Kayıp İkiz | Novel +18

GİRİŞ

New York'da soğuk bir kış günüydü. Katerina, aslen rus olduğundan bu günlerde amerikalı arkadaşlarıyla dalga geçer, barbekü havası derdi ancak karnındaki minik varlık bir şeyler değiştirmiş olmalıydı çünkü Katerina adeta donuyordu. Klinikteki peteklerin derecelerini arttırmıştı ve içeri girip sıcaklıktan şikayetçi olan herkesi duymazdan geliyordu. Önemli olan bebeğinin üşümemesiydi.

Odasının kapısı açıldı ve içeri koşarak giren Loki ile beraber yerinden kalktı. Katerina, adeta kucağına atlayan köpeğin tüylerini okşadı. "Sanırım seni özlemiş," dedi Mark.
Mark, müşterilerinden biriydi ve Katerina New York'a taşındığında ona çok yardımı dokunmuştu. "Tabi, onu suçlayamam. Özlenmeyecek birisi değilsin."

Katerina, sadece tebessüm etti. Mark hakkında bir dip not geçmesi gerekirse bu, Mark'ın ondan hoşlandığı olurdu. Ve fakat, Katerina'nın Peter'a olan aşkını bildiğinden hiçbir zaman bir adım atmamıştı. Katerina'nın dikkati çalan telefonla dağıldı. Ekrandaki Kaiser yazısı yutkunmasına sebep oldu. Katerina'nın parmakları karnını buldu. "Beyefendi'nin neyi varmış bakalım," dedi telefonu görmezden gelerek. Mark da ekranını görmüş ancak sessizliği seçmişti. Katerina, kısa sürede muaneyi bitirdi. "Loki gayet sağlıklı ancak yediklerine ufacık dikkat etmesi gerek. Onun için bir reçete yazacağım." Katerina, masasına ilerlemek istedi ancak sanki yer altından kaymış gibi olduğunda onu tutan Mark sayesinde ayakta kaldı.
"Kate, iyi misin?"

"Onun üstünden ellerini derhal çek."

Kaiser, buradaydı.

Katerina, Mark'dan önce davranıp ondan uzaklaştı. "Senin burada ne işin var?" dediğinde Katerina, Kaiser bir şeytan gibi gülümsedi. "Çocuğumun annesini görmeye geldim." Katerina'nın suratında bir şok belirdi. Kaiser, nasıl öğrenmişti?

"Sen ne saçmalıyorsun?" diyebildi zar zor. "İstersen yabancıların önünde tartışmayalım, sevgilim," dedi Kaiser. Katerina, Mark'a döndü. Mark'ın suratında da ona eş bir şaşkınlık vardı. "Mark, bizi yalnız bırakabilir misin?" Mark'ın eli Katerina'nın dirseğini bulmuştu. "Emin misin?"

"Emin, adamım."

Mark çıktığında yalnız kaldılar. "Ne istiyorsun?"

"Söylediğim gibi; çocuğumun annesini görmeye geldim."

"Çocuğum?" dedi gülümseyerek Katerina. "Senden olduğunu da nereden çıkardın?"

"Sevgilim, ağaçtaki meyveleri toplayan ilk kişiydim. Ve eminim, benden sonra hasat olmadı."

"Bilemezsin."

Kaiser deli gibi gülümsedi. "İnan bana, beni başkası olduğuna inandırmak istemezsin. Bu konuda ailemin pek temiz bir geçmişi yok." Katerina yutkundu ve bebeğini korumak ister gibi parmaklarını karnına bastırdı.

"Gidiyoruz," dedi Kaiser. "Seninle hiçbir yere gelmiyorum!"
Kaiser ona ilerledi ve "Tahmin etmiştim," diyip Katerina'yı omzuna attı. Onu arabanın arka koltuğuna adeta fırlattı ve peşinden yanına oturdu. Katerina, ona saldırmaya başlamıştı.

"Cehenneme git!" diye bağırdı Katerina. Kaiser, onun göğsüne vuran ellerini tuttu ve gülümsedi. "Beraber gidiyoruz, sevgilim."