Kayıp İkiz | Novel +18

1

Katerina'nın kafasındaki torba çıkarıldığında bir müddet bulanık görüşünün netleşmesini bekledi ve karşısındaki bedeni anlamlandırmaya çalıştı.
Ona baktı.
Platin denilen beyazımsı sarı saçları, bir buz parçasını andıran soğuk mavi gözleri vardı. Rus olmalıydı. Ve Katerina'nın istediği son şey, ruslarla uğraşmaktı. Katerina, Petersburg'da büyümüş ve eğitim için New York'a gelmişti ancak Rusya'da geçirdiği günlerinde Bratva'dan korkması gerektiğini öğrenmişti.

Onlarla karşılaşmamak için arka sokaklardan uzak durmuş, yaşıtlarının övmeye doyamadığı mekanlara gitmemişti. Şimdiyse onlar tarafından kaçırılmış, kaçtığı her şeyin kucağına düşmüştü.
"Konuş," dediğinde rus aksanlı adam, Katerina sadece homurdandı. Katerina kaçırılmıştı, dertleri neyse onlar anlatmalıydı. Ve fakat, Katerina'nın bu tutumu sarışın adamı sinirlendirmiş olmalıydı ki başından aşağı buz gibi bir kova su döktüler. "Ah!" diye çığlık attı Katerina. "Sizin benimle derdiniz ne be?" Sarışın adam iki kolunu göğsünde bağladı ve tek kaşını kaldırıp Katerina'ya baktı. "Onu sen söyleyeceksin küçük hanım? Ben değil, sen beni aylardır takip ediyorsun." Katerina'nın kaşları çatıldı. "Seni falan takip etmiyorum ben!"

Sarışın adam, Katerina'nın karşısına çektiği bir sandalyeye ters oturdu ve dirseklerini sırt kısmına yasladı. "Kime çalışıyorsun?" Genç kadın, histerik bir kahkaha attı. "Benimle dalga mı geçiyorsunuz? Ben kimseye çalışmıyor ya da takip etmiyorum. Seni bile tanımıyorum!" Sarışın adam suratına dikkatle baktı ve ardından "Rafael," diye bağırdı. Katerina, yerine korkuyla sindi. Onu konuşturmak için işkence yapacaklardı. Gözlerini yumdu. Ve ardından birkaç saniye sonra "Bak!" emrini işitti.

Katerina, gözlerini açtı ve telefon ekranındaki siyahlar içindeki kendi fotoğrafıyla karşılaştı. Elinde bir silah vardı. Ona çok benziyordu ancak bu kadın, o değildi. "B-ben değilim," diyebildi zar zor. Siyahlar içindeki kadın ile Katerina bir elmanın iki yarısı kadar benzerlerdi ancak dikkatle bakıldığında farklılıklar görülüyordu. Siyahlar içindeki kadının burnu, Katerina'nınkinin aksine kemikliydi. Sanırım burnu kırılmış ve doğru müdahaleyle kaynamamıştı. Saçları da Katerina'nın saçlarından bir parmak daha kısaydı ancak bu argümanları önündeki gangsterlere sunarsa ona sadece gülerlerdi. "Kanıtla," dediğinde sarışın adam arkasındaki adamlardan biri "Patron-" diye itiraz etmek istedi ancak sarışın adamın tek bir bakışı susmasına sebep oldu. "Geçen hafta perşembe günü, gece 3.00'de neredeydin?" Katerina'nın suratına bilmiş bir gülümseme yayıldı. "Klinikteydim," dedi neredeyse haykırarak. Sarışın adam "Ne Kliniği?" dedi. "Veteriner Kliniği. Veterinerim ben."
"Kanıtlayabilir misin?" Katerina, kafasını salladı. "Klinikte 7/24 çalışan kameralar var. Sana görüntüleri iletebilirim."
"Gerek yok," dedi yerinden kalkıp Katerina'nın önünde diz çöken adam. "Bizzat göreceğim." Sarışın adam Katerina'nın iplerini çözdü ve arkasını dönüp giderken "Takip et," dedi. Sıkı iplerden kurtulan Katerina, bileklerini ovaladı ve sarışın adamın peşinden gitti. İkisi de siyah bir arabanın önünde durduğunda şoför kapıları açmış, ilk Katerina peşinden de adam binmişti. Şoför sanki kliniğin yerini biliyormuş gibi arabayı sürerken Katerina müdahale etmek istedi. "Kliniğin adresini tarif etmem gerekmiyor mu?" Sarışın adam sanki ona çok aptalca bir şey söylemiş gibi baktı. "Seni kliniğin önünden kaçırdıklarının farkında mısın?"

