PGS01: Affinity Romance

Kabanata 14

Enjoy reading, Sweeties

Mariana Dorothea

Nakangiti akong lumingon kay Luigi kaya mahina niya akong pinitik sa noo.

"Pasok na," puno ng suyo niyang saad at tinuro ang malaki naming gate. Napanguso ako dahil pakiramdam ko ay hindi sapat ang buong araw na magkasama kaming dalawa.

"Hindi ako makakapanood ng laban niyo bukas... debate namin," mahinang saad ko. Ngumiti lang si Luigi.

"Ayos lang 'yon. Kapag nanalo kami bukas, aangat kami sa chart. Malaki ang tyansiyang makapasok sa semis tapos laglagan... finals na," mahinang saad niya kaya tumango ako.

"Dapat pala sa finals na lang kita sinagot," nakangiting saad ko kaya napairap naman si Luigi sa hangin.

"Wala nang bawian. Good luck sa debate bukas, Chairman," nakangiting saad niya kaya ako naman ang napairap sa hangin.

"Good luck sa laro bukas, Captain..." I smiled.

Tinuro ulit ni Luigi ang gate namin habang natatawa. "Pumasok ka na sa loob. Hintayin kitang makapasok."

Napairap naman ako at napanguso. Kung pwede lang siyang itali sa tabi ko ay gagawin ko talaga.

Nalipat ang tingin ko sa labi ni Luigi at alam kong nakita niya ang hesitasyon sa mga mata ko. Baka isipin niyang masyado akong mabilis pero kami... hindi naman masamang humalik, 'di ba?

As I stood, ready to bid farewell, I felt a flutter of uncertainty in my heart.

Fuck! Mariana! What are you?! A teen?!

I leaned in for a goodbye kiss, just a goodbye kiss. A simple smack will do! Hindi ako makakatulog kung 'di ko ito gagawin.

I stood on my tiptoes, my heart fluttering with affection for Luigi. With a soft smile playing on my lips, I reached up, gently placing a tender kiss on his red lips.

Just as our lips met, I hesitated, feeling a rush of emotions I couldn't quite articulate. Wala akong nagawa kundi ang pumikit upang pakalmahin ang sarili ko.

Our first kiss!

Dahan-dahan sana akong lalayo dahil bigla akong nagdalawang isip kaso mukhang naramdaman ni Luigi ang pagdadalawang isip ko.

Sensing my hesitation, Luigi gently held my face in his hands. Without a word, he pulled me closer, our lips meet again in a sweet, tender kiss that spoke volumes of unspoken feelings between us.

Gusto ko ang katahimikan ng paligid. Sa ilalim ng buwan at mga bituin ay narito kami ni Luigi kung saan ipinaparamdam ang panibagong pakiramdam na tiyak naming hahanap-hanapin namin sa isa't isa.

As I prepared to pull away, Luigi's arms wrapped around my waist, pulling me into a more intimate embrace, our kiss deepening as they lost themselves in the moment, forgetting the world outside our embrace. Grasping my hand in his, he pulled me into a warm embrace, returning my kiss with one of his own, savoring the moment of closeness before reluctantly parting ways for the day.

Naghiwalay lamang kami ng parehas na kinapos ng hininga. Kahit na nagkahiwalay na ay tila naiwan ang pakiramdam ng labi niya sa labi ko.