Beautiful Life (complete)

Kabanata tatlumpu't tatlo

Kabanata 33

Hailey

"I missed you too. Let's both move on and forget about it. How are you Riley?"

He touches my face.

"Rhy, let's go... oh! Hailey."

Para akong binuhusan ng malamig na tubig at napaatras. Nagpalipat lipat ang tingin ko kay Riley and Serenity. Gusto kong matawa. It's been five years at hindi ko naisip na baka naka moved on na sya at nakalimutan na nya ako. Pakiramdam ko tuyong tuyo ang lalamunan ko pero ang mata ko gusto ng kumawa nang mga luha.

This is not the scene I was dreaming of. Yung kumpletong pamilya para sa anak ko ay kahit kelan hindi ko na mabubuo. My son, my son who will grow up not knowing his father. Bigla akong nakaramdam ng awa para sa anak ko.

Nabaling ang tingin ko sa batang bumaba mula sa sasakyan nila. I wanted to cry but I can't. At least not infront of them. Tiningnan ako ni Riley ng may pag aalala. Umiling ako ng subukan nyang mag-salita.

"I... I need to go." Mabilis akong tumalikod at naglakad papalayo. Pakiramdam ko pinupunit ng maliliit na piraso ang puso ko. For the second time I felt betrayed. Hind dapat ako masaktan. I was the one who asked for space in the first place. And Its been five years bakit ba umasa pa ako na ako pa rin. Or was it me in the first place?

Bago pa man ako tuluyang makalayo he grabbed my rams at mabilis na pinaharap sa kanya. Nagpumilit akong makawala sa pagkakahawak nya.

"Let me go! What are you doing? Hindi ka ba nahihiya sa pamilya mo?! Let's forget that we met. I'm in a hurry. Bibili pa ako ng regalos sa anak ko." Galit kong turan sa kanya. Marahas na tinaggal ko ang kamay nya sa braso ko at tiningnan sya ng masama.

"Wait Hailey, it's not what you think. Please let's talk." Mabilis akong tumalikod at nagsimulang mag lakad papalayo.

"Love, let's talk." I can hear frustration in his voice. Gusto ko syang lingunin. Gusto ko syang balikan at kausapin but I can't risk my heart again lalo na at may mga bata nang involve.

"I don't want to hear you!"

"She's not my wife!" Kusang huminto ang paa ko sa paglalad. Pumikit ako ng maigi and started counting 1 to 10. Nagbabaka sakaling sasabihin nyang nagbibiro lang sya.

Napaatras ako ng makita kong nasa harapan ko na sya pag mulat ko ng mga mata. Malapad ang ngiti sa labi nya na nagpasimangot sa akin.

"She's not my wife, love. Isinabay ko lang dahil parehas kami ng way." He reached for my hand. Agad kong inilayo sa kanya ang kamay ko at tiningnan ng masama.

"He is telling the truth. This young man beside me is my son Matt. He's turning 3 two months from now. Sinabay lang kami ni Riley kasi dito din ang way nya and my husband will fetch us here later after his work."

My lips formed in a thin line habang nakatingin sa nakangiting si Serenity. I don't know how to believe them after ng nangyari sa amin.

"I'm sorry for hurting you. I was clouded with jealousy and I envy you dahil ikaw na ang mahal nya. I hope you can find forgiveness in your heart to what I did. I am really sorry."

Nasa harapan ko na sya. Nabaling ang tingin ko sa batang karga nya.

"Let's burry them in the past. Hello young man."

"Hello po." He smiles back.

"Thank you. Mauna na kami mukhang kailangan nyo pang mag-usap." May pagtutudyo na sabi nya kay Riley at sa akin. Nailing na lang ako.

"Wait." Kinuha ko ang spare na invitation card para sa party ng anak ko at inabot sa kanya. "I hope you can attend."

Nanlaki ang mata nyang tiningnan ang card. Nakatapat sya kay Riley kaya hindi nakita ni Riley ang picture ng anak ko. Umawang ang bibig nya at tiningnan ako. Bahagya akong umiling and thank God na intindihan nya ang gusto kong mangyari.