BAB 1

18.9K 416 38
                                    

Nama gua Juna, remaja yang kena sial tingkat dewa di usia 17 tahun. Ngga tau apa yang udah gua lakuin di masa lalu sampe kesialan ini mampir ke diri gua.

Kesialan ini berawal waktu gua nemenin temen gua nyari jamu buat kakaknya yang baru ngelahirin anak pertamanya. Panggil aja mbak Mawar. Mbak Mawar ini, kata temen gua asi nya ngga lancar. Sangking ngga lancarnya, anaknya yang baru sebulanan itu udah di kasih minum susu formula.

Mbak Mawar udah nyoba tuh jamu sana sini yang kalo kata orang desa, jamu itu bisa buat memperlancar keluarnya asi. Tapi hasilnya ya sama aja, nihil. Sampe akhirnya, ngga tau mbak Mawar dapet saran dari siapa, tiba tiba hari Minggu pagi itu mbak Mawar telpon temen gua yang namanya Bian suruh nyariin jamu di desa sebelah.

Gua sama Bian ini udah kenal dari SD, malah rumah kita bisa dibilang lumayan deket lah. Waktu SMP, kita sepakat buat sekolah di SMA Induk Gajah bareng bareng dan cari kosan yang bisa di tinggalin berdua. Lumayan lah, uang sewanya bisa di bagi dua ngga mahal mahal amat. Jarak dari rumah sampe sekolah kurang lebih butuh waktu setengah jam. Dari pada kelamaan ya udah lah, kita ngekos bareng aja.

Akhirnya setelah kurang lebih dua jam, sampe ntuh kita di alamat yang mbak Mawar kasih. Beuh, punggung sama pantat gua rasanya encok anjir. Lu bayangin dah, duduk di atas motor selama dua jam an, mana jalannya jelek lagi puki.

Bian masuk duluan ke dalem rumah ntuh, sementara gua ngekor aja di belakangnya. Ini kita ngga nyelonong masuk aje ye, kita sambil panggil panggil nama orang yang punya rumah ini biar keluar.

Ngga lama, perempuan paruh baya itu keluar. Bian langsung tanya, ada jamu penderes asi ngga. Orang itu ngangguk, terus langsung ambilin jamu itu buat mbak Mawar. Gua berdiri di samping Bian, ngeliat wadah jamu yang di pajang di depan ini gua jadi ngiler. Di pikir pikir, udah lama juga gua ngga minum jamu.

"Yan pesenin Yan, buat gua. Jamu beras kencur 1." Kata gua. Bian ngangguk terus bilang ke bude itu.

Lima menit nunggu, pesenan kita udah jadi. Sebelum ngasih ntuh keresek yang isinya jamu, bude itu bilang.

"Yang warnanya agak bening ini yang beras kencur ya le. Terus omong no mbak mu, iki jamu ne di ombe langsung setegukan, ben luweh manjur. Ngombe sepisan wae khasiate wes nyantol, banyu susune langsung dadi deres, seng mau ne ora enek banyu ne, dadi Mili akeh." Bian yang sebenernya ngga terlalu paham cuma iya iya aja. Terus ngasih selembar uang 10 rebu ke budenya.

"Bawa Jun." kata Bian nyodorin kresek yang isinya jamu tadi.

"Pulang dulu Yan, hape gua ketinggalan di kosan." Kata gua sebelum Bian mulai jalanin motor Beat nya.

"Yailah. Ribet lu kimak." sentak Bian.

Sampe nya di kosan, gua taro ntuh keresek di atas meja. Gua cari cari ntuh jamu gua yang mana. Gua banding bandingin dulu, biar ngga salah minum.

Seinget gua tadi, warna jamu beras kencur gua itu yang lebih terang, tapi ini masalahnya warna ni jamu sama aja cok ngga ada bedanya. Gua ambil hape gua yang ada di atas kasur, habis itu bawa lagi ni kresek keluar.

"Yan, ini jamu punya gua yang mana?" Tanya gua sambil ngangkat dua jamu di tangan gua.

Bian sama aja, bingung. Habis dia pikir pikir, dia nunjuk jamu yang ada di tangan kanan gua.

"Ini nih, yang lebih terang." tunjuk Bian. Gua iyain aja, habis itu gua buka ujungnya. Sebelum gua kenyot, gua tawarin dulu lah si Bian, mau apa kagak.

"Lu mau ngga Yan?" basa basi gua ke Bian.

"Buat lu aja lah. Ngga suka jamu gua." tolak Bian.

Gua cuma ngangguk aja, habis itu gua kenyot nih jamu sampe mampus. Awalnya mah gua iya iya aja, tapi ni jamu makin lama makin pait anjing.

Sumber Susu 🔞Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang