4:15

0%

"Borcunuz 14 euro." Kız beklemeden cebine tıkıştırdığı parayı alıp telaşlı bir şekilde kasiyere uzattı. 20 euro vermişti ancak o kadar tedirgindi ki para üstünü beklemeden kendini dışarıya attı.

İşte Liv. Yağmurlu havada üstünde şort ve incecik hırkasıyla çıkan kız. Harika (!) değil mi?

Onun hayatı bariz bir şekilde berbattı. Tüm gününü evde geçiriyor, ara sıra gelip onu kontrol eden tek arkadaşı Ashley ile kavga etmemeye çalışıyor ve günden güne saçlarını boyuyordu. Ve evet, saat 4:03'te benzinciye saç boyası almaya gelmişti. Şuan ki sarıya dönük saçlarını maviye boyayacaktı.

Parası yoktu belki ama Ashley düzelmesi için ona her gün küçük bir çocukmuşçasına para (veya Ashley'in deyimiyle harçlık) bırakıyordu. Eh, Liv'de bundan şikayet etmiyordu gerçi. Çalışmadan para almak onu hep mutlu ederdi. Peki bu aralar neden mutlu değildi?

Şuanki eğlencesi vodka şişelerinin en kolay nasıl kırılacağını bulmak ve mezarlığa gidip her zaman nefret ettiği ailesine küfürler yağdırmaktı.
Bu onun suçu değildi. Tanrım, bu onun suçu değildi! Onu, onlar bu hale sokmuştu ve sorumluluktan kaçmak için onu bırakmışlardı. Liv bunu biliyordu.

Yağmurda sigarasını yakmaya çalışırken astımı olduğunu hatırladı. Annesinden ona kalan tek şey astımdı.

Birkaç uğraş sonucunda başaramadığı için ıslak kaldırım zeminine oturdu. Üşüyordu belki ama alışmıştı. Sadece bedeni değil, kalbi de onunla beraber üşüyordu.

Islak sigarasını ağzına götürdü. Yakamasa da sigaranın ağzında durması güven vericiydi. Benziciden fazla uzak değildi. Evine daha çok uzun bir yolu vardı ve nasıl gideceğini bilemiyordu. Belki Ashley'i arayıp gelmesini söyleyebilirdi değil mi? Ama onu bu saatte rahatsız etmek istemiyordu. Sahi, saat kaçtı?

Çıkardığı telefonunun ekranına baktı ve 4:15 olduğunu gördü. Sıkıntıyla iç çekerken yanına bir bedenin oturduğunu gördü.

"Yalnızlığını paylaşabilir miyim?"