"Ah, hadi ama! Buna gerçekten inanıyor musunuz? Burada bütün gece sevişmiş gibi görünüyorlar!"
Diego' nun lokması boğazında kalıp öksürürken, Allison ve diğerleri ise bize far görmüş tavşan gibi bakmaya başladılar.
Klaus' ün sözleri yüzünden ben ise...
Duyabiliyordum! Hayır, kafamda kurmuyordum. Gerçekten de arkamdan ayak sesleri geliyordu..hatta fısıltılar.. Takip ediliyordum.
Ama görünürde hiçbirşey yoktu ki.
Kimsesiz caddeye yeniden göz gezdirdim. Her sokak lambasının, çöp kutularının yanına yine baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Benden başka kimse yoktu gördüğüm kadarıyla.
Etrafı dinlediğimde ise garip hışırtılar duyuyordum, birde bazı minik canlıların çırpınışı- aslında daha çok.. ayak sesleriydi sanırım.. Böcek, karınca, sinekler..
Kaslarım daha da gerilirken çaresizce yürümeye devam ettim. Zaten hava kararacaktı, evime gitmek istiyordum.
Fakat
Daha bir dakika bile geçmemişti!
Bu sefer gerçekten duymuştum. Birisi bir şey söylemişti..
"Aptal ayyaş seni, dikkatli olsana!"
Ses fısıltıdan bile sessiz gibiydi ama sanki beynimde yankılanıyordu.
Arkamı birden döndüğümde duvarın kenarından geçen bir ayak gördüğüme yemin edebilirdim.
Olduğum yerde durup oraya odaklandım. Gözlerimi her an sanki duvarın ordan bir şey çıkacakmış gibi oraya diktim.
Çok geçmeden yine birkaç fısıltı duymaya başladım. Biri gerçekten huysuz gibiydi.
"Sen buraya neden geldin sanki. Evde kalsan olmaz mıydı!"
Dikkatimi arttırırken bu sefer bir diğer kişinin sesini duydum.
"Ah..kalbimi kırıyorsun, kardeşim-"
Konuşma devam ettikçe omurgamdan ürpertiler daha çok inmeye başladı ama kaçamadım, olduğum yerde donmuştum.
"Kes sesini! Zaten farkedildik!"
Ben orada sadece iki kişi olduğunu sanarken beynimde birkaç farklı ses daha yankılanmaya başladı:
"Şimdi bunun sırası değil, işinize odaklanın!"
Kulaklarım uğulduyordu. Fısıltıydı ama zihnim çalkalanıyordu! Bu da başka birinin sesiydi. Bir kadının:
"Bırakın saçmalamayı, ben gidiyorum. Yoksa onu kaybedeceğiz!"
Bu son duyduğumla beraber korku ile kendi etrafımda deli gibi dönüp heryere hızlı hızlı göz gezdirdim.
Sesler yine sustuğunda olduğum yerde durdum.
Gözlerim irileşerek etrafa bakıyordum ama birden bir refleks ile arkama doğru havaya bir dirsek attım.
Havaya değildi! Birinin burnuna dirsek atmıştım..!
Kısa saçlı kadın gerilerken ağzımdan kısa bir nefes kaçtı. Neler oluyordu!
Hafifçe öne doğru eğildim, burnundaki kanı silen kadına özür dileyecektim ama
arkamdan havanın kesilme sesi gelince yine aynı refleks ile hemen kenara kaydım.
Bıçak yere saplandı..
O tarafa baktığımda ise göğsünde daha birçok bıçak takılı olan bir adam gördüm. Adam kendi kendine sadecemırıldandı:
"Hedefimden nasıl kaçabildi?"
Ben neler olduğunu kavrayamadan oluyordu herşey. Ne yaptığımı ve nasıl yaptığımı bilmiyordum.
Az önce ayak gördüğüm duvarın ordan serseri bir tip çıktı.
Salına salına yürüyerek heyecanla bağırdı:
"Ah, Zayah! Seni kaçırmaya geldik tatlım!"
Kaşlarım kalkarken yine bana doğru gelen bir şeyin sesini duydum.
Arkamı birden dönüp kısa saçlı kadının yumruğunu havada tuttum. NE YAPIYORDUM OLM BEN! (Omaygaaat)
Kadının kolunu ters çevirirken o da diğer eliyle beni belimden yakalayıp ayağıma çerme taktı ve yere yatmama sebep oldu.
O bana doğru eğilirken suratına tekme attım ve yine benden uzaklaştı.
Ben daha yerden kalkamadan havada yine bıçak sesi- SESLERİ duydum.
Kaçamayacağımdan gözlerimi kapattım ve istemsizce ağzımdan bir çığlık kaçtı. Bıçakların altında ölümü bekliyordum..
.
Ama herşey sessizliğe gömülüp de gözlerimi açtığımda bıçakların yön değiştirip etrafa dağıldığını ve bıçağı atan adamın, kısa saçlı kadının ve kenardaki serseri tipin kulaklarını tıkadığını gördüm.
Ben ayağa kalkarken onlarda ellerini kulaklarından çektiler ve sarsılmış bir halde bana baktılar.
Korkuyordum, neler olduğunu anlayamamak ürperti getiriyordu içime.
Ayağımın dibinde adamın bıçaklarından biri vardı. Eğilip elime aldım ve sıkıca kavradım. Karşımda ki üç kişiye de ihtiyatla bakarak elimde tuttum.
Serseri olan tip işaret parmağını havaya kaldırıp salladı.
"Şt şt şştt, onu kullanmak istemezsin-"
Kadın araya girdi:
"Bize karşı gelmesen iyi olur, ördek suratlı-"
Adam, elini kadının omzuna koydu:
"Onunla düzgün konuş Lila, korkutursak bir şey yapamayı-"
Kadın omzundaki eli silkelerken kaşlarını çattı:
"Zaten korkuyor, Diego! Ona bak, köpek yavrusu gibi titriyor!"
Onları dinlerken gerginlikten gözlerimin bile titrediğini hissediyordum. Bıçağı biraz daha önümde tutup bir kaç adım atarken gözlerimi kıstım ve dişlerimi sıkarak konuştum:
"Siz - kimsiniz!?"
Serseri tip öne çıkıp dizlerinin üstüne çöktü ve yalvarır gibi bir hareket yaptı.
"Hey, hey. Sakin ol Zayah, bize zarar vermek istemezsin!"
Korkum artıyordu ve zaten şu ana kadar onun dürtüleri ile hareket ediyordum. Şimdi de öyle.
Sonrasında ne olacağını hiç düşünmesem bile bıçağı havaya kaldırıp ona fırlatmaya hazırlandım.
Elim tam havadayken boynumun arkasında dayanılmaz bir acı hissettim.
Tanrım..dedemin kramplarından daha berbattı.
Dizlerimin bağı çözülürken karşımdaki üç kişi siluet haline geldi ve şaşkınlıkla arkamda duran bir şeye baktılar:
![💥Five Hargreeves//Hayal-Et💥 ☆[Gerçekten Ya]☆](https://img.wattpad.com/cover/370793010-64-k93656.jpg)