"Haa," diye bir farkındalık yaşayabildi Katerina sadece. Kliniğin önünde durduklarında arabadan atlarcasına indi. Utanıyordu. Eğildi ve klinik girişindeki bitkinin saksısından anahtarı aldı. Sarışın adama tekrar dönüp bakmak yerine kilidi açıp içeriye girdi ve ışıkları açtı. "Güvenlik odası burada," dedi koridorun sonunu işaret ederek. Sarışın adamın adımları da Katerina'yı takip etti. Katerina, odadaki tek bilgisayarın önüne geçirip otururken adam da başında durmuş ekrana bakıyordu. Genç kadın o güne ait görüntüleri buldu ve açtı. Sabah 08.40'da Katerina ve on dakika sonra ortağı içeri giriyordu. Sabah pek fazla hareketlilik yoktu. Öğlen ortağının aksine Katerina, yemeğini de klinikte yiyordu. Öğleden sonra müşteri trafiği artıyordu. Saat 19.30'da Katerina, 20.00'de de ortağı kliniği terk ediyordu. Sarışın adam görüntü hâlâ akarken Katerina'ya döndü. "Görüntüler üç civarı nerede olduğunu kanıtlamıyor."
"Sadece izlemeye devam et." Saat 00.34'ü bulduğunda görüntüdeki Katerinana, kliniğe geri dönüyordu. Suratında yaşlar, elleri ise içki şişeleri doluydu.

Katerina, neden bu halde olduğunu biliyordu ancak sarışın adam nedenini bilmediğinden merakla görüntüyü seyrediyordu. "Biri bir şey mi yaptı?" dedi hâlâ görüntüye dikkatle bakarken. "Hayır," dedi Katerina. Hayır, sadece birisi kalbimi paramparça etti. Katerina, kendini bildi bileli Peter'a aşıktı ancak Peter onun hislerini hep görmezden gelmiş ona bir kardeş gibi yaklaşmıştı. Katerina ve Peter, beraber büyümüşlerdi. O gün de Katerina, sevdiği kadına evlilik teklifi edeceğini ilk önce çocukluk arkadaşı ile paylaşmak istemişti. İkisi o akşam beraber yemek yemişti. Katerina, sadece gülümsemiş ve tebrik edip yemekten ayrıldığında kendinde eve gidecek enerjiyi bulamamış, en yakın yer olan iş yerine gelmişti.

Görüntüdeki Katerina, saatlerce içmiş ve Peter ile olan fotoğraflarına bakıp ağlamıştı. Sonunda da masasında sızmıştı. Saat on civarı, ortağı tarafından uyandırılmıştı. Yani, siyahlar içindeki kadın o değildi. "İkna oldun mu?" dedi Katerina. Sarışın adam sadece kafasını salladı ve arkasını dönüp gitmeden önce, Katerina'ya bir kart uzattı. "Belaya bulaşırsan bana ulaş. Sana yardımcı olurum. Adamlarımın hatasına karşılık say." Katerina, karta elini bile uzatmadı.

"Teşekkürler ancak ihtiyacım olacağını düşünmüyorum." Sarışın adam kafasını salladı ve "Siz bilirsiniz," dedi. Gitmeden önce yanındaki adama döndü. "Hanımefendiyi evine bırakın. İtiraz yok." Son cümlesi Katerina'ya yönelikti. Katerina, ona tıpa tıp benzer kadının kim olabileceği düşüncesiyle zihni doluyken evine vardı.