දුරුතු සඳ | THE ART OF HEALING

28 වන කොටස

නිවී යන තරුවක කතාවේ
බිඳීගිය මතකයේ සැමරුම්
හිතේ ගැඹුරුම තැන තියාගෙන
ආදරේ ඉකිබිඳුම් ඇසුණා
මලානික ඇස් හිනාවෙන්නේ නෑ

හිතින් යන අය අතින් අල්ලා
නවත්තන්නට බෑ
හිතින් යන අය අතින් අල්ලා
නවත්තන්නට බෑ

වසන් වන සඳ වලාකුළකට
අඬා වැටුණට තාරකාවක්
ආයෙ එන්නේ නෑ

වික්ටර් රත්නායක මහත්තයා එක්ක එකතු වෙල ඉදිය සන්ඛ දිනෙත් හිතින් යන අය අතින් අල්ලලා නවත්තන්න බැහැයි කියලා කිව්වේ... ඔහේ පුටුව උඩට වෙලා සිවිලම දිහා බලන් හිටිය මාව ඇත සමනල් සිහිනෙක අතරමන් කරන්න අරගෙන තියෙද්දි...

දැන් වෙලාව හරියට ම දවල් එකයි... තව පැයකින් නැත්නම් පැය දෙකකින් ප්‍රින්සිපල් සර් ගෙදර ඉදි... ඊට කලියෙන් මන් ගෙදර යන්න ඔනා එත් මොන ගෙදර ද... දශ්මිර මගෙන් අමිරු ද සහන්ස ද කියලා ඇහුවේ මන් සහන්ස කියලා කියද්දි...

සහන්ස කියලා මට විශේෂයක් නැහැ එත් ඒ දරුවා පවා ගෙදර තනියම ඉන්න එකේ මාත් එක්ක ඉන්න එක එයාටත් හොද වෙයි... නැත්නම් ඒ දරුවා පවා අසනිප වෙලා යයි...

පාලුව කාන්සිය ඇති උනා ම මනුස්සයෝ ඉබේ ම ලෙඩ වෙන්න හොයනවා... මන් ආස නැහැ කිසිම මනුස්සයෙක් ලෙඩ වෙනවාට...

" අමාරුයි ද ඇගට... ම්ම්... මන් ඇඩෙව්වත් එක්ක නේද මගේ පණව... කවන්න ද බත් කටක් අයාන්... බෙහෙත් මොකුත් නැහැ නේද දවල්ට බොන්න... මොනා හරි ගෙනත් දෙන්නම් ද බඩගිනි නැත්නම් බොන්න "

ම්... හුම්හ්... ලොකු ම ලොකු හුස්මක් එක... ලොකුයි කියලා කියනවාටත් වඩා දිග ම දිග හුස්මක් කියලා කියන්න පුළුවන් වෙයි...

කෑ ගහලා අඩලා බය වෙලා මැරෙන්න හදලා අවසනේ දරා ගන්න බැරිව කලන්තේ පවා දාලා කර කියා ගන්න දෙයක් නැතිව ඔහේ පුටුවට වැටුලා හිටිය මා ගාවට බත් පිගානක් උස්සන් ආව දශ්මිර මගෙන් බඩගිනි ද කියලා ඇහුවේ මන් ඇස් කොනෙන් පොඩි එකා දිහා බලලා මොකුත් ම නොකියා ආයේ ම උඩ බලන් ඉද්දි...