SESSİZ ANILAR

# 13 . BÖLÜM #

Merhaba tatlışlarım sizi çok özledim. Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olmuştur. Yanlışlıklarım ve kusurlarım varsa affola. Hepinizi çok öpüyorum. Lütfen oylarınızı unutmayın ;)♡♡♡♡♡♡♡♡

Multimedia Derin

Aren

Hastanedeyim. Sevda doktorla ses tellerimi güçlendirmek adına çalışırken telefonuma mesaj geldi.

Gönderen A.. jet

Aren göktüğ adına uçak bileti ayırtilmistir.

Iyi de ben bir yere gitmeyecektim ki. Hemen babama mesaj attım.

Gönderilen

Nereye gidiyorum ?

Kaldığımız yerden Sevda doktorla devam ederken kapı açıldı ve Nil içeri girdi.

'aa pardon ben hasta yok diye dalmistim.'

Önemli değil bakışları atarken Nil gelip öpmeye yeltendi. Ne kadar uzak dursamda sanki alıp içine sokacak gibi içten sıcak sarılıp yanaklarıma narin narin dudaklarını değdirdi. Sevda doktor rahatsız olduğumu anlamış olacak ki Nil'i benden uzaklaştırdı ve dudaklarını okuyamayacağım kadar hızlı konuştu.

Bu Nil bana karşı birşeyler hissediyor olabilir mi?

Kafamdaki düşünceleri susturup bakislarimi Sevda doktora çevirdim.

'Arencim bugünlük bu kadar yeterli ne dersin'

gülümseyip elini sıktıktan sonra hızla odadan ayrılıp arabama atladım. Hemen eve gidip babamla şu uçak bileti işini konuşmalıyım. Acaba bu neyin nesi ? Aklımda bu ve buna benzer birçok konuşmayla eve geldim. Içeri girdiğimde Faruk abiyi görmeyi planlamamistim. Babamla birlikte bana gülümserken bileti uzattı ve babam konuşmaya başladı

'düşündükte Almanyaya gidip diğerleriyle bir tatil yapman gerek'

şaşırmıştım. Ben tedavi görüyorum demek istesemde sustum. Babam benden böyle birşey istiyorsa bildiği şeyler vardır diye düşünerek odama çıktım. Ufak bir çanta hazırladıktan sonra şoförun beni hava alanına bırakmasını istedim. Içimde bir korku vardi. Apar topar neydi bu böyle? Telefonu elime alıp Derin'e mesaj yazmaya başladım.

Gönderilen

Ben Almanyaya geliyorum. Bir sıkıntı mi var?

Mesajı gönderdiğimde hava alanındaydim. Çok geçmeden uçağa yerleştim ve uçağımız iniş yapana kadar kafamda binbir düşünceyle işin içinden çıkamadım.

Hava alanında indiğimde gözlerim hemen Alperen'i ve Dolunay'ı buldu. Dolunaya sımsıkı sarıldıktan sonra Alperen'in delici bakışlarını umursamadan taksiye atlayıp eve geldik. Sanırım Dolunay'ı benden kıskandı. Yüzüme bile bakmıyor. İşte ben buna gülerim :) Her neyse...

Merakım giderek artıyordu çünkü evde de tanımadığım birçok adam vardi. Alperen'e ellerimi kaldırıp

'neler oluyor burada?'

dediğimde derin bi nefes alıp tamamını verdi ve beni balkona çıkarttı. Yaşanılanları eksiksiz bir şekilde anlatırken yumruklarimi sıkıyordum.