyi misin?" diye sordu Jongin eliyle gözlerinden bıkkınlığın okunduğu adamın saçlarını geriye atarken. Chanyeol, düşüncelerinden sıyrılıp Jongin'e bakınca hiç istemediği bir şey yaşadı. Ağlamaya başladı. Başkası olsa saklardı bu durumunu ama Jongin olduğu için oldukça rahattı.

"Ağlama demeyeceğim, dök içini" dedi Jongin, Chanyeol'a sarılarak.

"Her şey benim aptallığım yüzünden oldu. Eğer o maskeyi çıkartmasaydım bunların hiçbiri yaşanmayacaktı" dedi Chanyeol titreyerek.

"Hayır Chanyeol, daha kim olduğun bilinmiyor. Maskeyle alakası yok olayın, sadece Baekhyun'un yazısı yüzünden böyle oldu" dedi Jongin hafif ses tonuyla.

"Neden böyle olumlu yanına bakıyorsun olayın? İllaha bir gün kim olduğum ortaya çıkacak ve babam görecek Jongin" dedi Chanyeol hıçkırarak.

"Baban sana artık hiçbir şey yapamaz amınakoyayım sen neden hâlâ o piçten bu denli korkuyorsun? Kendine gel artık" dedi Jongin sinirle. Bunları Chanyeol'a hep söylemek istemişti fakat bir anda bu konuyu açıp moralini bozmak istemediği için susmuştu, şimdi ona göre tam zamanıydı.

"Yapar Jongin, yapar" dedi Chanyeol çaresizce.

"Sikmişim babanı Chanyeol. Sana bir şey yapmaya kalkışırsa önünde kocaman Kim ailesini bulur bunu iyi biliyorsun" dedi Jongin kolları arasındaki kasılan bedeni kendine daha da bastırırken.

"Amcam her yerimi ellerken yoklardı, babamın sikik kahkahasını duymamak için kendimi bayıltırken yoklardı, annem moraran bölgelerime ilaç sürüp benimle beraber ağlarken yoklardı, BENİM YANIMDA KİMSE YOKTU JONGİN SEN NE SAÇMALIYORSUN?!" ye bağırdı Chanyeol sinirle, ardından Jongin'i sertçe ittirip onun yere düşmesine yol açtı. Kendi kontrolünü oldukça kaybetmişti.

"MEDYADA GÖRDÜĞÜNDE BURAYA GELİP BENİ ALMASINDAN KORKMUYORUM BEN. KORKTUĞUM TEK ŞEY EĞER O ADAMIN YÜZÜNÜ BİR DAHA GÖRÜRSEM KENDİME YAPACAĞIM ŞEY JONGİN! KİMSENİN YAPACAĞIM ŞEYE ENGEL OLAMAYACAĞINI ÇOK İYİ BİLİYORUM. SEN BİLE, SEN BİLE ENGEL OLAMAZSIN. İŞTE BEN BUNDAN KORKUYORUM!" diye bağırdı Chanyeol gözünden akan yaşlarla beraber yerde oturan Jongin'e doğru. Tam bir şey söyleyecek gibi olduğunda Chanyeol ona doğru bir adım atıp susturdu.

"Eğer onu görürsem Jongin, hayatıma son veririm. Dediğim gibi ne sen buna engel olabilirsin ne de ailen" dedi Chanyeol oldukça katı ve kararlı bir sesle. Jongin tüylerinin diken diken olduğunu hissetti ve istemsizce içinde tuttuğu gözyaşlarının yanaklarından süzülmesine izin verdi.