Arif Alarmın o iğrenç tınısını duyarak alarmı kapatıp uyumaya devam ediyim derken bir mesaj geldi. Zar zor da olsa kafamı yastıktan kaldırdım mesajı atan kişi her zaman ki gibi Cenan'dı, yine her sabah olduğu gibi beni uyandırmak için yazmıştı...
Cenan Arifim umarım kalmışsındır
Arif Hemen kalkıyorum cenanım
Cenan Kapının önündeyim hızlı ol
Arif Ne
Cenan Hadi hadi şaşırmanın sırası değil sadece hızlı ol:)
Arif Pekii
Arif Son mesajı yazdıktan sonra hızlıca hazırlanmaya geçtim üstüme beyaz bol bir t-shirt altımada siyah bir short geçirip kapıya doğru koşmaya başladım...
Arif'in kombinss
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(fotoğraf makinasını görmeyelim lütfenn)
aklıma gelen şeyle durdum, küpemi takmamıştım hızlıca odama doğru geri koşup küpemi alıp taktım ve tekrardan kapıya doğru koşup hızlıca dışarı koştum. Converselerimi giyip merdivenden inmeye başladım. Asansör de vardı tabii ama asansöre binmeye cesaretim yoktu o yüzden koşarak Merdivenlerden inmiştim ve bu da beni nefes nefese bırakmıştı...
Son basamaktan da indikten sonra Cenan'ın arabasını görüp bu sefer de arabaya doğru koşmuştum arabanın yanına geldiğimde camı tıklattım ve Cenan bunu fark edip hızlıca kapıları açtı, "Arifim keşke nefes alarak gelseydin" diyip kahkaha atmaya basladı "Ce-cenan" evet yanlışlıkla kekelemiştim bu utamdığımdan değil nefes alamadığımdandı ve şimdi Cenan gerçekten at gibi anırıyordu "e-e-e-e efendim a-arif" diye beni taklit etmişti cenanın gülme pardon anırma faslındayken nefesimi düzenliye bilmiştim "CENAN SENİ BOĞARIM" bağırıp Cenan'ın üstüne atlamıştım bogazını tutup boğuyo gibi yaparken biri camı tıklattı, cenan hızlıca camı açtı ben de cenan'ın üstünden inip koltuğuna oturdum camı calan kişi ahmet amcaydı umarım yanlış anlamamıştır diye geçirdim içimden "çocuklar yapın da bari burda yapmayın ceza falan yersiniz benden söylemesi' diyip göz kırptı " a-ahmet amca öyle değil bu bu beni sinir et-" "tamam çocuğum açıklama yapmana gerek yok ben görüceğimi gördüm" dedi ve son bir defa göz kırpıp gitti.
Cenan yine anıra anıra gülüyordu ben ise utancımdan Cenan'a bakamıyordum bile "çocuklar açık alanda yapmayın diyo bir de" "hahaha cenan çok komik" "Dimi gülüm çok komik ben de ona gülüyorum zaten" diyip gülmesine devam etti "gülüceğine sür şu arabayı geç kalıcaz" "tamam tamam sürüyorum" dedi cenan. "Ben uyuyorum beni uyandırırsın" "tamam gülüm uyu sen" dediği anda gözlerimi kapattım ve uykuya dalmaya hazırlandım ki cenan bir anda yüksek sesli bir müzik açtı anlaşılan o ki bütün gün benimle uğraşıcaklardı uğraşıcaklardı derken "bir tek cenan yok mu?"diye sorucaksınız hayır malesef diğer en yakın arkadaşım emre de vardı of of ben ne yapıcam bu ikisiyle...
Cenan Sonunda bkm'nin önüne gelebilmiştik sabah ki olay yüzünden 15 dakika geç kalmıştık ama olsun. " Arifim hadi kalk geldik" dediğim anda uyandı ve "geldik mi?" diye sordu Arif'in uykusu derin değildi ufacık bir sese bile uyanırdı "geldik uyuyan güzel geldik" "sonunda bir dakika bana uyuyan güzel mi dedin sen!?" sırıttım "degil misin?" utanmıştı ve yüzü kızarmıştı bu hali çok tatlıydı onu hemen kolumun altına alıp sevmeye başladım "hey cenan bırak beni geç kalıyoruz" "tamaam bu seferlik bırakıyorum çünkü geç kalıyoruz".
İlk bölüme göre kısa mı oldu uzun mu oldu bilmiyorum ama umarım beğenirsiniz♡☆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
