SESSİZ ANILAR

# 7. BÖLÜM #

Multimedia Derin-Aren-Alperen 

Yazım yanlışı, anlatım bozuklukları varsa affınıza sığınırım. Biraz geç yayınladım yb kusura bakmayın.

Mini mini yazarcık içi dolu turşucuktan sevgilerle :PP

Alperen

Yakalaşık 7 senedir tanıyorum Aren'i. Kardeşimin ona olan ilgisini de fark ediyorum. Kardeşiyim ben onun tabi ki fare edeceğim.. 

Annem oldum olası ne bu iş ortaklığını ne de bu aileyi onaylar. Buraya taşındığımız andan itibaren Nergis teyzeden nefret eder. Onunla hep bir iç savaşı vardır. Bilmiyorum annem mağlubiyeti sevmeyen bir kadın. Babamın şirketi batmak üzereyken Uğur abi onu çekip kurtarmış ve yeni ortağı yapmıştı. Annem bunu altında kalmaktan hep nefret etti. Oysa ki Nergis sultan ve Uğur abi bunu yüzümüze vurmamış aksine bize hep destek olmaya çalışmışlardı. Babam ise Uğur abi ve ailesine büyük bir minnet duygusu besler adeta onlar için canını verecek bir adamdır. Çoğu zaman da annemi durduran.. Annem babamın bu tutumundan da hep rahatsız olmuştur. Kısacası tek sorun annem. Ona ne kadar kızsam da yapacak birşey yok...

Her neyse gelelim kardeşimin aşk mevzusuna.. Bundan yaklaşık üç sene öncesi şirketin vermiş olduğu partide Aren'e bakışları her şeyi anlatır derecedeydi. O gün kardeşimi pek sıkmadım. Bir nevi hayranlık duygusudur diye üzerinde durmadım. Ama şimdi durumlar çok farklı. Derin 18 yaşında genç, güzel ve çevresindeki diğer kızlara nazaran albenisi yüksek bir kızdı. Kardeşim diye söylemiyorum ama tek topuk tıkırtısına önüne kırmızı halı serecek onlarca erkek var..

Bu kış Aren'in geçirdiği kazayla birlikte aralarında çok daha değişik bir bağ oluştu. Her ne kadar Aren kendisini ondan uzak tutsa da kardeşim kapıdan kovulsa bacadan girip o çocuğun yanında bitiyordu. Aslında bu durumdan şikayetçi de değilim. Aren kardeşim olsa bu kadar severim. Öyle birisi ki diğer zengin piçleri gibi değil, hiçte öyle olmadı. Sevgisine sadık birisi olacağına da adım gibi eminim çünkü bu güne kadar hayatına giren tek dişi sinek annesiydi.. Ne bir kızla görmüş ne de duymuştum onu. Sevdiği kıza canını verecek belki de sayılı erkekler arasında. Yanlız tek bir sorunumuz var. Kardeşimin o kazadan sonra üzülüp kendisini o çocuk için heder ermesi ve o salak herifin kardeşimi her fırsatta elinin tersiyle itmesi içimi ona karşı bir kinle dolduruyordu. 

Kazadan iki hafta sonra Derin'i yanlız bulduğum bir fırsatta onunla konuştum.Aldım Derin'i karşıma açık açık sordum. 'Aranızda ne var kızım sizin?' 

Ağlamakla yetindi. Bu haline dayanamayıp onu sarıp sarmaladığımda bir nevi nöbet geçirirken nefes alamamasına rağmen dilinden Aren ismi düşmüyordu. Ahh benim güzel kardeşim neler de yaşıyorsun içinde..

Aren taburcu olup eve geldiği gece gök yarılıyordu sanki ve elektrikler kesikti. Derin şimşekten ve karanlıktan korkardı. Her yağmur yağdığı gün birlikte uyurduk. Çocukluğundan beri bu böyleydi. Çünkü bir keresinde annem onu sırf bu korkuyla yüzleşsin diye odaya  kilitlemiş ve tüm gece orada hıçkırarak ağlamaya mahkum bırakmıştı. O gün bu gündür böyle günlerde Derin'i hiç yalnız bırakmadım.