CHAPTER 3
VICTORIA POV:
I woke up to a voice that sounded like it was arguing. I looked around, all I saw was white in the room, and I was wearing a hospital gown. There were only three of us here, nanatili akong tahimik at pilit inaalala ang mga pangyayari bago ako mawalang ng malay pero bigo ako.
"Mga wala silang puso! How did they do this to our daughter Olivia? Sinusumpa ko mag babayad sila sa ginawa nila sa anak ko mga hayop sila" madarama mo ang galit sa boses ni papa, bawat katagang lumalabas sa bibig niya ay madiin.
" Can you please calm down Roberto, hindi na nakaka tulong sa problema ang pag init ng ulo mo." rinig kung saway ni mama kay papa.
"Can you hear what you're saying, Olivia? paano ako kakalma kung ang anak natin ang biktima dito, paano Olivia sabihin mo sakin kung paano?"
Nag mulat ako ng mata at agad na sumalubong sakin ang galit na mukha ni papa, halos lumabas na ang ugat ni papa sa leeg sa subrang galit. Simula pagka bata ngayon ko lang sila narinig mags palitan ng ganitong salita, ni minsan hindi ko nakita kung paano magalit si papa ng ganito.
" Ma, Pa tama na po wag na kayo mag away." mahina kung awat, gulat namang lumingon sakin si papa at mama at kita ko ang pag patak ng mga luha ni mama, ramdam ko ang pag aalala nila sakin ng subra lalo na si mama na ngayon ay humahagohol sa pag iyak.
"Thanks god you're awake honey, pinag alala mo kami ng papa mo Victoria don't do it again. okay" umiiyak na sad ni mama habang hinahaplos ng marahan ang aking mukha.
" Anak may masakit ba sa katawan mo? nagugutom kaba? sabihin mo Victoria kung anong nararamdaman mo."
" Pa ayus lang po ako wag po kayo magalala sakin wala po akong nararamdamang sakit." pag papakalma ko kay papa, umaliwalas naman ang mukha nila sa mga sinabi ko, pero halata padin sa mga mukha nila ang pag-aalala.
" Honey sabihin mo sa amin ng papa mo kung sino ang gumawa sayo nito, anong ginawa nila sayo anak tell us anak, wag kang matakot nandito kami ng papa mo to protect you no matter what." pag susumamo ni mama, bigla ko namang na alala ang mga pangyayari. Natatakot ako sa pwede niyang gawin sa akin, diko namalayan na tumulo na ang mga luha kung kanina ko pa pilit na pinipigilan.
Napaka hayop niya hindi siya na awa sa akin.
" M-mama i almost got raped, I was almost assaulted by my professor, wala siyang kaluluwa ma wala siyang awa, ma please help me natatakot ako." humahagolhol kung sumbong, kita ko ang pag ragasa ng mga luha nilang dalawa lalo na si mama, natatakot ako baka bumalik ulit siya.
"Oh my god honey, b-bakit ngayon mo lang sinabi sa amin ito." umiiyak na saad ni mama, pinunasan niya ag mga luha kung patuloy lang sa pag patak.
"I got scared ma, a-akala ko din hindi na niya uulitin ang mga ginagawa niyang k-kahayopan sakin." nahihirapan kung sumbong, naninikip ang aking dibdib sa subrang galit. Bakit? bakit kaylangang mangyari ito sa akin? hindi naman ako masamang tao para parosahan ng ganito katindi.
"Sabihin mo na sa amin kung sino ang hayop na g-gumahasa sayo anak para pagbayaran niya ang mga ginawa niya at mabulak siya sa kulongan." desperadong saad na papa, nahihimigan ko ang galit sa kanyang boses. Gusto ko mang sabihin kung sino pero nangingibabaw sa akin ang takot na baka magalit sa akin si Ms. Alvarez at gantihan ako.
"Common anak alam kung natatakot ka pero kaylangan mong maging matapang para mahuli natin ang may sala." paliwanag ni mama.
"Ma b-baka gantihan niya ako pag nalaman niyang nag sumbong ako paano kung balikan niya ako at p-patayin." nanginginig kung turan, nakita ko ang pag dilim ng mukha ni papa sa mga sinabi ko kaya napayuko ako.
