Exocoetidae

Bekle Dedi Gitti

" İmtihan bu ya
   Balığın gönlü, çöle vurulur."

~ Yazardan~

Zeynep o geceden sonra Cüneyd ile birdaha karşılaşmadı. Zeynebin içinde durmak bilmeyen bir vicdan azabı çekiyordu. Zeynep yaralı bir kuşu onla kanamak isteyen bir kuşu tek başına bırakıp gitmişti.

Cüneydin ise Zeynebe olan hayal kırıklığı gün geçtikçe daha çok büyüyordu.

O ilk gördüğü tanıdığı , güvendiği, sevdiği,insan değildi artık! Seven yanılmış,sevilen yabancılaşmıştı.

Beni güzel hatırla!
bunlar son satırlar...
farzet ki, bir rüzgârdım, esip geçtim hayatından
ya da bir yağmur sel oldum sokağında
sonra toprak çekti suyu...
kaybolup gittim, belki de bir rüya idim senin için.
uyandın ve ben bittim...

O gün Cüneyd leventlerin evinde Zeynep ile karşılaştıkları için bundan sonraki levent ile görüşmelerini bir çay bahçesinde yapmaya devam ettiler.

Zeynep ise kendi evini tutmuş. üniversitede akademisyenlik teklifini kabul etmişti .
Evi 3+1 di ama o sadece evin bir odasını kullanıyordu. Büyük bir oda duvarlarını boydan boya kitaplıklarla kaplamıştı bir de bir camın kenarına sallanan bir sandalyesi vardı. Odanın içinde birde balkonu vardı. Balkonu denize bakıyordu.

Hayat bu ya tesadüfleri sever...
Yada kendi tesadüflerimizi kendimiz oluştururuz.

~Zeynebin Ağzından ~

Cüneyd ile konuşmaya gidicektim.
Bu hikayeyi bitirdim çünkü ona yeniden başlamak için.

Evin kapısını çaldım ama açan olmadı.
Bir daha çaldım açan yine olmadı.

Dergeha gittim ordaki insanlar bana yabani gözler ile bakıyordu. Bahadırı görünce buraya geldiğimi kimseye söyleme diye tembihledim ardından da cüneydi sordum dergâha uğramadığını söyledi.

Evime gittim sallanan sandalye ye oturdum. yeşil çay demledim kitabımı yazmaya devam ettim . Kendi otobiyografimi yazıyordum.

~Cüneydin ağzından ~

Zeynep kapıya geldi lakin açmadım.
Dergâha uğradım ordaki birkaç faninim beni gördüğü anda Zeynebin ismini söylemelerinden Zeynebin buraya geldiği anlamıştım ardından bahadırı görüncede sorduğum soruya cevap vermesinden Zeynebin buraya geldiğini anlamıştım.

Anladım Zeynebin dediği gibi...
Zaman birşeyleri alıp götürmedi
Çekip giden bizleriz.

Bana bunu ilk dediğinde kendimi suçlu hissetim . Zeynebi de bu laftaki suçlu yapmak için ona gittim.

~Zeynebin Ağzından~

Kapı çalmıştı. Kapının deliğinden Cüneydin geldiğini görünce üstüme başıma bir çeki düzen verdim ve kapıyı açtım.

C: Selamün aleyküm

Z: aleyküm selam

Bakışlarımız sertleşmişti. İçimizdeki öfke gözlerimize yansıyordu.

Z: içeri buyurmazmısın?

Cüneyd sadece kafasını sallayarak yetindi.

~ ilahi bakış açısı ~

Cüneyd, eve girer girmez evin boş olduğunu sadece bir odasının kitaplarla dolu olduğunu gördü.

Zeynep Cüneydi balkona götürdü ve bir yeşil çay ikram etti. Cüneyd bu gerginliği bir şaka ile bölmek istedi.

C: Anlatacakların beni kızdıracak heralde öncesinde yeşilçay verdiğine göre.

Zeynep muzip bir şekilde gülümsedi.