You're My Scientist

Chapter 2

I dedicate this chapter to glimmering_shadow for voting YMS last chapter. Thank you for the first vote. Keep supporting this story.

Pagkalabas ni Mam Castro ay kanya-kanya ng alisan ang mga mate namin. Ang iba ay nagpaiwan pa, na sa tingin ko ay tinatamad pang gumawa o di kaya naman ay may natapos na.

"Crish, wala pa si Ven, are you going to wait for him?" Yna asked.

"No, I think he already knew about this, besides baka nagsisimula na yun ngayon ng project nya and ayoko na siyang istorbohin." Si Ven ay Bestfriend din namin ni Yna and he was from the Communication Department most of the communication devices was invented by them. Dito sa Howard ay may mga Departments assigned. Yna was assigned to the medicine department. Habang ako ay assigned sa Chemical And Technology Dept. Inayos ko lang ang mga gamit ko at sabay na kaming lumabas ng room.
"Are you going to the food area?" Yna asked.
"No, May packed breakfast ako. And I want to finish my projects there ASAP"
"If that's what you want Crish" Sabi ni Yna habang nakangiti ng makahulugan. "Anong ibig sabihin ng ngiti na yan?" Tanong ko sa kanya. "Wala naman" sagot niya ng nakatingin sa may likuran ko at nakangiti pa rin ng malapad. "Sige alis na ko see you around" dugtong niya habang nakatingin pa din sa likuran ko, tinalikuran nya na ako at diretsong naglakad sa direksyon ng Food Area. Naku malala na yata to si Yna. Hays, never mind. Pupunta na ako sa dept. ko para matapos ko na din ang mga on going projects ko. Tumalikod na ko at "aray!" Bumunggo ako sa isang matigas at malapad na bagay. Sa pagkakaalam ko wala namang pader dito. "Hahaha, hanggang ngayon lampa ka pa rin" I heard a very familiar voice kaya napaangat ako ng tingin. "Rich! You're back!" Niyakap ko siya ng napakahigpit. "Rich, I thought hindi ka na babalik, akala ko iiwan mo na talaga ako, sabi mo sandali ka lang at babalik ka agad, anong madali sa 3 years?" Namiss ko talaga siya. "Hey, Crish baka madurog ako." napakalas ako ng yakap sa panunukso niya. "Rich naman ei"ang hilig nya talaga kong asarin. "Iyakin ka pa rin" sabi nya habang pinupunasan ang luha ko sa pisngi. Umiiyak na pala ko, kasi naman ngayon lng ulit siya nagpakita sakin,3 taon kaming hindi nagkita."Ang pangit mong umiyak" hinampas ko siya pero mahina lang. Ang hilig niya talaga akong asarin pero sa totoo lang namiss ko to. Pati pang aasar niya. "Tara na nga, Ipasyal mo ko sa lab mo." Sabi nya habang nakangiti. Tinalikuran ko siya dahil baka mapansin niya ang pamumula ng mukha ko. "Follow me" nauna na ko sa kanyang maglakad. Its been 3 years pero hindi pa rin nagbabago ang nararamdaman ko sa kanya. Yes, i like him dati pa pero natatakot akong aminin sa kanya dahil ayokong masira ang friendship namin. Ayokong umamin dahil ayokong iwasan niya ako, mas gugustuhin ko pang itago na lang ito. Richard Buenaflor is his full name. He has been my bestfriend since 5 years old pa ako. Siya ang kasama ko noon pag hindi ako nasasamahan nila mommy at daddy pag may award ako. Pinapasaya niya ako pag malungkot ako. Kahit nung time ng graduation namin ay nandoon siya, masaya ako nun pero may kulang pa rin dahil wala sila mommy at daddy. Siya at si kuya lang ang umattend nun. Si kuya ang nagsabit sa akin ng medal ko because I graduated as Valedictorian. Ang saya saya ko nun dahil nandoon si Rich, pero hindi din yun nagtagal dahil hindi siya umattend ng graduation party ko that night. Akala ko nalate lang siya, baka may hinandang sopresa kaya sinasadya niya na magpalate. Pero hanggang sa makauwi ang lahat ay walang Rich na dumating. Kinabukasan ay pinuntahan ko siya sa bahay nila pero wala siya doon ang sabi umalis daw ang family nila dahil nadestino ang parents niya sa malayong lugar, at walang nakakaalam kung saan. Parang gumunaw ang mundo ko nung time na yun araw-araw akong bumabalik sa kanila, pero nung tumagal napagod na din ako, hanggang sa isang araw tumawag siya sa amin at sakto namang ako ang nakasagot, natatandaan ko pa ang pag-uusap namin nun at ang sinabi niyang "hintayin mo ko, sandali lang to. Babalik ako, babalikan kita. I love you,Crish" sa sinabi niyang yun bumalik ang pag-asa ko, naglaho ang galit ko sa kanya at inintindi ko siya hindi na rin ako nagtanong ng dahilan ng pag-alis niya ang mahalaga babalik siya. Ang I love you na yun? Alam kong mahal niya ako. Bilang isang kapatid.

***
"Nandito na tayo" nakatayo kami ngayon sa tapat ng lab ko. Lahat ng mga estudyante dito sa Howard ay may lab. Pero iilan lang ang may sarili dahil ang iba ay magkakasama sa iisang lab. Kadalasan ay mga special students ang may sariling lab. Ako, si Yna, si Ven, we have our own lab dahil sa tatlong taon na nandito kami ay nagiistand out kami sa science fair and I wish sana kahit this year ulit. May scanner doon sa may pinto itinapat ko ang mukha ko doon at iniscan ang mata ko. Nagslide pabukas ang pinto ng lab ko na nagcreate ng soft sound. Nakapasok kami sa first security, dahil dito sa lab ko ay may tatlong security door na dadaanan bago ka makapasok unlike sa iba na isa lang. "Grabe ka pala ah, masyado kang maglagay ng security. Nakakabilib." Rich said. "Bilib ka na naman" I told him with a smirk. "Ang lamig yata dito. Hahaha. Oo na, alam ko namang magaling ka eh. You never failed to amuse me." I opened the second door with a smile. Baka mapunit na ang mukha ko sa lapad ng ngiti ko. "Ako pa" dugtong ko nang pabiro.I opened the third door. That shows the Entrance of my lab. "Whoa!" I heard from my back.

A/N: thanks sa mga nagbasa ng Chapter 1. Guys I need your feedbacks negative or positive gusto ko lang po malaman since it's my first to write a story. thank you. I-enjoy ang suspended days.

I love you all. ^_^

PS: sorry for the typos and grammatical errors. xDxD

-MagnificentAthena