Part 15✨
"မေးနေတယ်လေ ခင်ဗျား!!!!"
"ခင်ဗျားကိုဘာပြောထားလဲ မေ့နေတာလားဟမ်"
"မဟုတ်..
"မင်းမပြောနဲ့ ဂျောင်မင်း!!!!"
"....."
"အခုကျတော့ဘာမှမပြောနိုင်တော့ဘူးလား ခင်ဗျား!!!"
"အင်းပေါ့ ဘယ်ပြောနိုင်မလဲ ကျုပ်ကိုမရနိုင်မှန်းသိတော့ ကျုပ်ညီကို အပိုင်ကြံချင်နေတာမလား ဘယ်လိုလဲ ကျုပ်ကိုရော မကြိုးစားကြည့်တော့ဘူးလား!!!"
"မင်း!!!!!"
"ဟမ် ပြောလေ ဘာပြောချင်လဲ"
"မင်းငါ့ကို အဲ့လိုပြောမှဖြစ်မှာလား ငါလည်းယောကျ်ားတစ်ယောက်ပါ ယောကျာ်းချင်းမြူစွယ်ရအောင် သိက္ခာမဲ့မနေဘူး"
"ခင်ဗျားမှာ သိက္ခာဆိုတာရှိသေးတယ်ပေါ့ အဲ့လိုသာတကယ်ဆိုရင် ဘာလို့ကျုပ်ကိုယူခဲ့သေးလဲ ကျုပ်လည်းယောကျ်ားဘဲမဟုတ်ဘူးလား"
"ဟက် ပြည့်တန်ဆာလိုလူက သိက္ခာတွေ ဘာတွေလာပြောနေတယ် ခင်ဗျားလာခဲ့တဲ့နေရာကို မေ့သွားလို့များလား"
"တော်တော့အစ်ကို!!!အစ်ကိုဆော့ဂျင်ကိုအဲ့လောက်မပြောပါနဲ့ ဘာမှလည်းသေချာမသိဘဲနဲ့ မြင်ရာကိုပဲထင်ပြီးပြောနေတာပဲ လုပ်ငန်းရှင်မပီသလိုက်တာ"
"ပန်းကန်တစ်ချပ်ထဲကို အတူတူစားနေတာက ဘယ်သူတွေလဲ ဟမ်ပန်းကန်က အဲ့တစ်ချက်ပဲရှိနေတာမို့လား ပန်းကန်တောင်ခွဲမစားနိုင်လောက်အောင် ဘယ်တုန်းက အဲ့လောက်ရင်နှီးသွားတာလဲ"
"လာခဲ့"
ထမင်းစားခန်းပေါက်ဝကနေ ဘီလူးဆိုင်းတီးနေတဲ့ အစ်ကိုဖြစ်သူကို ဂျောင်မင်းကပဲ စားပွဲနားကိုဆွဲခေါ်လာပြီး
"ဒီမှာတွေ့လား ကျွန်တော့်အတွက်ပန်းကန် အစ်ကိုဆော့ဂျင်က သက်"ပြင်ပေးပြီးသား ဒါပေမယ့် အစ်ကိုဆော့ဂျင်ရဲ့ ထမင်းသုပ်ကစားကောင်းလို့ များနေတာနဲ့ ဒီတိုင်းတူတူစားမိသွားတာ အစ်ကိုအဲ့လောက်ထိတိုမယ်လို့ မထင်ထားလို့လေ"
"ဘာကွ!!!!ဘာကို ငါကတိုရမှာလဲ"
"မတိုဘူးဆိုလည်း ဆက်စား..
YOU ARE READING
ပြည့်တန်ဆာ
Fanficကျွန်တော့်ကို ဘာလို့မချစ်တာလဲဟင်~ တန်ဖိုးမရှိတဲ့အရာတွေကို တန်ဖိုးမထားသလို ချစ်လည်း မချစ်တတ်ဘူး... ဒါဆို ကျွန်တော့်ကို~~ ရွံတယ်....
